Lente. Nieuwe aanplant. Ook in de boekenkast. Het is een heerlijkheid om in dit land te wonen met een goed boekenaanbod zonder dat je de deur uit hoeft. Betalen doe je onder rembours aan de bezorger.
Een drietal weken geleden via Facebook een kortingsbon aangeboden gekregen. Tien procent korting bij Targul Cartii, een online modern antiquariaat, zoals De Slegte dat voorheen was.
Vooral hun afdeling Bibliofilie si carti cu autograf — bibliofiele uitgaven en gesigneerde uitgaven — is te verleidelijk om de kortingsbon niet te gebruiken. Ik laat het deze keer echter bij een enkele bibliofiele uitgave en wat overig antiquarisch.
Om met de bibliofiele uitgave te beginnen. een groot formaat fotoalbum — 30 X 30cm — getiteld Brâncuși, met foto’s van Nicolae Săndulescu uit 1965 en een voorwoord van Geo Bogza. Goud op snee — rondom! De omslag is voorzien van een kaft van plastic met daarop de titel van het boek in gouden reliëfletters. Het omslag zelf is belegd met houtfineer. Op de voorkant van de kaft een ingelegd reliëf van metaal met daarin het meest in het oog springende symbool van de Poort van de kus.
Een drietal weken geleden via Facebook een kortingsbon aangeboden gekregen. Tien procent korting bij Targul Cartii, een online modern antiquariaat, zoals De Slegte dat voorheen was.
Vooral hun afdeling Bibliofilie si carti cu autograf — bibliofiele uitgaven en gesigneerde uitgaven — is te verleidelijk om de kortingsbon niet te gebruiken. Ik laat het deze keer echter bij een enkele bibliofiele uitgave en wat overig antiquarisch.
Om met de bibliofiele uitgave te beginnen. een groot formaat fotoalbum — 30 X 30cm — getiteld Brâncuși, met foto’s van Nicolae Săndulescu uit 1965 en een voorwoord van Geo Bogza. Goud op snee — rondom! De omslag is voorzien van een kaft van plastic met daarop de titel van het boek in gouden reliëfletters. Het omslag zelf is belegd met houtfineer. Op de voorkant van de kaft een ingelegd reliëf van metaal met daarin het meest in het oog springende symbool van de Poort van de kus.
Săndulescu, Nicolae, Brâncuși, București, 1965
Poarta sărutului, Târgu Jiu — eigen foto.
Nicolae Săndulescu. In 2004 heeft hij nog een keer een fotoboek over Brâncuși uitgegeven. In Parijs. Constantin BRANCUSI: L'oeuvre roumaine: Operele din România — Texte Bilingue: Roumain/Français — andere tijden en derhalve ook behoorlijk aan de prijs. Daarbij zijn de diacritische tekens gemakshalve ook maar geschrapt. Dan liever die uitgave uit 1965 die mij 63 RON kostte.
Eigenlijk niet veel over de fotograaf kunnen vinden, behalve dat hij een gezien figuur was in het studentenleven van de jaren zestig, zeventig.
Geo Bogza, de schrijver van het voorwoord is wat makkelijker terug te vinden. Ik vraag me dan altijd af, wat voor een communist zo iemand was in 1965 — hij bleek van alles te zijn geweest, avant¨gardist, surrealist, dichter, journalist en wat dies meer zij. Ik citeer Wikipedia: ‘After the establishment of Communist Romania, Bogza adapted his style to Socialist realism, and became one of the most important literary figures to have serviced the government.’ Gelukkig blijkt hij later onder Ceaușescu wat — evenwel bedekt — kritischer te zijn geworden.
De uitgever, Editura Meridiana, was gevestigd in het Huis van de Vrij Pers, het voormalige Casa Scînteii -- Huize de Vonk. De Vonk was het partijblad van de communistische partij. En zo te zien, heeft deze uitgeverij ook na 1989 bestaan.
Al met al een prachtig vormgegeven uitgave. Vooral dat gebruik van houtfineer geeft het boek een ongelooflijk mooie meerwaarde. Ik ben er zeer content mee.
Eigenlijk niet veel over de fotograaf kunnen vinden, behalve dat hij een gezien figuur was in het studentenleven van de jaren zestig, zeventig.
