Noodzaak en tijd die de noodzaak opvult. Het wordt echt tijd dat ik mijn snapshotkameraadje HP CC330 laat vervangen door een of andere superaanbieding bij eMag, de Auchan of MediaGalaxy. Waar ik ook naar toe ga, gaat ze met me mee. Niet om de sublieme foto te maken, maar gewoon om momenten te pakken van de schijfjes vergankelijkheid van het dagelijks bestaan. De laatste maanden begint ze tekenen van slijtage te vertonen — de aanduiding ‘CC330’ is nauwelijks meer leesbaar, het lensje schuift soms maar halverwege open, de flits werkt niet meer en haar scherpe vermogen is ook niet meer wat het geweest is.
Haar naderende afscheid kwam in me op, toen ik de foto’s voor deze blog bewerkte en zag dat de foto van de cătină albă in mijn achtertuin toch wel heel onscherp was.
Haar naderende afscheid kwam in me op, toen ik de foto’s voor deze blog bewerkte en zag dat de foto van de cătină albă in mijn achtertuin toch wel heel onscherp was.
Voorwaar vond ik het geen geringe prestatie naar de achterkant van mijn tuin te lopen — mijn heup is nog steeds wat pijnlijk en mijn hart slaat nog steeds niet naar behoren. Maar goed, de zon scheen en met de stok was het redelijk te doen — teruggekomen wel even moeten uithijgen en Isza meedelen dat de duindoorntjes nog in hun jasje zaten dus dat ik een weekje wachten moest.
Cătine zijn heerlijk om thee van te maken, of te mengen met honing tot een vitamine C-bom — je kunt er zelfs een heerlijke likeur van maken.
Noodzaak en tijd die de noodzaak opvult. Ik ben nog steeds snel moe, hoest veel slijm op in de uchtend — wijl ik allang gestopt ben met roken — en rust vooral erg veel. Vorige week het ziekenhuis gebeld, althans het op hun website staande telefoonnummer van de poliklinieken.
Let wel ik heb een hele uchtend besteed aan het bellen — er werd maar niet opgenomen, telefoonnummer was in gesprek of de verbinding kwam helemaal niet tot stand omdat de stroom in mijn dorp ook nog eens een uur was uitgevallen. Na vierenveertig pogingen — Aspergers zijn gek op aantallen — eindelijk iemand aan de lijn. Mij werd meegedeeld dat ik het centrale nummer van het ziekenhuis moest bellen. Affijn, aldus geschiedde. Het was inmiddels al in de middag geworden dus doorverbonden worden aar het secretariaat van de afdeling cardiologie was een complete mislukking — na twaalf pogingen gaf ik het op. De volgende dag om half negen in de uchtend nogmaals een poging gedaan. Gelijk succes. 29 oktober is de dokter weer terug. Om acht uur zou ik me mogen melden.
Dat duurt dus nog even en mocht het zo zijn dat het in de tijd die noodzaak vult het slechter met me gaat, dan bel ik gewoon de ambulance. Alles is geregeld — Isza zorgt voor mijn huis, haard en de dieren.
Vooralsnog doen we dat elke zaterdag samen en soms een enkele weekdag tussendoor. Momenteel is het de drukke maand van opbrengsten uit de tuin te verwerken en op te slaan, druiven te plukken en tot wijn te vormveranderen. Achter op het terras staat tachtig liter pruimen te wachten van vorm te veranderen in rachiu. Dat gaat van de week gebeuren — de adspraak met Costica, de uitbater van de lokale stokerij, is daarvoor al gemaakt.
Cătine zijn heerlijk om thee van te maken, of te mengen met honing tot een vitamine C-bom — je kunt er zelfs een heerlijke likeur van maken.
Noodzaak en tijd die de noodzaak opvult. Ik ben nog steeds snel moe, hoest veel slijm op in de uchtend — wijl ik allang gestopt ben met roken — en rust vooral erg veel. Vorige week het ziekenhuis gebeld, althans het op hun website staande telefoonnummer van de poliklinieken.
Let wel ik heb een hele uchtend besteed aan het bellen — er werd maar niet opgenomen, telefoonnummer was in gesprek of de verbinding kwam helemaal niet tot stand omdat de stroom in mijn dorp ook nog eens een uur was uitgevallen. Na vierenveertig pogingen — Aspergers zijn gek op aantallen — eindelijk iemand aan de lijn. Mij werd meegedeeld dat ik het centrale nummer van het ziekenhuis moest bellen. Affijn, aldus geschiedde. Het was inmiddels al in de middag geworden dus doorverbonden worden aar het secretariaat van de afdeling cardiologie was een complete mislukking — na twaalf pogingen gaf ik het op. De volgende dag om half negen in de uchtend nogmaals een poging gedaan. Gelijk succes. 29 oktober is de dokter weer terug. Om acht uur zou ik me mogen melden.
