De Verbouwing — I

Bij het achtentwintigste schijfje vergankelijkheid was er sprake van het pakket, en wellicht dat de oplettende lezer een blauwzweem heeft waargenomen op de daarbij behorende foto.
Je kunt nu zien waar die blauwe zweem vandaan komt. De eerste verbouwing dan wel aanpassing van het huis.
Als het zonnetje schijnt, en dat komt steeds vaker voor is het heerlijk toeven. Ook nu ik dit schrijf en het buiten regent, zie ik dat Molda ook lekker droog zit.

De zinken emmer links trouwens bevat aarde uit de tuin. Ik had de dag ervoor 250 kweekbakjes gevuld met zaadjes: bloemkool, broccoli, aubergine — Gusti heeft in de tuin gewerkt en daar staan inmiddels rode uien in, een abrikozenboom en verder zaadjes van pastinaak en diverse kruiden.

Maar goed, het terras is nog niet af, er moet nog worden gelakt, en de vloer moet nog worden gecementeerd.

---

Zo is het dus begonnen. Metalen houders voor balken die in drogend cement staan en droog gehouden door Zutphense zakken voor plastic afval. Een Roemeens excuus voor pannenbier is er altijd.

Op een goede dag kwamen Marius en Șoni na hun werk op de boomgaard bij me langs om met de eerste werkzaamheden te beginnen. En dat was meten. Gelukkig niet zoals ik gewend ben van Roemenen dat dat “op het oog” geschiedde, maar met centimeter en waterpas.
De volgende dag kwam er een derde persoon bij, Oti — en, er werd tevens Hongaars op mijn erf gesproken. Ik wist niet dat dat Șoni’s moedertaal is.

De draadglazen overkapping heeft haar langste tijd gehad. En, met excuses aan Molda, maar die moest toch echt aan de ketting. Marius en Șoni zijn haar grote vriendjes, maar bij een verbouwing zou dat iets te veel van het goede zijn.

Van links naar rechts: Oti, Șoni, Marius en Gusti, mijn houthakker, landarbeider en druivenranksnoeier die hier ook wat pannenbier krijgt voor het inzaaien van de tuin.

Van een balk maak je twee planken: een keer overlangs met de cirkelzaag, de balk 180 graden draaien en dan nog een keer overlangs met de cirkelzaag. De inkepingen: twee keer inzagen met de kettingzaak en de rest is bijl– en hamerwerk.

Allengerhand begint het ergens op te lijken. Dit is de derde dag, een zondag, zodat mijn helden van de werkende klasse niet afhankelijk zijn van een twee, drie uurtjes na werktijd op de bongerd. Ik had sandwiches gemaakt met kaas, salami, rucola en mayo, maar behalve Marius wilde er niemand eentje. De volgende keer ga ik dat anders doen, dan zeg ik gewoon waar de ijskast is, en, men zoekt het maar uit.

Pas later hoorde ik, dat dit het eerste terras met overkapping is dat mijn helden van de werkende klasse ooit gemaakt hebben. Maar ik ben er heel blij mee. Vooral omdat het hout in het buurtdorp Bahnea bij Tanti Minerva is gekocht en het golfplastic bij de zo goed Duits sprekende dame in Târnăveni, dus gewoon bij de plaatselijke middenstand.

Vanochtend kwam Arpi langs, de broer van Șoni, samen met zijn kompaan Toderas — samen hebben ze het terrein opgemeten, zodat er straks door hen een omheining kan worden aangelegd.