De volgende dag dient er vroeg te worden opgestaan. Gewerkt zal er moeten worden. Voor die paar extra centen wil je met de hak en goede moede het land van de oude buurman bewerken. Een buurman die zeer slecht betaalt, goede arbeid niet weet te waarderen.
Aldus blijf je — mijn lief — die avond niet slapen. Wel gingen we nog wat drinken in de plaatselijke bar met de ramen van thermopaan, het biljard en de vriendelijke bardame.
Thuisgekomen maak je aanstalten naar je ouderlijk huis in het nabijgelegen Laslău Mic te lopen. Nog geen kilometer ver. Het is nog licht en ik ben te lui om de auto van het erf achter de dichte poort te halen.
Het is nog licht. Je ouderlijk huis is nog geen kilometer ver in het naburige Laslău Mic en mijn huisgenote — voorheen muze van het schone reizen — heeft onverklaarbare zin met je op te lopen in gezelschap van viervoeter Zasja, de zwerfvondeling uit Horezu met de vleermuisoren.
Onverklaarbare zin. Immers het is nog niet eerder voorgekomen dat mijn huisgenote — voorheen muze van het schone reizen — met je wilde wandelen.
Ik zit op de veranda en zwaai jullie uit.
Met het een opkomende bui in het verschiet ga ik naar binnen, om in de voorkamer de laatste aflevering van Flikken Maastricht te downloaden.
De telefoon gaat. Ik hoor je stem. Een trilling van emotie. Of ik mijn huisgenote tegemoet wil lopen. Ze is erg emotioneel zeg je. Zelf geef je aan je fiets te pakken en dat we elkaar ergens tussen ons en jouw ouderlijk huis zullen ontmoeten.
Midden op de weg kom ik jullie tegen. Betraand gezicht van mijn huisgenote. Een verfrommeld plastic tasje in haar hand. Op het verfrommelde tasje ligt een frummeltje. Een ademend en piepend frummeltje. Nog geen dag oud. De oogjes dicht.
Met zes broerjes en zusjes was het frummeltje in een plastic zak door een onverlaat de sloot ingeflikkerd om dood te gaan. De onverlaat had niet eens de moeite genomen om op een behoorlijke manier toe te zien dat zijn daad resultaat zou hebben. Hetgeen hem in mijn ogen onverlater maakt. Het frummeltje was uit de zaak geraakt. Half op de oever gekropen gehoord door mijn lief en mijn huisgenote. Tussen de brandnetels is het frummeltje gered. Haar broertjes en zusjes konen niet meer worden gered. En dat maakt in mijn ogen de onverlaat onverlaatst.
Aldus blijf je — mijn lief — die avond niet slapen. Wel gingen we nog wat drinken in de plaatselijke bar met de ramen van thermopaan, het biljard en de vriendelijke bardame.
Thuisgekomen maak je aanstalten naar je ouderlijk huis in het nabijgelegen Laslău Mic te lopen. Nog geen kilometer ver. Het is nog licht en ik ben te lui om de auto van het erf achter de dichte poort te halen.
Het is nog licht. Je ouderlijk huis is nog geen kilometer ver in het naburige Laslău Mic en mijn huisgenote — voorheen muze van het schone reizen — heeft onverklaarbare zin met je op te lopen in gezelschap van viervoeter Zasja, de zwerfvondeling uit Horezu met de vleermuisoren.
Onverklaarbare zin. Immers het is nog niet eerder voorgekomen dat mijn huisgenote — voorheen muze van het schone reizen — met je wilde wandelen.
Ik zit op de veranda en zwaai jullie uit.
Met het een opkomende bui in het verschiet ga ik naar binnen, om in de voorkamer de laatste aflevering van Flikken Maastricht te downloaden.
De telefoon gaat. Ik hoor je stem. Een trilling van emotie. Of ik mijn huisgenote tegemoet wil lopen. Ze is erg emotioneel zeg je. Zelf geef je aan je fiets te pakken en dat we elkaar ergens tussen ons en jouw ouderlijk huis zullen ontmoeten.
