Den wijdsche uchtend beschouw ik mij.
[De Tachtigers behoren niet echt tot mijn favoriete onderdeel van Nederlandstalige literatuur — ik heb altijd met plezier de colleges van Nop Maas gevolgd, maar neent, een klik is er nooit van gekomen. Wat wel is gebleven is de fascinatie voor het woordje “uchtend”:
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
En vóór den uchtend van haar bloei vergaan,
Willem Kloos
Waar mijn fascinatie vandaan komt voor woorden die eindigen op “–ette” is nog een nader onderzoek waard.]
Dat het leven hier beter voor mijn gezondheid is, merk ik aan het feit dat ik — nog net niet elke dag — wandelingen aan het maken kan. In Zutphen kwam ik veelal niet verder dan een rondje rond de flat en om mijn schuld naar Molda enigszins te vereffenen een tweewekelijkse hondenuitlaatservice.
Hier heb ik zoveel meer energie!
Ik ben al een paar keer bekant door het hele dorp gelopen, heb zelfs op heuvels gestaan. Daarom doet mij bovenstaande foto zo veel deugd — wel jammer, zo zei me Jacqueline, dat je weidsheid eigenlijk niet in een beeld kan vangen. En daar heeft ze absoluut gelijk in.
Dorina neemt Eli, haar ongelijnde bichon, overal mee naar toe op de scooter, of in mijn auto.
Maar wandelen met een hond door het dorp is echt iets nieuws voor de “Laslăeni”. Veel bekijks, veel stoppen voor een praatje. Mensen die verschrikt wegspringen van Molda — nergens voor nodig; het is een überblafferd, meer niet.
[Intermezzo:
Ik wist dat van het Târnava Mica (ook bekend als de Klein Kokel) bekken een aantal prachtige geologische kaarten op het net rondzweven — gevonden zit ik die in Photoshop te bewerken, en, valt ineens de stroom uit. Niet zo lang, een kleine 20 minuten maar. Evenwel kan ik weer opnieuw gaan shoppen om te duiden hoe heuvelig het landschap hier is.]
Voor de rest ben ik veel in mijn hoofd bezig vorm te geven aan de middelste kamer als keuken. Wat nu nog de keuken is, wordt Jacqueline’s, en ja, die keuken zal ergens heen moeten.
Plannen maken en realiseren altijd leuk — als het voor wat het keukenblok maar onder de duizend lei blijft.
ik sluit af met de samengestelde illustratie van het gebied waar ik woon. Voor meer info in relatie tot de samenstelling van de grond, zie hier. Bij het bestuderen van de de kaart vind ik heel mooi te zien dat er ook vulkanisch gesteente te vinden moet zijn hier in de buurt. Genoeg te doen in het vooruitzicht dus!
[De Tachtigers behoren niet echt tot mijn favoriete onderdeel van Nederlandstalige literatuur — ik heb altijd met plezier de colleges van Nop Maas gevolgd, maar neent, een klik is er nooit van gekomen. Wat wel is gebleven is de fascinatie voor het woordje “uchtend”:
Ik ween om bloemen in de knop gebroken
En vóór den uchtend van haar bloei vergaan,
Willem Kloos
Waar mijn fascinatie vandaan komt voor woorden die eindigen op “–ette” is nog een nader onderzoek waard.]
Dat het leven hier beter voor mijn gezondheid is, merk ik aan het feit dat ik — nog net niet elke dag — wandelingen aan het maken kan. In Zutphen kwam ik veelal niet verder dan een rondje rond de flat en om mijn schuld naar Molda enigszins te vereffenen een tweewekelijkse hondenuitlaatservice.
Hier heb ik zoveel meer energie!
Ik ben al een paar keer bekant door het hele dorp gelopen, heb zelfs op heuvels gestaan. Daarom doet mij bovenstaande foto zo veel deugd — wel jammer, zo zei me Jacqueline, dat je weidsheid eigenlijk niet in een beeld kan vangen. En daar heeft ze absoluut gelijk in.
Dorina neemt Eli, haar ongelijnde bichon, overal mee naar toe op de scooter, of in mijn auto.
Maar wandelen met een hond door het dorp is echt iets nieuws voor de “Laslăeni”. Veel bekijks, veel stoppen voor een praatje. Mensen die verschrikt wegspringen van Molda — nergens voor nodig; het is een überblafferd, meer niet.
[Intermezzo:
Ik wist dat van het Târnava Mica (ook bekend als de Klein Kokel) bekken een aantal prachtige geologische kaarten op het net rondzweven — gevonden zit ik die in Photoshop te bewerken, en, valt ineens de stroom uit. Niet zo lang, een kleine 20 minuten maar. Evenwel kan ik weer opnieuw gaan shoppen om te duiden hoe heuvelig het landschap hier is.]
Voor de rest ben ik veel in mijn hoofd bezig vorm te geven aan de middelste kamer als keuken. Wat nu nog de keuken is, wordt Jacqueline’s, en ja, die keuken zal ergens heen moeten.
Plannen maken en realiseren altijd leuk — als het voor wat het keukenblok maar onder de duizend lei blijft.
ik sluit af met de samengestelde illustratie van het gebied waar ik woon. Voor meer info in relatie tot de samenstelling van de grond, zie hier. Bij het bestuderen van de de kaart vind ik heel mooi te zien dat er ook vulkanisch gesteente te vinden moet zijn hier in de buurt. Genoeg te doen in het vooruitzicht dus!
Leu Exchange Rate
RSS-feed