Dat duurt dus nog even en mocht het zo zijn dat het in de tijd die noodzaak vult het slechter met me gaat, dan bel ik gewoon de ambulance. Alles is geregeld — Isza zorgt voor mijn huis, haard en de dieren.
Vooralsnog doen we dat elke zaterdag samen en soms een enkele weekdag tussendoor. Momenteel is het de drukke maand van opbrengsten uit de tuin te verwerken en op te slaan, druiven te plukken en tot wijn te vormveranderen. Achter op het terras staat tachtig liter pruimen te wachten van vorm te veranderen in rachiu. Dat gaat van de week gebeuren — de adspraak met Costica, de uitbater van de lokale stokerij, is daarvoor al gemaakt.
Kool schaven om er zuurkool van te maken.
Opgemerkt zij dat de door Isza van huis meegebrachte schaaf nog van haar overgrootmoeder is geweest — dus even snel gerekend, minimaal een honderdtwintig jaar oud. Om Arnold Scwarzenegger in Terminator Genisys te citeren: “Old, but not obsolete”.
De bietenoogst is in vergelijking met vorig jaar de bietenbrug op gegaan. Anderhalve keer de oppervlakte van vorig jaar en de helft minder opbrengst. De bieten waren ook in de meerderheid een stuk kleiner dan vorig jaar.
Voor aankomend jaar zal er flink wat mest in de tuin moeten en zeker ook mest waarin sulfaat is verwerkt voor dat gedeelte waar we diverse koolsoorten willen planten.
Affijn Inmiddels toch een lekkere bietensalade op, twee potten ingemaakt te samen met drie andere potten met wat men hier — hoewel er zijn regionale verschillen qua modaliteit van de tomaat — porodică noemt; de groene, onrijpe variant van de tomaat die hoe zuurderder hoe lekkerderder smaakt.
Voor aankomend jaar zal er flink wat mest in de tuin moeten en zeker ook mest waarin sulfaat is verwerkt voor dat gedeelte waar we diverse koolsoorten willen planten.
Affijn Inmiddels toch een lekkere bietensalade op, twee potten ingemaakt te samen met drie andere potten met wat men hier — hoewel er zijn regionale verschillen qua modaliteit van de tomaat — porodică noemt; de groene, onrijpe variant van de tomaat die hoe zuurderder hoe lekkerderder smaakt.
Vorige week donderdag, acht oktober was het de verjaardag van Isza — 51 werd ze. Aangezien ik niet veel de deur uitkom was het een uitgelezen kans om voor haar verjaardag van mijn nieuwe laserprinter gebruik te maken. Ik maakte een tegoedbon voor een trainingspak.
Die dag gingen we naar de grote stad om wat inkopen te doen voor haar verjaardag. Een dag eerder had ze voedselbonnen via haar werk gekregen ter waarde van 170 lei.
Normaal gesproken had ze voor 200 lei bonnen moeten krijgen, maar ze was een dagje ziek, dus werden er meteen drie bonnen afgehaald...
...Hoe dan ook, voor het eerst sinds jaren kon Isza weer eens naar behoren boodschappen doen en die nog zelf betalen ook. Bij haar dochter en schoonzoon hebben we haar verjaardag gevierd. Kinga gaf mij en Isza zelfs een glas Jack Daniels — dat had ik in jaren niet meer geproefd.
De bon had ze niet meegenomen, maar desalniettemin gingen we op de terugweg bij de lokale toko van Bahnea een trainingspak kopen. Kinga zei dat die daar maar zo’n 120 lei kost. Behalve toen die Olandezul — de Nederlander — afrekende. De prijs was ineens 150 lei. Ik gunde Isza haar trainingspak, dus ik heb geen stennis geschopt, maar die uitbaatster van de toko is nog niet van me af.
Normaal gesproken had ze voor 200 lei bonnen moeten krijgen, maar ze was een dagje ziek, dus werden er meteen drie bonnen afgehaald...
...Hoe dan ook, voor het eerst sinds jaren kon Isza weer eens naar behoren boodschappen doen en die nog zelf betalen ook. Bij haar dochter en schoonzoon hebben we haar verjaardag gevierd. Kinga gaf mij en Isza zelfs een glas Jack Daniels — dat had ik in jaren niet meer geproefd.
De bon had ze niet meegenomen, maar desalniettemin gingen we op de terugweg bij de lokale toko van Bahnea een trainingspak kopen. Kinga zei dat die daar maar zo’n 120 lei kost. Behalve toen die Olandezul — de Nederlander — afrekende. De prijs was ineens 150 lei. Ik gunde Isza haar trainingspak, dus ik heb geen stennis geschopt, maar die uitbaatster van de toko is nog niet van me af.
Groentemarkt in Târnăveni op zaterdaguchtend.
Het nieuwe trainingspak van Isza op diezelfde markt.
Leu Exchange Rate
RSS-feed
