You know, every now and then
I think you might like to hear something from me
Nice and easy but there’s just one thing
You see, I never ever do nothing nice and easy
I always do it nice and rough
So I am gonna take the beginning of this entry and do it easy
Then I am gonna do the finish rough
This is the way I do ‘Revenging Molda’
And I am flipping, flipping, flipping my piece to rock ’n roll
Listen to the blog
I think you might like to hear something from me
Nice and easy but there’s just one thing
You see, I never ever do nothing nice and easy
I always do it nice and rough
So I am gonna take the beginning of this entry and do it easy
Then I am gonna do the finish rough
This is the way I do ‘Revenging Molda’
And I am flipping, flipping, flipping my piece to rock ’n roll
Listen to the blog
Mijn vorige blog eindigde ik met een foto van een huis, aldus begin ik deze blogentree met een foto van een huis. Zo zie je steeds minder en minder. Meer en meer huizen in Laslăul Mare hebben in de afgelopen twee, drie decennia strakkere kleuren gekregen. Van aubergine via gifgroen en karmijnrood naar verminderd kobaltblauw in de modaliteit granol. Strak en van motieven voorzien... ...ik vind het altijd weer een genot zoiets te zien.
Dit is het huis van Ba Todor, de oude baas waar we regelmatig boodschappen voor doen. Afgelopen vrijdag waren we er weer. Ik moet zeggen dat we vrezen met grote vreze voor zijn bankzaken. Hij moest me veertig lei betalen voor druiven appels en bier. Dat bier was niet voor hem, maar voor ons trouwens. Todor zei Isza zijn levéltárca te pakken — Hongaars voor portemonnee; veel van het Roemeens dat hier wordt gebezigd bevat Hongaarse woorden trouwens. In zijn portemonnee zaten evenwel maar twee biljetten van tien lei. Hij haalde daarna overal geld vandaan, uit broekzakken, onder dekens op het bed, uit een koektrommeltje... ...tweehonderddertig lei totaal... En. Todor is zeer slechtziend en –horend, een uitgelezen gelegenheid voor onverlaten misbruik te maken van zijn riante pensioen.
Dit is het huis van Ba Todor, de oude baas waar we regelmatig boodschappen voor doen. Afgelopen vrijdag waren we er weer. Ik moet zeggen dat we vrezen met grote vreze voor zijn bankzaken. Hij moest me veertig lei betalen voor druiven appels en bier. Dat bier was niet voor hem, maar voor ons trouwens. Todor zei Isza zijn levéltárca te pakken — Hongaars voor portemonnee; veel van het Roemeens dat hier wordt gebezigd bevat Hongaarse woorden trouwens. In zijn portemonnee zaten evenwel maar twee biljetten van tien lei. Hij haalde daarna overal geld vandaan, uit broekzakken, onder dekens op het bed, uit een koektrommeltje... ...tweehonderddertig lei totaal... En. Todor is zeer slechtziend en –horend, een uitgelezen gelegenheid voor onverlaten misbruik te maken van zijn riante pensioen.
We kregen nog een felderă graan mee voor onze kippen. In mijn vorige blog had ik de maïs al gescoord. We mengen de maïs met het graan en dat is het voor van onze kippen. Naast voldoende water natuurlijk. Op de foto is een houten emmer te zien, waar precies een felderă past, een kleine twintig kilo.
Op de foto is ook te zien dat Isza eindelijk een beetje een fatsoenlijk kapsel heeft. OK, het heeft vele kleuren van de winterpeen en aubergine door overmatig haarverf en haarontkleuringgebruik. Maar het ergste was dat ze zelf heur haar had geknipt...
...voor dat we bij Ba Todor langs gingen waren we bij Dorina op bezoek geweest. Dorina is een zeer vakkundige thuiskapster. Gelukkig heeft zij Isza’s haar weer weten te fatsoeneren.
Eigenlijk had ik daar een foto van willen maken, maar ik vond de uitsnede niet goed genoeg. Ik had graag — ook al is het tweedimensionaal — willen laten hoe gemakkelijk Dorina met haar nieuwe protheses kan lopen, dansend rond Isza’s haar welhaast.
