Nomenclatura
Olie op canvas
2012
Gister naar Târnăveni geweest. Niet gedacht dat dat gister zou moeten gebeuren, maar ja, dan belt er een vriendin op, die vervoer nodig heeft om rekeningen te betalen, boodschapjes te kopen en voor de rit betaalt.
Ik rij naar die vriendin toe, zie in de keuken Ba [dit is een een beleefde vocatief voor een ouder mannelijk persoon] Ionița skypen met zijn zoon in Oostenrijk en krijg vervolgens de vraag of ik zijn vrouw, Lele [dit is een een beleefde vocatief voor een ouder vrouwelijk persoon] Felicia, wil ophalen om mee te kunnen kletsen.
Ik rij naar hun huis toe en een half uur later is ze eindelijk in haar zondagse kostuum aangekleed om terug naar die keuken te rijden.
Al met al rijden we een uur later op de stad aan, met zijn drieën, een andere vriendin moet ook rekeningen betalen, boodschapjes doen en betaalt ook voor de rit.
Het wordt Oud en Nieuw, dus ik maak van de gelegenheid gebruik om eveneens boodschappen te doen. Tot mijn grote vreugde zie ik bij de Lidl schilderdoeken en penselen in de aanbieding. Ik koop een setje waaierpenselen en twee canvassen en begrijp de stille hint van de Lidl dat ik het schilderen weer eens op moet pakken.
Iets nieuws dus! En thuisgekomen heeft mijn goede vriendin het hout brandende gehouden, een mooi symbool voor haar beslissing om ook in Roemenië te gaan wonen. Een “mijn” huis dat “ons” huis gaat worden. Iets nieuwerders!
In april krijg ik er een huisgenoot bij. Mijn vaste reismaatje in Roemenië wordt mijn huismaatje in Roemenië.
Ge begrijpt wellicht nu waarom deze blog geen schijfje vergankelijkheid is van het dagelijkse bestaan, maar een ouverture voor een mooi vanaf 2014.
Rest mij, gij lezers en lezeressen
Olie op canvas
2012
Gister naar Târnăveni geweest. Niet gedacht dat dat gister zou moeten gebeuren, maar ja, dan belt er een vriendin op, die vervoer nodig heeft om rekeningen te betalen, boodschapjes te kopen en voor de rit betaalt.
Ik rij naar die vriendin toe, zie in de keuken Ba [dit is een een beleefde vocatief voor een ouder mannelijk persoon] Ionița skypen met zijn zoon in Oostenrijk en krijg vervolgens de vraag of ik zijn vrouw, Lele [dit is een een beleefde vocatief voor een ouder vrouwelijk persoon] Felicia, wil ophalen om mee te kunnen kletsen.
Ik rij naar hun huis toe en een half uur later is ze eindelijk in haar zondagse kostuum aangekleed om terug naar die keuken te rijden.
Al met al rijden we een uur later op de stad aan, met zijn drieën, een andere vriendin moet ook rekeningen betalen, boodschapjes doen en betaalt ook voor de rit.
Het wordt Oud en Nieuw, dus ik maak van de gelegenheid gebruik om eveneens boodschappen te doen. Tot mijn grote vreugde zie ik bij de Lidl schilderdoeken en penselen in de aanbieding. Ik koop een setje waaierpenselen en twee canvassen en begrijp de stille hint van de Lidl dat ik het schilderen weer eens op moet pakken.
Iets nieuws dus! En thuisgekomen heeft mijn goede vriendin het hout brandende gehouden, een mooi symbool voor haar beslissing om ook in Roemenië te gaan wonen. Een “mijn” huis dat “ons” huis gaat worden. Iets nieuwerders!
In april krijg ik er een huisgenoot bij. Mijn vaste reismaatje in Roemenië wordt mijn huismaatje in Roemenië.
Ge begrijpt wellicht nu waarom deze blog geen schijfje vergankelijkheid is van het dagelijkse bestaan, maar een ouverture voor een mooi vanaf 2014.
Rest mij, gij lezers en lezeressen
Leu Exchange Rate
RSS Feed
