SVVHDB — CXXXII

Ringispir. Dat is dialect. Algemeen Beschaafd Roemeens kent het als ringhișpil. In mijn gehoor een van de prachtigste woorden in het Roemeens. Waarschijnlijk via het Servische ringlšpil in het Roemeens terechtgekomen. Maar meer nog een oorspronkelijk Duits woord: Ringelspiel. In het Roemeens kan het een draaimolen zijn, of een achtbaan. Laat ik kiezen voor het laatste.

Mijn leven bevindt zich momenteel in een achtbaan.

Afgelopen dinsdag. Ik heb een bevestigde afspraak bij de dispensar, de dorpskliniek. Na twee uur wachten komt Szanto Agota — Sint Agatha, maar allerminst een heilige — haar spreekkamer uit. Ze stuurt me weg, want ze heeft te veel patiënten...
Woest ben ik. Ik heb gewoon dringend de behoefte aan een dokter. Voor een verwijsbrief. Een maand geleden stuurde ze me al naar Târgu Mureș. Voor het verkrijgen van een verzekeringspas. Een pas die helemaal niet bestaat voor een buitenlandse arbeidsgehandicapte in Roemeniëland...

...wat ook niet bestaat voor een buitenlandse arbeidsgehandicapte in Roemeniëland is een rekening voor de doktersvisite. Ik heb recht op de basisvoorzieningen in de Roemeense gezondheidszorg en ik betaal daar helemaal niets voor! Ik heb hier gewoonweg recht op gratis medische hulp. Wat een verschil met Nederland.

Al met al. Een maand weggegooid terwijl het met de hartslagen van mijn hart minder en minder gaat.

Mijn blog gaat niet over het zoveelste bezoek van Nederlanders, het ultieme eten in het Roemeense equivalent van Schubbekutteveen. Mijn blog gaat over het dagelijkse bestaan hier in dit land. Een land waar ik met alle plezier woon. Ik ben geen semigrant die dit land gebruikt om te relaxen, maar ik gebruik dit land om mijn bestaan te hebben. En. Daar hoort ook een falende gezondheid bij. En. Een volkomen minachting voor de verrichtingen van mijn voormalige huisgenote, Jacqueline Bieling, annex hondenjatster.

Afgelopen vrijdag. Na twee uur in de wachtkamer te hebben gezeten mag ik naar binnen. Agota schrikt zich te pletter als ze de stethoscoop op mijn borst legt. Het klinkt van geen meter. Het verbaast me niets. De afgelopen weken bij het opstaan ben ik al bekaf. Mijn hart pompt niet al te best, dus mijn lijf krijgt te weinig zuurstof.

Met een verwijsbrief en de voorspelling dat ik zal moeten worden opgenomen loop ik de dispensar uit. Een kaartje voor de achtbaan. Dinsdag zal ik naar het districtziekenhuis in Târgu Mureș gaan. Op bezoek bij de cardioloog.

Een en ander is al geregeld. Isza zal — indien ik opgenomen word — in mijn huis intrekken om voor de dieren te zorgen en te voorkomen dat mijn huis zal worden leeg gejat tijdens mijn absentie.

Ik berust en zie wel wat komen gaat. Ondertussen gaat het bestaan gewoon door.

Vijf hanen op negen hennen is een beetje te veel van het goede. Gisteren zijn er twee geslacht en eentje is er levend en wel aan de moeder van Isza gegeven. Attenooi. Geelrood vlees. Geel van de maïs en rood van de vrije uitloop op zestienhonderd vierkante meter. En een vet. En een geweldige filet. En prachtige poten. Dat wordt smullen! En als ik smul weet ik dat ik goed gezorgd heb voor mijn kippen.

En [ik geniet ondertussen hoe vaak ik in deze blogentree het woordje “en” volkomen foutief gebruik — een nevenschikkend voegwoord aan het begin van een hoofdzin...]. Ik heb mij een laserprinter aangeschaft. Ik droom van qua inhoud en druk bijzondere gedichtenbundels in kleine oplage, exclusieve uitgaves van portretten van Kaz R, hoesjes voor muziekcompilaties en gedownloade Roemeense DVD's.

Kortom, er zijn altijd dingen die vreugd geven. Ondanks dat terwijl ik dit typ, mijn hart onregelmatig bonst, ik een druk op mijn borst voel en ik gewoon bekaf ben.