Kantelpunt — XVI

Friya rijdt met haar katten

Het is vrijdag. Eigenlijk ben ik bezig met het schrijven aan het Schijfje Vergankelijkheid van het Dagelijks Bestaan deel CLIII. Over de bruiloft van Kinga. Onze eerste campinggasten en wat dies meer zij. Dan gebeuren er van die dingen die voorrang krijgen.

In mijn blog had ik jullie nog geen kennis laten maken met Willy. Een kat die we als kitten van nog geen twee weken bij de buren van het lot van de emmer met water hebben kunnen redden.
Willy werd One–Eyed Willy — naar de beroemde piraat uit de film The Goonies. Willy had een ontstoken oog dat er allerberoerdst uitzag. En eigenlijk nooit meer goed kwam.
Maar goed Willy was zindelijk, at behoorlijk, groeide en groeide. Tot vorige week. Het andere oog werd ook minder en minder. Waziger en wazigst. Willy begon overal tegen op te botsen. Werd humeurig. Poepte en pieste niet meer in zijn bak. Willy werd minder en minder kat.
Gisteren kwam het moment dat we... ...eh, ik, want Iza werkt weer... ...naar mijn grote vriend de dierenarts uit buurtdorp Ifrifaia ging. Voor een Pil van Drion. Willy werd in slaap gebracht en kreeg vervolgens een spuitje om nooit meer wakker te worden. Zwaar. Maar het is niet anders.