Gisteren. Buurvrouw tante Minerva werd begraven. Zoals dat in Roemenië gaat ligt ze in haar kist, waar het deksel nog niet op is bevestigd, op haar erf. Het hele dorp is er bij, naast haar familie. Op haar zoon na die in Afghanistan dient.
Op het erf vindt de begrafenisdienst plaats. Een prachtige begrafenisliturgie die gezongen wordt en vervolgens de preek van de priester.
Hij vertelde over het noeste leven van Tante Minerva, haar zeven kinderen en haar geloof in God. Eigenlijk begon de preek over het geloof in God. “Wij Roemenen hebben een sterk geloof, dit in tegenstelling tot bij voorbeeld Nederlanders,” pauze, toen hij mijn whatcha-talkin-bout-Willis-gezicht zag: “net als de Denen.”
Op het erf vindt de begrafenisdienst plaats. Een prachtige begrafenisliturgie die gezongen wordt en vervolgens de preek van de priester.
Hij vertelde over het noeste leven van Tante Minerva, haar zeven kinderen en haar geloof in God. Eigenlijk begon de preek over het geloof in God. “Wij Roemenen hebben een sterk geloof, dit in tegenstelling tot bij voorbeeld Nederlanders,” pauze, toen hij mijn whatcha-talkin-bout-Willis-gezicht zag: “net als de Denen.”
RSS Feed