Sinds ik hier woon heb ik nog nooit muziek bij Dorina gehoord. Zij en Marius hebben weliswaar de beschikking over enorme luidsprekers, maar daar heb ik nooit enerlei geluid uit horen komen. De laatste twee bezoeken knalde me er toch een muziek uit de speakers. Het is ons duidelijk dat er geen neerslachtigheid meer heerst bij Dorina sinds de nieuwe kunstbenen. Logisch eigenlijk.
“Auzi–mă!”, zegt Dorina al knippend: “Moet je horen!”. Naast vakkundig thuiskapster is Dorina eveneens een excellente bron van informatievoorziening: “Șoni heeft ontslag genomen bij de boomgaard!”.
Șoni, tien maanden geleden gaf ik hem samen met Marius de titel Erou al Muncii Socialiste — Held van de Socialistische Arbeid. Ze hadden mij een prachtige overkapping gemaakt bij de entree van mijn huis. later zouden ze samen mijn keuken aanleggen en allerhande andere karweitjes. Șoni sprak Marius altijd aan met borát — Hongaars voor ‘vriend’ — en mij met ember — letterlijk Hongaars voor ‘mens’, maar in deze context betre te vertalen met het kameraadschappelijke ‘kerel’. Ondanks dat ik Șoni al heel lang ken bleek het me pas toen dat Șoni etnisch Hongaar is...
“Hij gaat verhuizen naar Sibiu!”.
Het kwartje rolde meteen. Mijn voormalige huisgenote en dievegge van mijn viervoetige borát Molda, die onlangs met de staart tussen de benen vanuit Laslăul Mare was gevlucht naar Sibiu, had hulp nodig.
De huidige dievegge van Molda die de afgelopen periode zo stinkend haar best had gedaan te voorkomen dat ik er achter zou komen waar naar toe ze in Sibiu was verhuisd — tegen Tanti Țeța, de vrouw die maandelijks het kabelgeld incasseert, had gezegd naar Ploiești te zijn verhuisd, dichter bij een of ander zwerfhondenproject. Ach, een kwartiertje werk achter de iMac en ik had begrepen dat ze in Amnaș moest wonen. En. Toen ik op haar blog las dat ze twaalf kuub uitsluitend berkenhout had gekocht ter verwarming, begreep ik dat ze het daar erg moeilijk zou gaan krijgen. Ikzelf stook een mix van eiken–, beuken– en essenhout, dat heeft een twee keer zo grote calorische waarde dan berkenhout...
“Șoni is werk beloofd door Zacelin.”
Șoni. Werkte sinds mensheugenis op de boomgaard. Met een zogenaamde carnet de munca, iets wat we in Nederland alleen in de zeevaart kennen als ‘monsterboekje’. Via dit carnet wordt later bepaald hoe groot je pensioen is. Nu Blonda Șoni heeft verleid voor haar als ZZP'er te gaan werken, betekent dat Șoni een pensioengat gaat kweken. Iets waar je je naar mijn weten hier niet voor kunt verzekeren...
Het doet me denken aan de tijd dat ik haar de gelegenheid bood een kamer in mijn huis te betrekken en zij beloofde een deel van het huis mee te financieren. Immers zij had net als ik een erfenis gehad. Toen het puntje bij paaltje kwam bleek die erfenis van haar opgegaan aan allerlei belastingschulden, kredietkaartschulden en wat dies meer zij. Nog geen man overboord, zo dacht ik, aan alles is een mouw te passen, in ieder geval het delen van de kosten.
Zonder dat ik het zelf aanstonds in de gaten had nam ze meer en meer en meer bezit van het huis. Tegenover dorpelingen deed ze voorkomen alsof de helft van mijn huis van haar was. ook begon ze steeds meer en meer pietepeuterige regeltjes op te stellen over van alles en nog wat. Het eerste alarmsignaal dat ik kreeg was toen ze wel erg ging vissen naar een toekomstig bewindvoerderschap en dat mijn vader helemaal geen goed bewindvoerder is.
Isza kwam in mijn leven en het werd Zacelin gewaar dat haar jarenlang zorgvuldig voorbereide plan om te gaan potverteren en in Roemenië vakantie te vieren op mijn kosten dreigde te gaan mislukken. Ondertussen betaalde ze sporadisch dan wel nul mee met de kosten, dusdanig dat mijn vader, mijn bewindvoerder vragen begon te stellen over mijn uitgavenpatroon.
