SVVHDB — CVII

Albatros C–VII

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, sinds afgelopen dinsdag rijden er geen regionale treinen meer in Roemenië. De firma Regiotrans heeft geen vergunning meer, omdat er nogal erg veel technische gebreken waren aan hun treinstelpark. Niet zo heel verwonderlijk, als je bedenkt dat de door Regiotrans gebruikte Caravelle tussen 1963 en 1971 is gebouwd.
Op hun site is te lezen dat de firma met urgentie het veiligheidscertificaat deel B heeft aangevraagd. Aldus kan het gebeuren dat leerlingen uit de omliggende dorpen die in Târnăveni naar het lyceum of gymnasium gaan ineens niet meer naar school kunnen gaan. Weliswaar heeft CFR — De Roemeense NS — inmiddels wat leeggevallen trajecten van Regiotrans opgevuld, maar Târnăveni — de laatste stad in Roemenië — is niet in dit noodverband opgenomen.

Haltă Laslăul Mare in betere tijden.

Zo kon het gebeuren dat we na een lange dag van noeste arbeid dinsdagavond een versnapering gingen halen bij de Termopane en daar een wat triestige Ovidiu bij de houtkachel vonden. Hij kon niet naar het lyceum, maar wilde zo graag — gelukkig krijgt hij en zijn lotgenoten alle steun van het lyceum en mogen later examen gaan doen. Ovidiu — zo vermoed ik donkerbruin als voormalig ervaringsdeskundige van Ixta Noa  — heeft een net zo’n autistische spectrumstoornis als ik. Dus ik voel met hem mee in het verwerken van een dergelijke ingrijpende verandering in het dagelijkse bestaan. Bij wijze van uitzondering — we geven nooit rondjes — trakteren we hem op een biertje.

Het is die dinsdagavond druk in de Termopane. Velen hebben gewerkt op eigenlijk de eerst werkbare dag van maart. Ingenieur Savu, het hoofd Agrarisch Register van de Gemeente Suplac, heeft uien gepoot. De hele dag. Bij het binnenkomen zagen we al dat–ie al aardig teut was. Desalniettemin schatte hij de mix van Doutzen — die we hadden meegenomen naar de Termopane — goed in: ‘Een Bucovina, maar wel een bastaard Bucovina!’. Dat hij teut was, was eigenlijk wel te begrijpen. Twee maand geleden is zijn vrouw overleden en als man alleen het dagelijkse werk op de boerderij naast het hebben van een belangrijke baan op het Gemeentehuis te behapstukken is niet makkelijk.
Ook Botul had de hele dag uien gepoot en: ‘Ik heb de hele dag nog niets gegeten. alleen maar bier gedronken.’ Hetgeen hem aan te horen is. Hij vraagt me om flacon bier van twee liter. Gelukkig heb ik slechts gepast geld voor een consumptie voor mij en een consumptie voor Isza alsmede een kleine reserve — opgegaan aan Ovidiu —bij me. Daarnaast sigaretten kunnen gebietst worden, maar het vragen van drank is redelijk ongepast in de kroeg. Botul koopt vervolgens zijn bier op de pof.

Wij hadden die dag geen uien gepoot, dan wel de tuin bewerkt anderszins. Dinsdag had ik de kinderen Florin, Kinga en kleinkind Antonia opgehaald in Bahnea. Isza en ik wilden een groter omheind terrein voor de kippen. Dusdanig dat er later ook een konijnenhok bij geplaatst kon worden. Florin en Kinga hebben een schuld van vierhonderd lei bij me. een bedrag dat ze moeilijk bleken te kunnen terugbetalen. Geen punt, dan gaat Florin maar voor ons werken voor dat geld.
Samen met Isza heeft hij aan de omheining gewerkt. Met een prachtig resultaat.

Florin heeft de grondboor meegenomen...

...zodat het makkelijk is de gaten te maken voor de betonnen palen.

Strak blauwe hemel. Geen rokjesdag, maar wel shirtdag.
Behalve voor Antonia, die zit op schoot bij mama, en draagt drie — ja, drie — mutsjes.

De poort van de kippenren is meteen meer naar voren verplaatst. De hoop stenen die de vorige eigenaar van ons huis heeft gedumpt laten we lekker liggen zodat de kippen kunnen klimmen en klauteren. De kippen waren aanvankelijk uit hun evenwicht gebracht door de verplaatsing van de deur, maar vanuchtend toen ik voor het beginnen aan deze blog de kippen los liet en te eten gaf bleken ze al redelijk gewend. Alleen Doutzen moet nog leren dat hij niet in de kippenren mag komen.

‘Ik hou alles in de gaten!’

Lente betekent schoonmaak — we hebben nog veel te doen.

We zijn erg blij met het resultaat.Zo blij zelfs dat ik woensdag het idee kreeg de kippenren wat meer diepgang te geven. Ik had al eens eerder gelezen over micronaties, een staat die wel bestaat maar niet internationaal juridisch erkend is. Een uitdaging boorde zich aan. Het eerste waar ik aan dacht was een een naam, vervolgens een vlag. Vervolgens een Facebook–pagina aanmaken en een aparte vermelding op mijn site.
De naam, daar was ik gauw uit: Găinistan. Ik ben gek op suffixen, zoals -ette, –liter en wat dies meer zij. Gezien de meertalige relatie die ik heb met Isza moest het suffix dat ik wilde gebruiken internationaal zijn. Zodoende –stan. Een prachtige suffix dat terug te voeren is op het Proto–Indoeuropese “sta”. Găini is Roemeens voor “kippen”. Aldus werd op 18 maart 2015 een natie geboren.

Pruisisch blauw, oker en karmijnrood.

De komende weken ga ik dit project meer en meer vormgeven. Te denken valt aan het promoten van het toerisme in Găinistan. Ik heb mezelf in ieder geval benoemd tot consul van Găinistan in Roemenië.