Midden op de weg kom ik jullie tegen. Betraand gezicht van mijn huisgenote. Een verfrommeld plastic tasje in haar hand. Op het verfrommelde tasje ligt een frummeltje. Een ademend en piepend frummeltje. Nog geen dag oud. De oogjes dicht.
Met zes broerjes en zusjes was het frummeltje in een plastic zak door een onverlaat de sloot ingeflikkerd om dood te gaan. De onverlaat had niet eens de moeite genomen om op een behoorlijke manier toe te zien dat zijn daad resultaat zou hebben. Hetgeen hem in mijn ogen onverlater maakt. Het frummeltje was uit de zaak geraakt. Half op de oever gekropen gehoord door mijn lief en mijn huisgenote. Tussen de brandnetels is het frummeltje gered. Haar broertjes en zusjes konen niet meer worden gered. En dat maakt in mijn ogen de onverlaat onverlaatst.
Je keert weerom. Immers morgen moet er gewerkt worden. We kussen elkaar en ik ga met huisgenote en het frummeltje huiswaarts.
Een doosje. Een baddoek. Een pakje kattenmelk zonder lactose met pipet. Een frummeltje dat piept met de ogen dicht het doosje uit wil op zoek naar een tepel die er niet is.
De hele nacht blijft frummeltje in de goede zorgen van mijn huisgenote die door slaapgebrek vanwege het zorgbehoevende frummeltje pas de volgende dag om een uur of tien opstaat.
Die dag gaan we naar Târgu Mureș, naar een dierenkliniek. Jij — mijn lief — gaat ook mee. Immers het regent, dus van werken met de hak en goede moed kan geen sprake zijn.
Bij de kliniek aangekomen leggen we de situatie uit. Puppie van een dag of twee. Geen moedermelk. geen opbouw van antistoffen. Overlevingskansen zeer gering.
Het blijft altijd een moeilijke keuze. Maar de meest logisch lijkende oplossing is het puppie op een humane wijze te laten inslapen. De dierenkliniek reageert als in iets met “water” en “zien branden”.
In plaats daarvan krijgen we een telefoonnummer. dat gebeld en gesproken krijgen we een ander telefoonummer. Een vriendelijke stem die om nadere uitleg vraagt. En. Vervolgens ons een adres geeft.
We geraken in een buurt van Târgu Mureș die ik maar al te goed ken. Ik heb hier een paar keer Sanda ontmoet, een bevlogen, maar achteraf licht vreemde dame die zich over zwerfhonden ontfermt. Ook een dame waarvoor ik via een welwillende organisatie in Nederland een speciaal tuigje voor een hond met verlamde achterpoten had gekregen en sindsdien nooit meer wat van die Sanda had gehoord — nog zo’n onverlaat, onverlater, onverlaatst.
Zo kwamen we in een andere dierenkliniek. Er komt een meiske op ons af, zoals Brabanders plegen te zeggen — mijn overgrootvader kwam van Brabant. Zij ontfermt zich meteen over het frummeltje, stopt het onder haar trui om het frummeltje meteen warmte te geven.
Mijn huisgenote zegt het meiske dat het frummeltje ZuZu heet. Naar het Roemeense yoghurtmerk.
Monika — het meiske — zegt goed voor ZuZu te gaan zorgen. We geven haar honderd lei en beloven contact te zullen houden.
Met goed gemoed gaan we naar het centrum van de stad, over de markt lopen en een hapje eten. We gaan er een mooie dag van maken. Immers de meest logische keuze heeft een prachtige wending gekregen.
Natuurlijk beseffen we dat ZuZu een lange weg heeft te gaan. Maar ze is sterk. En. Is in goede handen. Natuurlijk beseffen we ook, dat ondanks inspanning van velen, ZuZu zo maar morgen alsnog dood zou kunnen gaan. Wat dan rest is de inbreng van velen en di
Een doosje. Een baddoek. Een pakje kattenmelk zonder lactose met pipet. Een frummeltje dat piept met de ogen dicht het doosje uit wil op zoek naar een tepel die er niet is.