Het enige dat in haar leven hier belangrijk scheen, bleek eigenbelang. Een door sociaal wenselijk gedrag naar derden toe versluierd eigenbelang. Eigenbelang waar Jacqueline Bieling zich ook helemaal niet schuldig over voelde.
“Șoni mag zelfs een keer naar Nederland!”
Ach ja, Șoni. Een grote winkeletalage in Târnăveni geeft hem al gevoelens van ‘wat gebeurt hier’. Een man die zelden uit het dorp komt. Naïef en met een goed hart. Nederland wordt dan echt een intergalactische reis voor hem. Een hond die een lekkere kluif voorgehouden wordt. Manipulaties.
Boudewijn Büch gaf graag regelmatig af op Frank Masmeijer. Die had dat mijn inziens dan ook verdiend. Net als Theo van Gogh frequent de vloer verdiend aanveegde met Leon de Winter. Misschien ligt er in mijn afgeven op Bieling meer een W.F. Hermans aan ten grondslag. In het begin zei Hermans nooit een kwaad woord over C. Buddingh’, tot er in 1979 weer een Dagboek van C. Buddingh’ uitkwam. Ik heb in het begin ook nooit een onvertoigen woord over Zacelin geschreven, totdat mij bleek wat voor een egocentrist, waarvoor eigenbelang een must is, zij eigenlijk is.
‘Bij mij wilde ze niet meer komen...’ Zacelin kwam nooit meer bij Dorina op bezoek, omdat ik er op bezoek kwam — Dorina zei haar dat ze zelf wel uitmaakt met wie ze vrienden is en dat Zacelin dat niet gaat bepalen. Dat ondertussen de nicht van Dorina, Ani ook al niet meer langs kwam was een teken aan de wand. Ani verhuurde een paar maanden een woning aan Zacelin in Laslăul. Ach, zei ik Dorina, ik ben door Zacelins toedoen — lees: ziekelijk geloofwaardig gelieg — ook al een paar Facebook– en persoonlijke kennissen kwijtgeraakt de afgelopen maanden. Niet dat me dat wat uitmaak; nadat mijn ex uit mijn leven was verdwenen had ik vrijwel geen vrienden meer over, mijn ex was — door haar paranoïde psychotische modaliteit — ook zeer bekwaam in ziekelijk en geloofwaardig liegen over mij.
“Ik heb zelfs haar onderbroeken nog gewassen.”
Kun je nagaan hoe ver sociaal aanvaardbaar gedrag kan gaan om eigenbelang te maskeren. Hoe eigenbelang volkomen voorbij gaat aan anderen. En als mensen je door hebben, dan steel je toch gewoon hun beste kameraad, zoals in mijn geval Molda.
Ik kan best omgaan met mijn psychische modaliteiten van bipolaire stoornis en Asperger. Soms is dat wel eens lastig voor anderen, maar meestal is het ongevaarlijk.
Een antisociale persoonlijkheidsstoornis zoals die van Bieling levert uitsluitend slachtoffers op. Slachtoffers zoals Tinker, haar kat die ze hier liet creperen — maar zich ondertussen wel blijven voordioen als een dierenliefhebster. Slachtoffers, zoals ik, die Molda nog elke dag mis. Slachtoffers zoals een Șoni, die zich in een ongewisse toekomst en in ieder geval een veel kleiner pensioen stort. Ongewis, immers hoe lang gaat Bieling dit leven vol houden van werken in Nederland en vakantie vieren in Roemenië. Haar beroep heeft een beperkte houdbaarheidsdatum, inkomsten zullen minder worden. En dan? Werk zoeken? In Nederland? En Șoni? Komt die dan weer misleid en een illusie rijker terug naar Suplac?
Al met al blijft het triest dat zovelen slachtoffer zijn omdat een iemand zichzelf belangrijkerder vindt dan de rest en dat ook nog het liefst op de kosten van anderen wil perfectioneren.
Op de foto is ook te zien dat Isza eindelijk een beetje een fatsoenlijk kapsel heeft. OK, het heeft vele kleuren van de winterpeen en aubergine door overmatig haarverf en haarontkleuringgebruik. Maar het ergste was dat ze zelf heur haar had geknipt...
...voor dat we bij Ba Todor langs gingen waren we bij Dorina op bezoek geweest. Dorina is een zeer vakkundige thuiskapster. Gelukkig heeft zij Isza’s haar weer weten te fatsoeneren.
