Dingen gaan altijd anders hier in Roemenië dan gedacht. Zelfs de weerprofeten zaten er vijf dagen naast met de voorspelling van de koude per ingang van 20 november.
Nu vinden Aspergers in het gemeen praten over het weer vrij zinloos — immers het boeit van geen meter, maar er over schrijven daarentegen...
...vanmorgen bij het ochtendritueel met Molda — knuffelen, eten geven, kletsen over het weer — was die er dan, de eerste voorzichtige ijle sneeuw van het jaar. De eerste tekenen van de komst van de winter. Ik heb me in ieder geval me voorgenomen me geen zorgen te gaan maken over de gas–, de hout– en de stroomrekening.
Nu vinden Aspergers in het gemeen praten over het weer vrij zinloos — immers het boeit van geen meter, maar er over schrijven daarentegen...
...vanmorgen bij het ochtendritueel met Molda — knuffelen, eten geven, kletsen over het weer — was die er dan, de eerste voorzichtige ijle sneeuw van het jaar. De eerste tekenen van de komst van de winter. Ik heb me in ieder geval me voorgenomen me geen zorgen te gaan maken over de gas–, de hout– en de stroomrekening.
Zondagavond kwam er een vraagje van Dorina op de chat in Facebook binnen op de laatste avond van haar in het Duitse. Of ik maandag wat te doen had. Eigenlijk wel, maar dat zei ik natuurlijk weer niet. Ik wilde maandag naar Târgu Mureș om Sanda met haar honden te bezoeken, gaas te kopen voor het hekwerk achter, vloeibaar hout om een deurpost te reparereren, “grund” [zie SVVHDB — VI], om te zien waar de gedumpte zerfhonden van die stad rondzwerven.
Maar het aanlokkelijke aanbod om met haar en haar man naar Sibiu te gaan om wat pakketten op te halen die reeds vanuit Duitsland waren opgestuurd.
Sibiu genaamd Hermannstadt heeft een prachtig centrum, en om op bezoek te gaan bij de ouders van een in Duitsland gesettelde jeugdvriendin alwaar de pakketten waren bezorgd is ook een leuk vooruitzicht.
Ik zou om half tien present zijn.
Ik was ook om half tien present. Maar ja dingen gaan altijd anders hier in Roemenië dan gedacht. Dat Marius en Dorina eigenlijk nog op bed lagen was begrijpelijk, Ze waren ’s nachts op het vliegveld aangekomen en pas om vier gaan slapen. Vervolgens werd Dorina bijna vol continu gebeld terwijl buurman Milou — tevens achterneef van mijn ex — gezellig kwam keuvelen en koffieleuten.
Om elf uur gingen we dus naar Sibiu om pakketten te halen.
En oen belde Ani — de in Sibiu wonende verkoopster van mijn huis — naar Dorina, en vervolgens moest er in Sibiu eerst bij haar langs gegaan. Hetgeen ook geschiedde.
Ik had me niet gerealiseerd dat Ani op de vijfde etage zonder lift woont. dat Dorina nog nooit bij haar nicht was geweest. En dat het voor iemand met slecht werkende protheses een crime moest zijn de trappen te beklimmen. Hetgeen ook geschiedde.
Om vier uur ontmoetten we jeugdvriendin Florina genaamd Tante Isabelle in het centrum van Sibiu. Florina was met Dorina en marius meegevlogen om haar ouders te bezoeken en een tand te laten repareren. Naar goed Duits gebruik werd er naar de plaatselijke “Konditorei” gegaan. Florina keek me raar aan dat ik maar een klein gebakje wilde.
Ik eet zelden gebak, hou eigenlijk helemaal niet van zoetigheid en consumeer koolhydraten met zeer ernstige mate. In Târnăveni waar we die ochtend een tussenstop hadden gemaakt omdat Dorina en Marius een lening wilde afsluiten had ik al twee pannenkoekjes met kaas op — die kaas is niet het probleem, maar wel die koolhydraten... ...ach eigenlijk moet ik niet zeuren; die pannenkoekjes waren best lekker.
De tijd van kerst komt er aan en er was in de zeer vooruitstrevende stad Sibiu — zelfs de putdeksels memoreren het feit dat deze stad Culturele Hoofdstad is geweest — een prachtige kerstmarkt. Een markt die op de aangeboden warme wijn in niets verschilde van de Paasmarkt die ik in Sibiu in april had bezocht.
Ondertussen had ook Crina, de schoonzus van Florina zich bij het gezelschap gevoegd, alsmede een feller wordende wind en intenser wordende kou.
Maar het aanlokkelijke aanbod om met haar en haar man naar Sibiu te gaan om wat pakketten op te halen die reeds vanuit Duitsland waren opgestuurd.
