SVVHDB — CXLV

Ik heb nu eenmaal de tik bij elke blogentree een plaatje te gebruiken. Hetgeen kan betekenen dat ik mijzelf in de knel breng. Waarom? Gisteren was het de Wereldautismedag. Dus eigenlijk had het openingsplaatje van vandaag de dag de volgende moeten zijn:

Ach, aan de andere kant. Roemenië ontwaakt. De zon is niet meer achter de wolken, maar laat zich wat vaker zien. Zoals gister. Dus wij blij naar buiten. Rommel opruimen. Hm. Dat hout, vooral die twee balken op het erf naast de kippenren. Een doorn in het oog. Găinistan had al geklaagd... ...een nieuwe lente, een nieuw geluid. Poëzie die nog steeds haar waarde bewijst.

Verplaatsen. Aarde uit de moestuin halen.Een kruiwagen of zes. Een prachtige entree maken.

Planten scoren bij de moeder van Isza.

Het begint ergens op te lijken.

En die takken die in de schuur liggen nadat Daniël de appelbomen had gesnoeid en in de weg lagen?
Ook die kregen een bestemming.

Het is nu zondaguchtend. Zonet is Ionel langs geweest met een tweeliterfles zelfgemaakte wijn omdat ik zijn vrouw van de week naar de grote stad, naar haar dochter, schoonzoon en kleinkinderen had gebracht. Vanmorgen ook de uchtendkoffie lekker buiten gedronken met uitzicht op het nieuwe tuintje. De foto heeft een schaduwzijde, immers de zon moet nog helemaal naar de andere kant reizen om de schaduw van de poort te elimineren. Maar ik wilde jullie graag het uiteindelijke resultaat laten zien. Let ook even op de kleine Nederlandse accenten...

Op een dag weet je het, je wordt tuinarchitect!

Na de tuin was Doutzen aan de beurt. Voor de dorpswandeling. Zo togen we gister tegen de avond naar De Termopane. Doutzen helemaal blij. Het was nog iets aan de frisse kant. Evenwel de lucht was zo mooi blauw. Daarbij, je maakt altijd wel wat mee onderweg.

Verlaten huis.

Verlaten huis reprise.

Een beer van een bier.

Ik ben meer van de wijn. Af en toe een glaasje rachiu en in de Termopane vrijwel altijd een vieux. Edoch in een poging een metafoor te duiden voor deze lente mij een biertje gekocht. Een Ursus. In een glas van het biermerk Ciuc. Op het buitenterras van het dorpscafé.

Wat jongens spelen een gokspel. Je hebt een hand vol muntstukken van tien bani. Oms de beurt gooi je een muntstukje op de grond. Du moment dat er een muntstukje boven op een reeds gegooid muntstukje blijf liggen is al het geld voor de laatste werper. Ik had dit spelletje nog nooit gezien, maar zo zie je maar weer dat er altijd wat te doen is in dit dorp.

Terug naar huis.

Terug naar huis. Maar ik was er nog niet. Isza en Doutzen liepen door en ik werd op het erf genood van Doina en Ilie Cioba. Twee oud–onderwijzers van de dorpsschool. Of ik wat foto’s wilde maken van hun tuin. Ze hadden me op de heenweg al aardig wat foto’s zien maken richting de Termopane.

Het zijn meer foto’s dan tekst geworden deze keer. Maar dat zal ik van de week goed maken. Wil nog verder schrijven over de vakantie in Nederland en mijn nieuwste aanwinsten in de boekenkast.