Eigenlijk had ik daar een foto van willen maken, maar ik vond de uitsnede niet goed genoeg. Ik had graag — ook al is het tweedimensionaal — willen laten hoe gemakkelijk Dorina met haar nieuwe protheses kan lopen, dansend rond Isza’s haar welhaast.
Sinds ik hier woon heb ik nog nooit muziek bij Dorina gehoord. Zij en Marius hebben weliswaar de beschikking over enorme luidsprekers, maar daar heb ik nooit enerlei geluid uit horen komen. De laatste twee bezoeken knalde me er toch een muziek uit de speakers. Het is ons duidelijk dat er geen neerslachtigheid meer heerst bij Dorina sinds de nieuwe kunstbenen. Logisch eigenlijk.
“Auzi–mă!”, zegt Dorina al knippend: “Moet je horen!”. Naast vakkundig thuiskapster is Dorina eveneens een excellente bron van informatievoorziening: “Șoni heeft ontslag genomen bij de boomgaard!”.
Șoni, tien maanden geleden gaf ik hem samen met Marius de titel Erou al Muncii Socialiste — Held van de Socialistische Arbeid. Ze hadden mij een prachtige overkapping gemaakt bij de entree van mijn huis. later zouden ze samen mijn keuken aanleggen en allerhande andere karweitjes. Șoni sprak Marius altijd aan met borát — Hongaars voor ‘vriend’ — en mij met ember — letterlijk Hongaars voor ‘mens’, maar in deze context betre te vertalen met het kameraadschappelijke ‘kerel’. Ondanks dat ik Șoni al heel lang ken bleek het me pas toen dat Șoni etnisch Hongaar is...
“Hij gaat verhuizen naar Sibiu!”.
Het kwartje rolde meteen. Mijn voormalige huisgenote en dievegge van mijn viervoetige borát Molda, die onlangs met de staart tussen de benen vanuit Laslăul Mare was gevlucht naar Sibiu, had hulp nodig.
De huidige dievegge van Molda die de afgelopen periode zo stinkend haar best had gedaan te voorkomen dat ik er achter zou komen waar naar toe ze in Sibiu was verhuisd — tegen Tanti Țeța, de vrouw die maandelijks het kabelgeld incasseert, had gezegd naar Ploiești te zijn verhuisd, dichter bij een of ander zwerfhondenproject. Ach, een kwartiertje werk achter de iMac en ik had begrepen dat ze in Amnaș moest wonen. En. Toen ik op haar blog las dat ze twaalf kuub uitsluitend berkenhout had gekocht ter verwarming, begreep ik dat ze het daar erg moeilijk zou gaan krijgen. Ikzelf stook een mix van eiken–, beuken– en essenhout, dat heeft een twee keer zo grote calorische waarde dan berkenhout...
“Șoni is werk beloofd door Zacelin.”
Șoni. Werkte sinds mensheugenis op de boomgaard. Met een zogenaamde carnet de munca, iets wat we in Nederland alleen in de zeevaart kennen als ‘monsterboekje’. Via dit carnet wordt later bepaald hoe groot je pensioen is. Nu Blonda Șoni heeft verleid voor haar als ZZP'er te gaan werken, betekent dat Șoni een pensioengat gaat kweken. Iets waar je je naar mijn weten hier niet voor kunt verzekeren...
Het doet me denken aan de tijd dat ik haar de gelegenheid bood een kamer in mijn huis te betrekken en zij beloofde een deel van het huis mee te financieren. Immers zij had net als ik een erfenis gehad. Toen het puntje bij paaltje kwam bleek die erfenis van haar opgegaan aan allerlei belastingschulden, kredietkaartschulden en wat dies meer zij. Nog geen man overboord, zo dacht ik, aan alles is een mouw te passen, in ieder geval het delen van de kosten.
Zonder dat ik het zelf aanstonds in de gaten had nam ze meer en meer en meer bezit van het huis. Tegenover dorpelingen deed ze voorkomen alsof de helft van mijn huis van haar was. ook begon ze steeds meer en meer pietepeuterige regeltjes op te stellen over van alles en nog wat. Het eerste alarmsignaal dat ik kreeg was toen ze wel erg ging vissen naar een toekomstig bewindvoerderschap en dat mijn vader helemaal geen goed bewindvoerder is.