Geo Bogza, de schrijver van het voorwoord is wat makkelijker terug te vinden. Ik vraag me dan altijd af, wat voor een communist zo iemand was in 1965 — hij bleek van alles te zijn geweest, avant¨gardist, surrealist, dichter, journalist en wat dies meer zij. Ik citeer Wikipedia: ‘After the establishment of Communist Romania, Bogza adapted his style to Socialist realism, and became one of the most important literary figures to have serviced the government.’ Gelukkig blijkt hij later onder Ceaușescu wat — evenwel bedekt — kritischer te zijn geworden.
De uitgever, Editura Meridiana, was gevestigd in het Huis van de Vrij Pers, het voormalige Casa Scînteii -- Huize de Vonk. De Vonk was het partijblad van de communistische partij. En zo te zien, heeft deze uitgeverij ook na 1989 bestaan.
Al met al een prachtig vormgegeven uitgave. Vooral dat gebruik van houtfineer geeft het boek een ongelooflijk mooie meerwaarde. Ik ben er zeer content mee.
Alzo is het binnenwerk.
Grote foto’s, veel wit, summiere omschrijving, zodat het beeld beklijft.
Grote foto’s, veel wit, summiere omschrijving, zodat het beeld beklijft.
Mijn tweede aanschaf van afgelopen week betreft de luchtvaart. Net zo goed als de derde, vierde en vijfde aanschaf.
Maar goed, eerst die tweede aanschaf. Een uitgave uit 1960 over de Roemeense luchtvaartpionier Aurel Vlaicu die zich op dertigjarige leeftijd te pletter vloog bij een poging de Karpaten over te vliegen.
Vlaicu was de eerste die vliegtuigen maakte met een aluminium romp. Daarnaast was hij zijn tijd ver vooruit met de toepassing van een ring om de motor, die pas sinds 1927 zou worden door de NACA, de voorloper van de NASA.
Maar goed, eerst die tweede aanschaf. Een uitgave uit 1960 over de Roemeense luchtvaartpionier Aurel Vlaicu die zich op dertigjarige leeftijd te pletter vloog bij een poging de Karpaten over te vliegen.
Vlaicu was de eerste die vliegtuigen maakte met een aluminium romp. Daarnaast was hij zijn tijd ver vooruit met de toepassing van een ring om de motor, die pas sinds 1927 zou worden door de NACA, de voorloper van de NASA.
Aurel Vlaicu met de Aurel Vlaicu II met ingekleurd de revolutionaire beschermring rond de motor.
Aurel Vlaicu op een biljet van vijftig lei.
Aurel Vlaicu. Un precursor al aviației romînește — Aurel Vlaicu. Een voorloper van de Roemeense luchtvaart. Geschreven door Ing. Constantin C. Gheorghiu met een voorwoord van Elie Carafoli en een inleiding door Dr. Petru Groza. In 1960 uitgegeven door de Editura Tehnica. Gedrukt in het hiervoor al eerder gememoreerde Huize De Vonk onder de naam Combinatul Poligrafic Casa Scînteii "I. V. Stalin". Softcover met stofomslag. Zo te zien met een Bodoni als gebruikt lettertype — redelijk ruim opgezet. 272 bladzijden met een aantal platen, blauwdrukimitaties lijkt wel, die kunnen worden uitgevouwen.
Uit mijn geboortejaar.
Zetwerk zoals je nog maar zelden tegenkomt in boeken. De onderlinge spatiëring van letters is even wennen, maar dat duurt maar een klein moment. Dan is het genieten van de esthetiek van de broodtekst. ook zo’n blauwe band onder een foto — prachtig gewoon. Ook even wennen is de oudere spelling “cîmp” in plaats van het hedendaagse “câmp”. ook kwam ik in het boek de naam “Ploesti” tegen, dat vandaag de dag als “Ploiești” door het leven gaat. Dat dit geen zetfout is merk ik aan een andere van de week aangeschafte uitgave met beschrijvingen van steden. Ik zal daar wat later op terugkomen.
De schrijver, Constantin C. Gheorghiu [1907–1991] , was een ingenieur bij de Industria Aeronautica Romana, beter bekend onder de afkorting IAR, een vliegtuigbouwer die nog steeds bestaat, dit in tegenstelling tot al die uitgeverijen met illustere namen. Hij was hoofd van de Afdeling Motoren van IAR en een enorme luchtvaartenthousiast, zoals ik er nog wel eentje ken.
