Ik dacht vervolgens naar de bolda van Suplac te gaan om de rest van de spijkers te kopen.
Dorina moest nog wat regelen op het Gemeentehuis, dus die reed even mee.
‘Stop maar hier voor de spijkers’
Geen reclame–uitingen, maar wel een poort, waarvan het me al eerder was opgevallen dat die elke overdag dat ik door Suplac reed, open stond.
Het werd me duidelijk waarom.
‘Iedereen weet dat je hier klus– en constructiemateriaal kan kopen,’ zei Dorina op mijn vraag waarom er geen bordje met “winkel” of wat dies meer zij aan het huis was bevestigd.
We schrijven 8 januari. Pallets uit elkaar halen. Op een na. die voor de bodem. De fundering voor Hotel Karma wordt gelegd. En dat met de altijd zo relaxte Roemeense manier van werken, met pauze voor een sigaret voor hen en een biertje voor ons drieën. Drie dagen later is het hok klaar.
Ik moet wel zeggen dat het rustiger is op het erf sinds de bouw van Hotel Karma. Maar zodra ik Karma over de buik krab, over de bol aai, schiet Molda in de bark and approach mode. Maar zodra ik uit zicht ben, zitten ze elkaar niet meer de halve dag en hele nacht uit te blafferen.
Voor nu zit Molda ook even aan de ketting. Straks komt domnul [meneer] Petre. De alleskunner.
Sinds gister is mijn hidrofor, de waterpomp kaduuk. Mij vanochtend met bijkans bevroren water in een teiltje gewassen en gelukkig is het buitentoilet er nog.