...hoe dan ook, het werd tijd voor de kippen een nieuw onderkomen te bouwen. Zo kwamen een paar dagen geleden Bela en Florin met gereedschap mij een kippenren maken.
Op de foto zien de geachte lezeressen en lezers van mijn blog Johnny Weissmüller — tevens de niet beter wetende kippenmoordenaar — frank en vrij rondlopen. Dit is eigenlijk niet de bedoeling du moment dat er helden van de werkende klasse zich voor mij inzetten iets te bouwen dan wel aan te passen. De guitige hondenkop te dicht bij een zaag of een hamer. Ofwel nu juist op die plek gaan zitten waar een betonnen paal de grond in moet.
Dat zijn nu juist een van die schaarse momenten dat ik een hond aan de ketting doe. Met uitzondering van het met de auto van het erf rijden, dan gaat Johnny heel eventjes aan de korte hondenriem voor aan het huis.
Wat bleek? Die ketting die voor dat soort doeleinden altijd op het achterterras klaarlicht voor dit soort gevallen was verdwenen... ‘...wel heel curieus,’ zo bedacht ik mij. Er is maar een onverlaat — al dan niet met handlanger — in al die tijd de wet overtredend op mijn erf geweest. In de nacht van 30 juni op 1 juli sneakte Jacqueline Bieling — al dan niet met handlanger — op mijn erf om mij leed aan te doen. Diezelfde dag dat Molda is verdwenen. En. Zoals een paar dagen geleden inclusief een ketting van vier meter. Een ketting die vanaf de openbare weg niet te zien valt, normaliter. Enkelt met kennis van zaken weet je waar die ketting ligt. En. Wat je ermee kan doen. Molda vastleggen.
Het wordt mij steeds duidelijker. En. Jacqueline Bieling is nog niet van me af.
De houten palen worden op maat gezaagd om er straks een deurtje aan te bevestigen.
Ondertussen ben ik in de keuken een verzoekmaaltijd voor Florin te maken, chili con carne. Isza geeft altijd hoog op ban mijn kookkunsten en Florin dacht dat ik dat wel zou kunnen maken.
Hij had het jaren geleden bij een Amerikaanse mede–zevendedagsadventist gegeten in Târgu Mureș.
Want ja, zo gaat dat. Je haalt je arbeiders op, brengt ze weer thuis. Betaalt ze. En. Als je goede zin hebt geef je ze ook te eten — drinken is in ieder geval een must.
Het moet gezegd, hij vond het heerlijk. Alleen Bela, zijn vader, was niet dol op de zilveruitjes. Die werden apart gehouden en gingen in een portie voor Kinga mee — ik had immers toch de hoeveelheid voor een weeshuis gekookt.
Nu moet de Markiezin nog leren dat als het regent, of als er geslapen moet worden, zij en haar oir binnen in het hok met de erin aangebrachte stokken moet zitten.
Vanmorgen zag ik tijdens de regen dat zij het begint te leren.
Overigens ben ik van mening dat Molda niet aan een ketting hoort bij derden.