Het boek gaat een feest worden te lezen. Ik heb het doorgebladerd en her en der wat stukjes gelezen. Geheel in stijl van hesocialistisch realisme is alleen al de passage over de ouders van Vlaicu een belofte voor toekomstig leesgenot: “[Zijn vader] Dumitru Vlaicu was een uitmundende landbouwer, ook zijn vrouw Ana, geboren Luca, was een oprechte huisvrouw, ijverig en goedmoedig.”.
Nog even over de inleiders en de voorwoorders. Elie Carafoli. Aroemeen uit een gebied wat nu onderdeel van Servië, Griekenland, Macedonië en Bulgarije is — hoe speelballerig kan een gebied worden. Net als Gheorghiu een vliegtuigbouwkundig ingenieur bij IAR.
Petru Groza is van een andere grootte. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was hij het staatshoofd van Roemenië. Een speelbal van de Sovjet–communisten eigenlijk. Hetgeen ook wel blijkt door zijn toespeling dat dit boek over Vlaicu in elk Volkscultureel Centrum terug te vinden zal zijn. Heldeverering was in de communistische tijd goed voor het moraal van het volk.
Een van mijn vele reizen heeft mij ook een tiental jaren geleden gebracht in Binținți, het geboortedorp van Aurel Vlaicu dit sinds een jaar of negentig de naam Aurel Vlaicu draagt. Ik heb zijn geboortheuis gezien en bezocht. jammer genoeg weet ik niet meer waar de foto’s zijn gebleven. Het enige tastbare bewijs dat ik aan dat bezoek heb is een door zijn neef, Aurel Rădulescu, in eigen beheer uitgegeven boekwerkje met de stamboom van de familie Vlaicu. Een curiositeit, meer niet. Bij mijn bezoek leefde die neef nog steeds. Teruggetrokken en bezig met allerlei uitvindingen,
De schrijver, Constantin C. Gheorghiu [1907–1991] , was een ingenieur bij de Industria Aeronautica Romana, beter bekend onder de afkorting IAR, een vliegtuigbouwer die nog steeds bestaat, dit in tegenstelling tot al die uitgeverijen met illustere namen. Hij was hoofd van de Afdeling Motoren van IAR en een enorme luchtvaartenthousiast, zoals ik er nog wel eentje ken.
Het boek gaat een feest worden te lezen. Ik heb het doorgebladerd en her en der wat stukjes gelezen. Geheel in stijl van hesocialistisch realisme is alleen al de passage over de ouders van Vlaicu een belofte voor toekomstig leesgenot: “[Zijn vader] Dumitru Vlaicu was een uitmundende landbouwer, ook zijn vrouw Ana, geboren Luca, was een oprechte huisvrouw, ijverig en goedmoedig.”.
Nog even over de inleiders en de voorwoorders. Elie Carafoli. Aroemeen uit een gebied wat nu onderdeel van Servië, Griekenland, Macedonië en Bulgarije is — hoe speelballerig kan een gebied worden. Net als Gheorghiu een vliegtuigbouwkundig ingenieur bij IAR.
Petru Groza is van een andere grootte. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was hij het staatshoofd van Roemenië. Een speelbal van de Sovjet–communisten eigenlijk. Hetgeen ook wel blijkt door zijn toespeling dat dit boek over Vlaicu in elk Volkscultureel Centrum terug te vinden zal zijn. Heldeverering was in de communistische tijd goed voor het moraal van het volk.
Een van mijn vele reizen heeft mij ook een tiental jaren geleden gebracht in Binținți, het geboortedorp van Aurel Vlaicu dit sinds een jaar of negentig de naam Aurel Vlaicu draagt. Ik heb zijn geboortheuis gezien en bezocht. jammer genoeg weet ik niet meer waar de foto’s zijn gebleven. Het enige tastbare bewijs dat ik aan dat bezoek heb is een door zijn neef, Aurel Rădulescu, in eigen beheer uitgegeven boekwerkje met de stamboom van de familie Vlaicu. Een curiositeit, meer niet. Bij mijn bezoek leefde die neef nog steeds. Teruggetrokken en bezig met allerlei uitvindingen,
Het volgende boek dat bij de zending zat, Tehnologii curente in constructia de avioane si elicoptere — Hedendaagse technologie van vliegtuig– en helicopterbouw — van Virgiliu Iliescu, gebrocheerd, 424 pagina’s uit 1985 is eigenlijk zo’n uitgave waarvan je achteraf zegt: ‘Wat moet ik er eigenlijk mee?’.
