Het leven van een vrouw op het platteland in Roemenië is niet altijd gemakkelijk. Ook al heb je heerlijk warm schoeisel van de Leonardo bekomen van je man en zorgt het radiatortje er voor dat het niet al te koud is in de entree.
We hebben kippen. Mooie kippen. Grote kippen. Niet vetgemest maar liefdevol verzorgd — alhoewel desalniettemin zullen ze ooit in de pan dan wel oven belanden.
Kippen hebben voedsel nodig. In het begin, toen ze nog in de kuikenmodaliteit waren, kregen ze krachtvoer en maïsmeel. Nu krijgen ze tarwe– en maïskorrels.
Een paar weken geleden had ik medicijnen gekocht voor de moeder van Isza. Ze kon die niet terugbetalen dus kregen we van de week drie grote zakken maïskolven. Isza is deze sinds gisteren aan het schoonmaken. De korrels gaan in een plastic krat en deze wordt afgedekt tegen de muizen. De ontkorrelde kolf die overblijft — cocean genoemd en in de tas met klaprozen — is zeer goed bruikbaar als brandstof in de houtkachel, of als dop op een mandfles.
Isza heeft een metalen plaatje met puntige uitsteeksels met een touwtje om haar handpalm gebonden. Aldus wordt met de hand de maïs schoongemaakt. En dat drie zakken lang.
Vroeger, toen mijn fysieke modaliteit dat nog toe liet deed ik gewoon mee met dit soort werk In 1999 hielp zelfs mijn moeder zaliger mee met de oogst schoonmaken.
We hebben kippen. Mooie kippen. Grote kippen. Niet vetgemest maar liefdevol verzorgd — alhoewel desalniettemin zullen ze ooit in de pan dan wel oven belanden.
Kippen hebben voedsel nodig. In het begin, toen ze nog in de kuikenmodaliteit waren, kregen ze krachtvoer en maïsmeel. Nu krijgen ze tarwe– en maïskorrels.
Een paar weken geleden had ik medicijnen gekocht voor de moeder van Isza. Ze kon die niet terugbetalen dus kregen we van de week drie grote zakken maïskolven. Isza is deze sinds gisteren aan het schoonmaken. De korrels gaan in een plastic krat en deze wordt afgedekt tegen de muizen. De ontkorrelde kolf die overblijft — cocean genoemd en in de tas met klaprozen — is zeer goed bruikbaar als brandstof in de houtkachel, of als dop op een mandfles.
Isza heeft een metalen plaatje met puntige uitsteeksels met een touwtje om haar handpalm gebonden. Aldus wordt met de hand de maïs schoongemaakt. En dat drie zakken lang.
Vroeger, toen mijn fysieke modaliteit dat nog toe liet deed ik gewoon mee met dit soort werk In 1999 hielp zelfs mijn moeder zaliger mee met de oogst schoonmaken.
Mijn ex en mijn moeder zaliger.
Nu, vijftien jaar later kan ik niet meer doen toekijken. En wat eerder zelfs nog minder. Eergisternacht maagkrampen, samentrekkingen en tot drie keer toe kitsen in de nacht. Gister was het dus bai cu mine — geplaagd was ik. Veel oncontroleerbare spiersamentrekkingen bij de linker knie, die ik twee weken geleden zwaar had overbelast bij het uitladen van een uit Duitsland gezonden TV voor Dorine — een TV formaatje kuub. Daarnaast had ik dinsdag een lekke band waarbij ik mijn knie nog eens dunnetjes heb overbelast. Voor de rest veel koorts en vermoeidheid. Gelukkig geen last van me hart, dat weer wel.
Hoe dan ook, momenteel even het bed uit, straks een soepje eten. Mijn eerste rachiu vanmorgen om half negen op de nuchtere maag gekregen om de de maag te desinfecteren... ...whatever, de bedoeling van vrouwe Isza was goed.
Door al die koorts kreeg ik wel postmodernistische buien... ...dus tot besluit het plaatje van de dag...
Hoe dan ook, momenteel even het bed uit, straks een soepje eten. Mijn eerste rachiu vanmorgen om half negen op de nuchtere maag gekregen om de de maag te desinfecteren... ...whatever, de bedoeling van vrouwe Isza was goed.
Door al die koorts kreeg ik wel postmodernistische buien... ...dus tot besluit het plaatje van de dag...
Een groen huis in Amnaș, Sibiu — hoe postmodern wil je het hebben?
Leu Exchange Rate
RSS-feed
