SVVHDB — LXXXIII

Straks gaan we op weg naar Târgu Mureș om Rozi, de zus van Isza op te halen zodat ze met Tweede Kerstdag hier en bij haar moeder op bezoek kan.
Het waren drukke dagen en het is nog een drukke dag. De dag voor Kerstmis heeft Isza zich het leplazerus gebakken — sarmale (opgerolde koolbladeren gevuld met rijst en gehakt), cozonac (kerstcake met allerhande toevoegingen, zoals walnoten), salata de boeuf (aardappelsalade met onder ander kip).
Veel gewinkeld op het laatste nippertje en op het laatstere nippertje nog bij “de Termopane” langs, alwaar Lenuța nog niet was gearriveerd.

Om vier zou de winkel open moeten gaan. De foto is genomen om 16u43... Op de trap zit Țiți. Hij zou de schoorsteen in de winkel schoonvegen. De buurman met de pet is reeds als een Maleier en eigenlijk tamelijk opdringerig vervelend.
We besluiten om maar naar de andere winkel in het dorp te gaan. Niet dat we daar ooit aankomen, want de buurman van de oma van mijn ex nodigt ons voor een glas wijn. Een zeer fruitige wijn met een ongelooflijk stevige afdronk, derhalve ongelooflijk lekker. Na drie glazen horen we van zijn vrouw dat “de Termopane” inmiddels open is.

De kachel blijkt schoon te zijn en Țiți heeft zijn biertje verdiend.

Het is inmiddels donker aan het worden als we op de terugweg bij Nene Costel langsgaan om melk te kopen. Vijf liter wel te verstaan, voor de cozonac en de pudding voor de taart van biscuitjes, wat dat ook mogen zijn...

Ik beschouw Nene Costel en zijn vrouw als een van de leukste buren die we hebben. Eigenlijk hebben ze ook een winkel, maar dan aan huis. Voor wijn, rachiu (pruimenjenever van een graad of zestig), melk, eieren en diverse groentes kunnen we hier altijd terecht.
Tanti Lenuța, zijn vrouw, is bezig vermecelli voor de kerstsoep te maken. Deeg wordt uitgerold en door middel van een vermecellidraaier tot sliertjes verwerkt.

Met de tassen vol kwamen we bij ons huis aan. Ons huis waar we ons best hebben gedaan wat kerstsfeer op aan te brengen. In het bijzonder vind ik de kerstman die aan een touwtje omhoog klimt wel iets hebben. Voor volgend jaar wil ik een langere lichtslang. Oh ja, en de lichtkrans is nog een gift van mijn moeder in de tijd dat het nog dik aan was met mijn ex.

Kerstavond volgde met zo’n dertig kinderen die langskwamen om kerstliedjes te zingen — veel dorpsgenoten doen uit geldgebrek de poort niet meer open voor de kinderen. Wij hadden speciaal al twee weken briefjes van een leu gespaard. 43 in totaal. Zoveel kinderen konden er komen, waren de briefjes op, helaas pindakaas. Het laatste kindje dat voor ons zong zei bij het weggaan tegen zijn kompaan: ‘Ik zei je toch dat het zin heeft naar deze mensen te gaan. Die doen er ten minste toe!’.

De jongen die hierboven een biertje geeft aan de schoorsteenveger
is de broer van deze mama die met haar kinders langskomt.

Diezelfde avond hoorde ik ook dat het pakket dat wij aan mijn broer hadden gestuurd goed was aangekomen. Ik zou haast willen gaan schrijven dat ze de macaroni, meel, zeep, kaakjes en wat dies meer zij goed kunnen gebruiken om de winter door te komen — immers ik wilde op sarcastische wijze duiden dat het sturen van pakketten uit Nederland naar Roemenië valse concurrentie oplevert... ...maar ik was blijerder te vernemen dat mijn wijn, de bouwdoos van Kasteel Bran en overige kerstcadeautjes heel was aangekomen en nog net voor de kerst ook.

Inmiddels terug uit de grote stad. Moeder van Isza heel blij dat we Rozi gehaald hebben. Rozi heel blij dat ze er even uit. Onderweg vertelde Rozi dat ze loonsverhoging kreeg. Ze is vakkenvulster bij de Auchan. Ze gaat nu 900 lei per maand verdienen...

Gisteren waren — ik ga het “stief” maar schrappen — onze kinderen en kleinkind op kerstdiner bij ons. We kregen een fles mousserende wijn uit Duitsland — Florin had 48 uur in Duitsland gewerkt; inclusief transport logies en eten €200 toe. Geld dat ras opgaat aan schulden, pampers en babyvoeding.

Het was prachtig om te zien hoe Antonia genoot van een borrelglaasje met Dellos aloë veradrank met bosbessen. Ook puree en danoontje waren goed aan haar besteed.
Voor onze kinderen ook wat pakketjes onder de boom neergelegd. Dat van die door mij vervaardigde envelop waarin we een biljet hadden verpakt, hadden ze niet meteen door, die werd keurig van het stapeltje cadeau’s gehaald en ter zijde van de kerstboom gelegd.

Zie nu pas aan de stand van de envelop dat ik voor de volgende keer betere plakband moet gebruiken.

Na een prachtige dag uiteindelijk me zelf ook weer eens op de foto gezet. Statief en zelfontspanner.