Die afbeelding van een IAR–93 Vultur was wat mij triggerde. Net als de letters op de omslag, vooral de kunstzinnige positionering van de cedille onder de “S” — niet recht eronder, zoals gewoonlijk — heel mooi! een inspiratie voor als ik weer eens tijd heb lettertypes te Roemeniseren. Vervolgens — we blijven bij de omslag — dat Scrisul Românesc. Wederom socialistische trots te vermelden dat het boek is uitgegeven door een uitgever met de naam Roemeens Geschrift?
Dat omslag is gemaakt door ene Victor Pîrlac — een kunstenaar zo blijkt, een schilder. Een schilder die veroordeeld is tot het maken van boekomslagen. Had hij straf gekregen? Moest er brood op de plank? Was hij vriendjes met de partijsecretaris van Craiova, de stad waar het boek is uitgegeven? Ach, de man is al op gevorderde leeftijd. Soms moeten vragen gewoon vragen blijven van een vrij–associatief persoon, zoals ik.
Het is een zeer technisch boek. Iets wat ver boven mijn begrip gaat. Ik had dit niet zo verwacht. Ik had een boek verwacht met wat meer vliegtuig– en helicopterafbeeldingen. Die zijn er ook wel, maar in de vorm van afbeeldingen van magnesiumlegeringen en dergelijke, naast een aantal zeer onduidelijke afbeeldingen van vliegtuig– en helicopterfabriekshallen.
Dat omslag is gemaakt door ene Victor Pîrlac — een kunstenaar zo blijkt, een schilder. Een schilder die veroordeeld is tot het maken van boekomslagen. Had hij straf gekregen? Moest er brood op de plank? Was hij vriendjes met de partijsecretaris van Craiova, de stad waar het boek is uitgegeven? Ach, de man is al op gevorderde leeftijd. Soms moeten vragen gewoon vragen blijven van een vrij–associatief persoon, zoals ik.
Het is een zeer technisch boek. Iets wat ver boven mijn begrip gaat. Ik had dit niet zo verwacht. Ik had een boek verwacht met wat meer vliegtuig– en helicopterafbeeldingen. Die zijn er ook wel, maar in de vorm van afbeeldingen van magnesiumlegeringen en dergelijke, naast een aantal zeer onduidelijke afbeeldingen van vliegtuig– en helicopterfabriekshallen.
“Desalniettemin. Het omslag is prachtig. Net als het voorwoord. Ik moet mijn eerdere “Wat moet ik er eigenlijk mee?” wat afzwakken. Bij nadere beschouwing bevat dat voorwoord pareltjes als:
De moderne luchtvaartindustrie heeft vorm gekregen [...] dank zij de persoonlijke inspanningen van de Secretaris–Generaal van de Communistische Partij van Roemenië, de President van de Socialistische Republiek Roemenië, Kameraad Nicolae Ceauțescu, die Roemenië opnieuw de weg heeft gewezen in de oude traditie van het bouwen van vliegtuigen.
Ook blijkt uit het voorwoord dat er nog een tweede deel aankomt. Dat deel ben ik echter nog niet tegengekomen. Dus of het ooit is uitgegeven? Ik betwijfel het.
Over de schrijver Virgiliu Iliescu niets terug kunnen vinden. Het is niets anders.
De uitgever Scrisul Românesc bestaat nog steeds. Heeft in 2003 een doorstart gemaakt en had tot 2012 een groot aantal wetenschappelijke uitgaven. Daarna kan ook, maar wellicht wordt de website niet meer bijgehouden. Hun FB–pagina in ieder geval wel.
Al met al, dit boek mag blijven.
De moderne luchtvaartindustrie heeft vorm gekregen [...] dank zij de persoonlijke inspanningen van de Secretaris–Generaal van de Communistische Partij van Roemenië, de President van de Socialistische Republiek Roemenië, Kameraad Nicolae Ceauțescu, die Roemenië opnieuw de weg heeft gewezen in de oude traditie van het bouwen van vliegtuigen.