Isza kwam in mijn leven en het werd Zacelin gewaar dat haar jarenlang zorgvuldig voorbereide plan om te gaan potverteren en in Roemenië vakantie te vieren op mijn kosten dreigde te gaan mislukken. Ondertussen betaalde ze sporadisch dan wel nul mee met de kosten, dusdanig dat mijn vader, mijn bewindvoerder vragen begon te stellen over mijn uitgavenpatroon.
Het enige dat in haar leven hier belangrijk scheen, bleek eigenbelang. Een door sociaal wenselijk gedrag naar derden toe versluierd eigenbelang. Eigenbelang waar Jacqueline Bieling zich ook helemaal niet schuldig over voelde.
“Șoni mag zelfs een keer naar Nederland!”
Ach ja, Șoni. Een grote winkeletalage in Târnăveni geeft hem al gevoelens van ‘wat gebeurt hier’. Een man die zelden uit het dorp komt. Naïef en met een goed hart. Nederland wordt dan echt een intergalactische reis voor hem. Een hond die een lekkere kluif voorgehouden wordt. Manipulaties.
Boudewijn Büch gaf graag regelmatig af op Frank Masmeijer. Die had dat mijn inziens dan ook verdiend. Net als Theo van Gogh frequent de vloer verdiend aanveegde met Leon de Winter. Misschien ligt er in mijn afgeven op Bieling meer een W.F. Hermans aan ten grondslag. In het begin zei Hermans nooit een kwaad woord over C. Buddingh’, tot er in 1979 weer een Dagboek van C. Buddingh’ uitkwam. Ik heb in het begin ook nooit een onvertoigen woord over Zacelin geschreven, totdat mij bleek wat voor een egocentrist, waarvoor eigenbelang een must is, zij eigenlijk is.
‘Bij mij wilde ze niet meer komen...’ Zacelin kwam nooit meer bij Dorina op bezoek, omdat ik er op bezoek kwam — Dorina zei haar dat ze zelf wel uitmaakt met wie ze vrienden is en dat Zacelin dat niet gaat bepalen. Dat ondertussen de nicht van Dorina, Ani ook al niet meer langs kwam was een teken aan de wand. Ani verhuurde een paar maanden een woning aan Zacelin in Laslăul. Ach, zei ik Dorina, ik ben door Zacelins toedoen — lees: ziekelijk geloofwaardig gelieg — ook al een paar Facebook– en persoonlijke kennissen kwijtgeraakt de afgelopen maanden. Niet dat me dat wat uitmaak; nadat mijn ex uit mijn leven was verdwenen had ik vrijwel geen vrienden meer over, mijn ex was — door haar paranoïde psychotische modaliteit — ook zeer bekwaam in ziekelijk en geloofwaardig liegen over mij.
“Ik heb zelfs haar onderbroeken nog gewassen.”
Kun je nagaan hoe ver sociaal aanvaardbaar gedrag kan gaan om eigenbelang te maskeren. Hoe eigenbelang volkomen voorbij gaat aan anderen. En als mensen je door hebben, dan steel je toch gewoon hun beste kameraad, zoals in mijn geval Molda.
Ik kan best omgaan met mijn psychische modaliteiten van bipolaire stoornis en Asperger. Soms is dat wel eens lastig voor anderen, maar meestal is het ongevaarlijk.
Een antisociale persoonlijkheidsstoornis zoals die van Bieling levert uitsluitend slachtoffers op. Slachtoffers zoals Tinker, haar kat die ze hier liet creperen — maar zich ondertussen wel blijven voordioen als een dierenliefhebster. Slachtoffers, zoals ik, die Molda nog elke dag mis. Slachtoffers zoals een Șoni, die zich in een ongewisse toekomst en in ieder geval een veel kleiner pensioen stort. Ongewis, immers hoe lang gaat Bieling dit leven vol houden van werken in Nederland en vakantie vieren in Roemenië. Haar beroep heeft een beperkte houdbaarheidsdatum, inkomsten zullen minder worden. En dan? Werk zoeken? In Nederland? En Șoni? Komt die dan weer misleid en een illusie rijker terug naar Suplac?
Al met al blijft het triest dat zovelen slachtoffer zijn omdat een iemand zichzelf belangrijkerder vindt dan de rest en dat ook nog het liefst op de kosten van anderen wil perfectioneren.
Leu Exchange Rate
RSS-feed