De hele nacht blijft frummeltje in de goede zorgen van mijn huisgenote die door slaapgebrek vanwege het zorgbehoevende frummeltje pas de volgende dag om een uur of tien opstaat.
Die dag gaan we naar Târgu Mureș, naar een dierenkliniek. Jij — mijn lief — gaat ook mee. Immers het regent, dus van werken met de hak en goede moed kan geen sprake zijn.
Bij de kliniek aangekomen leggen we de situatie uit. Puppie van een dag of twee. Geen moedermelk. geen opbouw van antistoffen. Overlevingskansen zeer gering.
Het blijft altijd een moeilijke keuze. Maar de meest logisch lijkende oplossing is het puppie op een humane wijze te laten inslapen. De dierenkliniek reageert als in iets met “water” en “zien branden”.
In plaats daarvan krijgen we een telefoonnummer. dat gebeld en gesproken krijgen we een ander telefoonummer. Een vriendelijke stem die om nadere uitleg vraagt. En. Vervolgens ons een adres geeft.
We geraken in een buurt van Târgu Mureș die ik maar al te goed ken. Ik heb hier een paar keer Sanda ontmoet, een bevlogen, maar achteraf licht vreemde dame die zich over zwerfhonden ontfermt. Ook een dame waarvoor ik via een welwillende organisatie in Nederland een speciaal tuigje voor een hond met verlamde achterpoten had gekregen en sindsdien nooit meer wat van die Sanda had gehoord — nog zo’n onverlaat, onverlater, onverlaatst.
Zo kwamen we in een andere dierenkliniek. Er komt een meiske op ons af, zoals Brabanders plegen te zeggen — mijn overgrootvader kwam van Brabant. Zij ontfermt zich meteen over het frummeltje, stopt het onder haar trui om het frummeltje meteen warmte te geven.
Mijn huisgenote zegt het meiske dat het frummeltje ZuZu heet. Naar het Roemeense yoghurtmerk.
Monika — het meiske — zegt goed voor ZuZu te gaan zorgen. We geven haar honderd lei en beloven contact te zullen houden.
Met goed gemoed gaan we naar het centrum van de stad, over de markt lopen en een hapje eten. We gaan er een mooie dag van maken. Immers de meest logische keuze heeft een prachtige wending gekregen.
Natuurlijk beseffen we dat ZuZu een lange weg heeft te gaan. Maar ze is sterk. En. Is in goede handen. Natuurlijk beseffen we ook, dat ondanks inspanning van velen, ZuZu zo maar morgen alsnog dood zou kunnen gaan. Wat dan rest is de inbreng van velen en di
Het meiske:
https://www.facebook.com/monika.kovacs.58958343?fref=ts
Haar project:
https://www.facebook.com/LastChanceRomania
Ons verzoek:
ZuZu heeft zorg nodig. Medicijnen. Voer. Strakjes een sterilisatie.
Steun ons en stort uw bijdrage via
Rekeningnummer NL29 RABO 0149 8331 05 tnv Dog's Wish te Zutphen. BIC nummer RABONL2U
KvK nr 53381203. In bezit van de ANBI status.
Paypal: dogswishroemenie@gmail.com
ovv ZuZu
Zie ook: http://dogswish.weebly.com/ Onderaan de pagina vind je een Paypal–knop
Je bijdrage is als gift aftrekbaar voor de belastingen!!!
https://www.facebook.com/monika.kovacs.58958343?fref=ts
Haar project:
https://www.facebook.com/LastChanceRomania
Ons verzoek:
ZuZu heeft zorg nodig. Medicijnen. Voer. Strakjes een sterilisatie.
Steun ons en stort uw bijdrage via
Rekeningnummer NL29 RABO 0149 8331 05 tnv Dog's Wish te Zutphen. BIC nummer RABONL2U
KvK nr 53381203. In bezit van de ANBI status.
Paypal: dogswishroemenie@gmail.com
ovv ZuZu
Zie ook: http://dogswish.weebly.com/ Onderaan de pagina vind je een Paypal–knop
Je bijdrage is als gift aftrekbaar voor de belastingen!!!
RSS-feed
