Die ene keer waarbij — naar later bleek — hij zonder stok en zonder hoofddeksel op stap was gegaan.
Deed bij jullie de telefoon rinkelen. In de tijd dat dat het Roemeense dorp nog een ringleiding had aangaande telefonie. Dus iedere buur kon gezellig meeluisteren. Het hield ook in dat je familie aldaar lang heeft moeten wachten om het gesprek met Nederland te krijgen.
Hij was naar Tenzica gegaan. Voor een borreltje. Voor Tenzica's andere aanbod had hij gezien zijn leeftijd geen aandacht meer voor. Maar je weet dat ik uit eerste hand kan spreken. [De oplettende lezer ziet hier dat de schrijver van deze novellette het personage van deze novellette ontmoet].
Het probleem waar over gebeld werd, was dat hij daarna in het niets verdwenen bleek. Geen spoor.
Een veelvoud van mogelijkheden kwamen in zicht. Aasgieren ook die zeiden het lijk van de goede man gevonden te hebben, maar alleen tegen grove betaling je de plek lieten zien. Werkers van de boomgaard die je schoonvader hadden aangereden en hem gewond en al gevangen hielden om schadevergoedingen te vermijden.
Je schrijft 2003. Je ziet je vrouw flippen op deze mededeling.
Jullie vliegen meteen naar Roemenië. Kon makkelijk, want je was op non–actief gezet door jaloerse acties van collega's — je contract liep nog, dus met een mooi salaris en tijd zat. De komende drie maanden, inclusief Kerst, zit je in Laslău Mare.
Van alles bleek te zijn ingeschakeld. Van rechercheurs uit de hoofdstad tot een zeer dubieuze veel geld vragende priester. Je vrouw in haar aanzwellende psychoses — neen, medicijnen zijn niet nodig, God is mijn leider — smeet geld over de balk aan dergelijke priesters, donaties aan kloosters, geld aan politieagenten die geen ene flikker deden en wat dies meer zij.
Een paar weken geleden ben je definitief overgekomen naar Laslău Mare. In het huis van Nelu lui Sana (Nelu van Sana) ga je een rustiger leven leiden.
Je sprak met de nicht van — nu — je ex–vrouw over Ticu, je schoonvader. Terugkoppelingen. Ze vroeg je of het niet raar is dat op de dag van verdwijning je schoonvader zijn hoed niet op had en zijn stok niet mee. Die waren nog thuis.
Dat er vanuit je schoonfamilie allerlei beschuldigingen waren gedaan, met name door Lenuța, de jongere zus van je ex.
Vasile verdween in oktober 2003. In maart 2004 werd zijn verwondde maar niet vergane lichaam in een bevroren beek gevonden.
Deed bij jullie de telefoon rinkelen. In de tijd dat dat het Roemeense dorp nog een ringleiding had aangaande telefonie. Dus iedere buur kon gezellig meeluisteren. Het hield ook in dat je familie aldaar lang heeft moeten wachten om het gesprek met Nederland te krijgen.
Hij was naar Tenzica gegaan. Voor een borreltje. Voor Tenzica's andere aanbod had hij gezien zijn leeftijd geen aandacht meer voor. Maar je weet dat ik uit eerste hand kan spreken. [De oplettende lezer ziet hier dat de schrijver van deze novellette het personage van deze novellette ontmoet].
Het probleem waar over gebeld werd, was dat hij daarna in het niets verdwenen bleek. Geen spoor.
Een veelvoud van mogelijkheden kwamen in zicht. Aasgieren ook die zeiden het lijk van de goede man gevonden te hebben, maar alleen tegen grove betaling je de plek lieten zien. Werkers van de boomgaard die je schoonvader hadden aangereden en hem gewond en al gevangen hielden om schadevergoedingen te vermijden.
Je schrijft 2003. Je ziet je vrouw flippen op deze mededeling.
Jullie vliegen meteen naar Roemenië. Kon makkelijk, want je was op non–actief gezet door jaloerse acties van collega's — je contract liep nog, dus met een mooi salaris en tijd zat. De komende drie maanden, inclusief Kerst, zit je in Laslău Mare.
Van alles bleek te zijn ingeschakeld. Van rechercheurs uit de hoofdstad tot een zeer dubieuze veel geld vragende priester. Je vrouw in haar aanzwellende psychoses — neen, medicijnen zijn niet nodig, God is mijn leider — smeet geld over de balk aan dergelijke priesters, donaties aan kloosters, geld aan politieagenten die geen ene flikker deden en wat dies meer zij.
Een paar weken geleden ben je definitief overgekomen naar Laslău Mare. In het huis van Nelu lui Sana (Nelu van Sana) ga je een rustiger leven leiden.
Je sprak met de nicht van — nu — je ex–vrouw over Ticu, je schoonvader. Terugkoppelingen. Ze vroeg je of het niet raar is dat op de dag van verdwijning je schoonvader zijn hoed niet op had en zijn stok niet mee. Die waren nog thuis.
Dat er vanuit je schoonfamilie allerlei beschuldigingen waren gedaan, met name door Lenuța, de jongere zus van je ex.
Vasile verdween in oktober 2003. In maart 2004 werd zijn verwondde maar niet vergane lichaam in een bevroren beek gevonden.
RSS-feed
