SVVHDB — LXXVII

Even voor negenen in de uchtend vandaag in Suplac. Isza had een oproep ten burele gekregen om door de politie te worden gehoord in verband met Alex die haar wilde flink heeft mishandeld.
Roșca, de opperkoddebeier bleek eigenlijk nergens zin in te hebben. ‘Heb je getuigen?’ Neen, natuurlijk niet als je om twee uur ’s nachts in elkaar wordt getremd. ‘Tsja, dan kan ik niets voor je doen...’. Alsof een opgezwollen gezicht geen getuigenis is.
Het is me eigenlijk al jaren bekend, eigenlijk al sinds ik hier kom — Roșca is twee handen op een buik met de plaatselijke penoze. Daar valt weinig tegen te doen, behalve een burgerlijke ongehoorzame actie jegens de dader.
Al met al uiterst frustrerend. Gelukkig gaat Roșca straks met pensioen en word mijn vriend Claudio opperkoddebeier.

Gister hard gewerkt. Eerst nog even naar de grote stad om wat geld te tappen en vervolgens naar Dorina.
Na een paar dagen in een plastic vat te hebben vertoefd waren onze druiven aan de beurt geperst te gaan worden.

De nog door haar vader gebouwde druivenpers werd schoongemaakt en opgebouwd. Vooralsnog hoefde er niet eens geperst te worden, de must — most — liep zo de emmer in. Vanuit deze emmer ging het in grote flacons, alwaar de spontane gisting zich reeds ging inzetten. Een machtig schouwspel dat ook nog eens een licht geluid maakte.

Heel leuk werk om te doen!

De smurrie van geperste druiven ging weer terug in het plastic vat. Daar werd vervolgens vier emmers water toegevoegd. Hiervan wordt straks met dertien kilo suiker een siroop van gemaakt, die vervolgens aan het vat wordt toegevoegd. Vat? Jawel! Zie hier mijn nieuwste kelderaanwinst:

Gisteren eveneens voor 250 lei een vat gekocht waar 20 sieri — 200 liter — in kan. Gloaba Ioan, de verkoper had hem helemaal voor ons gereinigd met sulfiet, dus direct gebruiksklaar.
Als de kerstavondzangers komen heb ik in ieder geval mijn eigen wijn.

Het zal de komende tijd stil zijn op dit blog. Morgen gaan we naar Nederland. In de tussentijd zal Tibi, de broer van Isza, op mijn huis passen. Ik ga de periode Zutphen definitief afsluiten. Ik heb daar altijd met plezier gewoond, maar hier in Roemenië is het voor mijn gezondheid beter. Ook de vrijwel totale afwezigheid van stress hier is een opsteker voor mijn hart.

Overigens ben ik van mening dat voor Molda ook een beter leven in Roemenië was weggelegd, totdat een onverlaat haar dat leven ontnam.