Facebook — in Roemenië soms uitgesproken als “faatsjeboek” — heeft de leuke bijkomstigheid dat er een foto wordt vertoond op je tijdlijn van vandaag de dag, maar dan een, twee, drie jaar geleden.
Vanmorgen was dat de volgende foto. De laatste Kerst in Nederland:
Vanmorgen was dat de volgende foto. De laatste Kerst in Nederland:
Origineel bijschrift: My Xmas tree — and no tree was butchered... ...and a little present for Molda.
In het Engels — immers mijn Facebookvrienden zitten van Argentinië tot Australië en alles er tussenin. Hoe dan ook, een plastic kerstboom op een tafeltje in mijn voormalige flat in Zutphen. Een vaas met schelpenzand is de basis van de kerstboom. Het kleedje nog van mijn moeder zaliger gekregen. evenals de frutseltjes onder en in de boom. Behalve de piek, slingers en trein — die heb ik ooit zelf aangeschaft. Onder de boom staat wat lekkers voor de later mij ontstolen vriendin Molda: hondenkerstkoekjes.
Drie jaar later staat diezelfde boom nu in het halletje van mijn huis:
Drie jaar later staat diezelfde boom nu in het halletje van mijn huis:
De basis van de boom is nu een uitgeboord blok hout. Het kleedje is anders, maar ook van mijn moeder zaliger gekregen. De blauwe slinger is een bijdrage van Isza. De trein is er nog. Evenals de frutseltjes in de boom, de piek en de rode slingers. Wat ik deze keer wel uitgepakt heb is mijn sinds 1964 opgebouwde kaarsenverzameling. Naast die knalroze is Bromsnor te zien. Helaas zijn de kaarsen ernstig beschadigd door ongecoördineerde muizenexercities.
Linksboven Bromsnor is een kaart te zien, die vorig jaar door mijn neef Leonardo is ontworpen.
‘Arjan, het is voor jou,’ zegt Isza.
Vanachter de iMac kwam in het halletje aangelopen. Ik was bezig een kostenoverzicht van de installatie van de CV te maken voor de verslaglegging van mijn vader, de bewindvoerder volgend jaar. Ik zag een man bij de poort staan.
‘Ik heb een pakket voor u,’ zegt hij: ‘Ik heb twee keer van te voren gebeld, maar er werd niet opgenomen.’ Ik leg hem uit dat het signaal soms heel erg slecht is hier. Hoe dan ook de goede man had een pakketje voor me. Ik was verbaasd, immers ik had niets besteld...
‘Heeft u dit jaar geen most gekocht?’ Er gaat me een lichtje branden. In september had ik honderd liter most gekocht uit Jidvei. Een van de beste wijnstreken in Roemenië.
Het pakje kwam van de Wijngaarde Jidvei! Bij de boom maakte ik het pakje open. Een kerstgeschenk van een Roemeens bedrijf, mijn eerste in dit land. Jidvei Extra Brut op de fles gebotteld ter waarde van veertig lei!
Nu wilde de leuke bijkomstigheid dat ik even eerder met Isza in de kelder was afgedaald om eens te kijken hoe het met de most was vergaan. Een mandflesinhoud is weg te gooien — iets bij de fermentatie was misgegaan, wat dat weten we niet. De andere mandflesinhoud daarentegen was een stuk beter. Zwaar. Fruitig. Ietwat mousserend. Maar moet nog een weekje of twee rusten. Mijn vader vroeg me of er in het voorjaar, als hij naar Roemenië komt nog wijn ervan over is. Normaal gesproken niet — de helft van de wijnvoorraad is weggooibaar, maar ik zal van de week — indien de wijn nog wat minder troebelig is — een fles bottelen.
Het kerstpakket is binnen.
‘Zullen we de kerstverlichting binnen en buiten aanleggen?’ vroeg Isza.
‘Dat is goed,’ en ik kwam met de verlichting, de kerstman voor naast de deur en alle kerstdozen uit de bijkeuken.
Zaterdagmiddag de boom aldus opgetuigd.
Isza zei dat ze alleen nog maar de verlichting wilde: ‘Maar toen kwam je meteen met alles...’ All inclusive betetitelde ze mijn actie.
I heb Țiți gelukkig nog maar een keer bij de boom weg te hoeven sleuren. Maar we houden hem in de gaten.
Linksboven Bromsnor is een kaart te zien, die vorig jaar door mijn neef Leonardo is ontworpen.
‘Arjan, het is voor jou,’ zegt Isza.
Vanachter de iMac kwam in het halletje aangelopen. Ik was bezig een kostenoverzicht van de installatie van de CV te maken voor de verslaglegging van mijn vader, de bewindvoerder volgend jaar. Ik zag een man bij de poort staan.
‘Ik heb een pakket voor u,’ zegt hij: ‘Ik heb twee keer van te voren gebeld, maar er werd niet opgenomen.’ Ik leg hem uit dat het signaal soms heel erg slecht is hier. Hoe dan ook de goede man had een pakketje voor me. Ik was verbaasd, immers ik had niets besteld...
‘Heeft u dit jaar geen most gekocht?’ Er gaat me een lichtje branden. In september had ik honderd liter most gekocht uit Jidvei. Een van de beste wijnstreken in Roemenië.
Het pakje kwam van de Wijngaarde Jidvei! Bij de boom maakte ik het pakje open. Een kerstgeschenk van een Roemeens bedrijf, mijn eerste in dit land. Jidvei Extra Brut op de fles gebotteld ter waarde van veertig lei!
Nu wilde de leuke bijkomstigheid dat ik even eerder met Isza in de kelder was afgedaald om eens te kijken hoe het met de most was vergaan. Een mandflesinhoud is weg te gooien — iets bij de fermentatie was misgegaan, wat dat weten we niet. De andere mandflesinhoud daarentegen was een stuk beter. Zwaar. Fruitig. Ietwat mousserend. Maar moet nog een weekje of twee rusten. Mijn vader vroeg me of er in het voorjaar, als hij naar Roemenië komt nog wijn ervan over is. Normaal gesproken niet — de helft van de wijnvoorraad is weggooibaar, maar ik zal van de week — indien de wijn nog wat minder troebelig is — een fles bottelen.
Het kerstpakket is binnen.
‘Zullen we de kerstverlichting binnen en buiten aanleggen?’ vroeg Isza.
‘Dat is goed,’ en ik kwam met de verlichting, de kerstman voor naast de deur en alle kerstdozen uit de bijkeuken.
Zaterdagmiddag de boom aldus opgetuigd.
Isza zei dat ze alleen nog maar de verlichting wilde: ‘Maar toen kwam je meteen met alles...’ All inclusive betetitelde ze mijn actie.
I heb Țiți gelukkig nog maar een keer bij de boom weg te hoeven sleuren. Maar we houden hem in de gaten.
Leu Exchange Rate
RSS Feed