Sibiu genaamd Hermannstadt heeft een prachtig centrum, en om op bezoek te gaan bij de ouders van een in Duitsland gesettelde jeugdvriendin alwaar de pakketten waren bezorgd is ook een leuk vooruitzicht.
Ik zou om half tien present zijn.
Ik was ook om half tien present. Maar ja dingen gaan altijd anders hier in Roemenië dan gedacht. Dat Marius en Dorina eigenlijk nog op bed lagen was begrijpelijk, Ze waren ’s nachts op het vliegveld aangekomen en pas om vier gaan slapen. Vervolgens werd Dorina bijna vol continu gebeld terwijl buurman Milou — tevens achterneef van mijn ex — gezellig kwam keuvelen en koffieleuten.
Om elf uur gingen we dus naar Sibiu om pakketten te halen.
En oen belde Ani — de in Sibiu wonende verkoopster van mijn huis — naar Dorina, en vervolgens moest er in Sibiu eerst bij haar langs gegaan. Hetgeen ook geschiedde.
Ik had me niet gerealiseerd dat Ani op de vijfde etage zonder lift woont. dat Dorina nog nooit bij haar nicht was geweest. En dat het voor iemand met slecht werkende protheses een crime moest zijn de trappen te beklimmen. Hetgeen ook geschiedde.
Om vier uur ontmoetten we jeugdvriendin Florina genaamd Tante Isabelle in het centrum van Sibiu. Florina was met Dorina en marius meegevlogen om haar ouders te bezoeken en een tand te laten repareren. Naar goed Duits gebruik werd er naar de plaatselijke “Konditorei” gegaan. Florina keek me raar aan dat ik maar een klein gebakje wilde.
Ik eet zelden gebak, hou eigenlijk helemaal niet van zoetigheid en consumeer koolhydraten met zeer ernstige mate. In Târnăveni waar we die ochtend een tussenstop hadden gemaakt omdat Dorina en Marius een lening wilde afsluiten had ik al twee pannenkoekjes met kaas op — die kaas is niet het probleem, maar wel die koolhydraten... ...ach eigenlijk moet ik niet zeuren; die pannenkoekjes waren best lekker.
De tijd van kerst komt er aan en er was in de zeer vooruitstrevende stad Sibiu — zelfs de putdeksels memoreren het feit dat deze stad Culturele Hoofdstad is geweest — een prachtige kerstmarkt. Een markt die op de aangeboden warme wijn in niets verschilde van de Paasmarkt die ik in Sibiu in april had bezocht.
Ondertussen had ook Crina, de schoonzus van Florina zich bij het gezelschap gevoegd, alsmede een feller wordende wind en intenser wordende kou.
Crina, Dorina, Florina, Marius en de Heltauergasse genaamd Strada Nicolae Bălcescu nummer 19.
Zo kocht ik mij noodgedwongen een sjaal en ook noodgedwongen bij Boekhandel Humanitas wat literatuur. De sjaal was een goede aanschaf en de literatuur ligt nu op me te wachten. Vooral die bundel met achtenvijftigers lijkt me een leuke uitnodiging om wat poëzie te gaan vertalen.
Van Gabriela Adameșteanu heb ik nog nooit wat gelezen, dus ik ben heel benieuwd naar deze in de Roemeense literatuur bekende naam.
Maar zoals Kees Buddingh’ eens dichtte dat poëzie al aardappelschillend wordt geschreven zal ik mij nu toch eerst moeten storten op de afwas. Moest daarbij al even eerder aan Kees denken hoe hij ooit beschreef in de kou van het gebouw van Pictura te schrijven, ook mijn voorste kamer alwaar ik dit schrijf, begint rillingen te krijgen
Zo kocht ik mij noodgedwongen een sjaal en ook noodgedwongen bij Boekhandel Humanitas wat literatuur. De sjaal was een goede aanschaf en de literatuur ligt nu op me te wachten. Vooral die bundel met achtenvijftigers lijkt me een leuke uitnodiging om wat poëzie te gaan vertalen.
Van Gabriela Adameșteanu heb ik nog nooit wat gelezen, dus ik ben heel benieuwd naar deze in de Roemeense literatuur bekende naam.
Maar zoals Kees Buddingh’ eens dichtte dat poëzie al aardappelschillend wordt geschreven zal ik mij nu toch eerst moeten storten op de afwas. Moest daarbij al even eerder aan Kees denken hoe hij ooit beschreef in de kou van het gebouw van Pictura te schrijven, ook mijn voorste kamer alwaar ik dit schrijf, begint rillingen te krijgen
Leu Exchange Rate
RSS Feed
