Poëzie — RO XI

Ik was een

Ik zal een jaar of een oud zijn geweest
Weest niet bevreesd ik herinner me
Het als de dag van gisteren
Mijn hersens waren ontstoken
De operatie ontloken — hoofd in het verband.
Lag ik bij andere kinderen in Dordt op het RK.

De deur ging open en mijn oma kwam
De zaal binnen. En nog iemand. Een man
Met baard en staf en een kleed
Scharlaken, karmozijn of robijn, ik weet
Dat ik pas later kleurschakeringen onderkende.
Bedenk ik was een en zag geen stoplichtenrood.

De baard sprak met mij als ware ik zijn zoon
De woorden ken ik nu nog alleen als toon.

Ik kreeg een papieren transparante zak,
Met een tekening van deze man er op --
Is nu nog in mijn fotoalbum te vinden
(Samen met andere bevindingen
Uit die tijd), speculaaskoekkruimels
Zijn er sinds 1961 nog in achtergebleven

Ik was een en zwaar onder de indruk.
Mijn oma legde uit wie dat was.
Zomaar was een voorheen vreemde
Naar mijn ziekbed gekomen en daarnaast
Kon ik de draad weer oppakken
Getwijnd met mijn eerste Sinterklaas.

25 oktober 2015,
Spitalul Municipal, Târnăveni, Roemenië.