Na een acht–, negental dagen van regen, was het gras stevig gegroeid op het kampeerterrein. Tijd om te maaien dus. Dit wordt met de zeis gedaan — een motormaaier zou het gras stuk maaien en dan zou het minder herbruikbaar zijn voor de dieren.
We hadden cuscru — de Roemeense benaming voor de vader van een schoonkind — uitgenodigd en op een vroege morgen haalde ik hem op in het buurtdorp en na vier uur noeste arbeid en een liter water per are lag het terrein er weer prachtig bij. Daarbij, wat is er nu heerlijker dan de geur van versgemaaid gras?
Bela zei na gedane arbeid dat hij wel wat kuilen in het terrein had gevonden, door dieren gemaakte kuilen. Ik wist dat onze honden nog wel eens op mollenjacht kunnen zijn, maar deze kuil die hij aanwees was wel erg diep. Bela begon te vertellen dat het misschien een câine de pământ — een grondhond — is. Ik had hier nog nooit van gehoord en ging derhalve internet maar eens afstruinen.
Ik vond de ordentelijke Roemeense naam, orbetete, in het Nederlands blindmuis.
Ik had nog nooit van een blindmuis gehoord — maar las dat het het goed is in aarde verplaatsen met zijn vier vervaarlijke voortanden.
Een paar dagen later riep Isza me. Ze had een dood dier gevonden. Zou het zoțn blindmuis kunnen zijn?

Het leek me echter stug dat het een blindmuis zou kunnen zijn. Een veelkleurige vacht en een klein staartje — iets wat blindmuizen niet hebben.
Gelukkig is er altijd nog Facebook. Ik plaatste bovenstaande foto en al ras kreeg ik het antwoord: korenwolf! Ik had hier helemaal niet bij stil gestaan, omdat die in Nederland en België vrijwel uitgestorven zijn. Hier in Oost–Europa evenwel komen ze veelvuldig voor. Europese subsidies aanvragen voor de bescherming van de korenwolf op het kampeerterrein is dus zinloos... In tegenstelling tot de situatie in Nederland is de korenwolf hier totaal niet bedreigd.
Het is altijd weer prachtig te beseffen hoe dicht je hier bij de natuur leeft en steeds weer wat nieuws kunt leren over de flora en fauna.

Gister was het een prachtige dag. Onze grote zigeunervriend Tibor kwam met zijn vrouw Maria en kleinzoon Lolo en hebben de moestuin omgespit. In de loop der tijd gaan we tomaten, paprika's, uien, knoflook, okra, amsoi, augurken, bonen en diverse kruiden in de moestuin laten groeien. Dusdanig dat onze gasten straks kunnen genieten van producten uit eigen tuin.

De kippen konden dank zij het heerlijke weer ook genieten van flinke wandeltochten. Nu de winter voorbij is zijn ze ook weer eieren gaan produceren — 3 tot 4 per dag.

Dank zij de zon konden ook de zonnecellen worden opgeladen van de apparaatjes die de mollen en mieren moeten gaan verdrijven. Aldus gisteren die op strategische plekken geplaatst en in de komende tijd zullen we zien of ze inderdaad de mollen van het kampeerterrein afgooien.
Op bovenstaande foto is er links eentje te zien. wel met een houten hekje er omheen, want tsja, onze viervoeters willen nog wel eens ongecontroleerd over het terrein rauzen.

Het is 1 maart geweest, in Roemenië wordt dan de komst van de lente gevierd. Dit wordt Mărțișor genoemd. Na de lange en zware winter is het open zetten van de voordeur een verademing. Kees Flodder, onze kat heeft ook al van de buitenlucht kunnen genieten.
De lente betekent ook dat we nadenken over het nieuwe seizoen van Onthaastcamping Molda. Momenteel is het kampeerterrein omgeploegd door mollen. Via internet een aantal op zonne–energie werkende apparaatjes gekocht die de mollen zouden moeten kunnen wegjagen. Daarna kunnen we het terrein hier en daar wat gaan egaliseren.

Verder gaan we het erf onder handen nemen, of beton er over heen, of met keitjes bestraten. Momenteel is het erf door de winter en het smeltwater één grote uitdaging niet uit te glijden.