Ook blijkt uit het voorwoord dat er nog een tweede deel aankomt. Dat deel ben ik echter nog niet tegengekomen. Dus of het ooit is uitgegeven? Ik betwijfel het.
Over de schrijver Virgiliu Iliescu niets terug kunnen vinden. Het is niets anders.
De uitgever Scrisul Românesc bestaat nog steeds. Heeft in 2003 een doorstart gemaakt en had tot 2012 een groot aantal wetenschappelijke uitgaven. Daarna kan ook, maar wellicht wordt de website niet meer bijgehouden. Hun FB–pagina in ieder geval wel.
Al met al, dit boek mag blijven.
Constantin C. Gheorghiu.
Invenții și Priorități Românești în Aviație — Roemeense uitvindingen en belangrijke aspecten in de luchtvaart — is een boekje van de al eerder genoemde Constantin C. Gheorghiu. Gewoon een boekje voor luchtvaartliefhebbers om “aan volgende generaties de namen van [Roemeense] uitvinders, vliegtuigbouwers en vliegeniers door te geven”. Het kan dus wel onder de socialisten, gewoon een leuk boekje zonder een voorwoord opgedragen aan de Eik der Karpaten.
De uitgave is van 1979 van de Uitgeverij Albatros te București. Opgericht in 1970 en qua naam nog steeds gevestigd op het hiervoor genoemde Huis van de Vrij Pers, waar ook Uitgeverij Meridiana nog zit. Meer een brievenbusuitgeverij dan een uitgeverij zo vermoed ik.
Na de titelpagina komt er een pagina waar staat dat het boek is opgedragen Maria, Lidia en Ticușor, ik vermoed de vrouw en de kinderen van Constantin.
Daaronder is in handschrift een opdracht geschreven door een voormalig jachtvlieger aan ene Nicoleta, dé vrienden, een vriendin...? Niet echt duidelijk. Ook de naam van de voormalig jachtvlieger ontgaat me, ik heb weliswaar paleografie gestudeerd, maar de Roemeense variant van daarvan is me nooit bijgebracht.
Na de titelpagina komt er een pagina waar staat dat het boek is opgedragen Maria, Lidia en Ticușor, ik vermoed de vrouw en de kinderen van Constantin.
Daaronder is in handschrift een opdracht geschreven door een voormalig jachtvlieger aan ene Nicoleta, dé vrienden, een vriendin...? Niet echt duidelijk. Ook de naam van de voormalig jachtvlieger ontgaat me, ik heb weliswaar paleografie gestudeerd, maar de Roemeense variant van daarvan is me nooit bijgebracht.
Een op het eerste gezicht leuk luchtvaartboekje dat ik straks op een zomerend achterterras ga lezen. Wel de iPad bij de hand om zo nodig dingen na te lezen.
Een van de vermelde luchtvaartpioniers is George de Bothezat. Ik had er nog nooit van gehoord, evenwel ik lees bij het doorbladeren van zijn helicopterpionierschap — zeer interessant. Ik vermoed dat ik in het boek meer illustere figuren tegenkomen zal, zoals de hierboven in de vorm van een vliegtuig afgebeelde Filip Mihai.
Een van de vermelde luchtvaartpioniers is George de Bothezat. Ik had er nog nooit van gehoord, evenwel ik lees bij het doorbladeren van zijn helicopterpionierschap — zeer interessant. Ik vermoed dat ik in het boek meer illustere figuren tegenkomen zal, zoals de hierboven in de vorm van een vliegtuig afgebeelde Filip Mihai.
Mijn laatste aanschaf in de zending van laatst is wederom een uitgave van Constantin C. Gheorghiu. Naarmate ik meer boeken van hem onder ogen zie vind ik hem meer en meer een soort Roemeense Hugo Hooftman. Evenzo een liefhebber van vliegtuigen en publicist van velerlei boeken met titels als Zeldzame vliegtuigfoto’s. Mijn hele verzameling Hugo Hooftman is bij mijn broer terechtgekomen. Goed terechtgekomen dus. En het is fijn nu een verzamelinkje Roemeense luchtvaart op te bouwen. Ik moet immers op een gegeven moment in de dorpskroeg met de oude mannetjes mee kunnen praten over de successen van de IAR–80 tegen de USAF in 1944.
Zboruri celebre — Beroemde vluchten. In 1964 uitgegeven. 388 pagina’s dik. Met foto’s van redelijke kwaliteit. Helaas is op pagina 319 de rug van het boek te zien — het boekblok is daar gescheurd.
Dit boek buigt voor de herinnering aan een ieder die gevochten heeft en zich heeft opgeofferd voor de vooruitgang van de gemechaniseerde vlucht, zo schrijft de auteur na het schutblad.
Het boek behandelt meer dan alleen de Roemeense luchtvaart. het is een door een liefhebber geschreven algemene historie der luchtvaart.
De maker van het omslag, Sergiu Georgescu, is nog enigszins terug te vinden als graficus. daar zal ik wat verder over moeten gaan zoeken. Een opdracht voor later. De gravures zijn van D. Știubei. Waarschijnlijk staat de “D” voor “Dimitrie”, een marineofficier dia van schilderen hield. Ik zeg “waarschijnlijk”, omdat ik tot nu toe alleen maar de marine betreffende schilderijen van hem tegenkom. Maar ja, een andere lijkt me uitgesloten, gezien de schilderstijl zoals die op de volgende foto te zien is.
Dit boek buigt voor de herinnering aan een ieder die gevochten heeft en zich heeft opgeofferd voor de vooruitgang van de gemechaniseerde vlucht, zo schrijft de auteur na het schutblad.
Het boek behandelt meer dan alleen de Roemeense luchtvaart. het is een door een liefhebber geschreven algemene historie der luchtvaart.
De maker van het omslag, Sergiu Georgescu, is nog enigszins terug te vinden als graficus. daar zal ik wat verder over moeten gaan zoeken. Een opdracht voor later. De gravures zijn van D. Știubei. Waarschijnlijk staat de “D” voor “Dimitrie”, een marineofficier dia van schilderen hield. Ik zeg “waarschijnlijk”, omdat ik tot nu toe alleen maar de marine betreffende schilderijen van hem tegenkom. Maar ja, een andere lijkt me uitgesloten, gezien de schilderstijl zoals die op de volgende foto te zien is.
Ik besluit deze bijdrage met een uitgave uit 1929. Het is de derde editie van Orașe din România — Steden in Roemenië — van I. Simionescu. Het bijzondere is dat er veel werk zit aan dit boek. Niet alle katernen zijn losgesneden. Dus eigenlijk heb ik het niet kunnen doorbladeren naar behoren...
Ook hier vallen weer de grafische hoogstandjes op van de diacritische tekens. De breve naast een A — hier staat–ier gewoon boven: Ă — plaatsen, ik vind het wonderschoon.
De schrijver — I. Simionescu — is dezelfde als die uit de vorige bijdrage. Behalve dus over dieren kan de goede man ook met Roemeense steden uit de voeten.
Volgens de omslag heb ik dus de derde editie. Op de titelpagina, naast de vermelding van 80 platen, lees ik dat dit de tweede editie is... Er staan ook maar twee voorwoorden in. Een uit 1925 toen de eerste editie uitkwam en een uit 1929. Volgens de laatste zijn oude teksten aangepast en zijn er meer afbeeldingen. Voor dat laatste wordt mejuffrouw E. Saulea hartelijk bedankt.
De schrijver — I. Simionescu — is dezelfde als die uit de vorige bijdrage. Behalve dus over dieren kan de goede man ook met Roemeense steden uit de voeten.
Volgens de omslag heb ik dus de derde editie. Op de titelpagina, naast de vermelding van 80 platen, lees ik dat dit de tweede editie is... Er staan ook maar twee voorwoorden in. Een uit 1925 toen de eerste editie uitkwam en een uit 1929. Volgens de laatste zijn oude teksten aangepast en zijn er meer afbeeldingen. Voor dat laatste wordt mejuffrouw E. Saulea hartelijk bedankt.
Mejuffrouw E. Saulea ligt nog wat opgesloten.
Alles bij elkaar zo’n vijfendertig euro. Een bedrag dat ik even daarvoor had verdiend met het ontwerpen van een logo. Altijd mooi om je in boeken te laten uitbetalen!
RSS Feed
