Hé Saks, haal jij es even een worst voor me, deze maat, d'r is toch geen flikker an, je ken toch wel even een worst voor me halen, man? Maak dat nou uit, kijk jij naar die zooi? Je hebt toch geen verstand van voetballen. Haal jij even een worst, man, doe niet zo lullig, asociaal. Ik kan hier toch niet weg. Ik sta tussen twee boekensteunen. Val dan lood,... kop, piet knap. Val dood. Zeg, Piggelmee, ken U misschien een worst voor mij halen?
Het regent niet. De lucht is grijs en het waait. Worsten hoeven er niet gehaald te worden —gister vroeg mijn vader me in de mail wat er uit Nederland moet worden meegenomen. Koffiepads. Het is koffiepadcrisis. We lopen op de laatste koffiepads en eigenlijk zijn we daar al voorbij. Van de week moest Dorina naar de Auchan, of ze nog wat mee kon nemen voor ons. Koffiepads dus. Twintig stuks veertien lei. Vervaardigd voor de Aldi. gelukkig wel 100% arabica schreef mijn vader me terug toen ik hem een foto er van mailde.
Het regent niet. De lucht is grijs en het waait. Worsten hoeven er niet gehaald te worden —gister vroeg mijn vader me in de mail wat er uit Nederland moet worden meegenomen. Koffiepads. Het is koffiepadcrisis. We lopen op de laatste koffiepads en eigenlijk zijn we daar al voorbij. Van de week moest Dorina naar de Auchan, of ze nog wat mee kon nemen voor ons. Koffiepads dus. Twintig stuks veertien lei. Vervaardigd voor de Aldi. gelukkig wel 100% arabica schreef mijn vader me terug toen ik hem een foto er van mailde.
Naast koffiepads mijn vader gevraagd om twee rookworsten mee te nemen.Ik heb hier nog niet echt een alternatief kunnen vinden. Ook niet bij de voetbalwedstrijd van gisteren.
De laatste keer dat ik een voetbalwedstrijd meegemaakt heb was in 2002 — SC Heerenveen–FC Național București. Stand 2–0. Ik zag die wedstrijd in het uitvak. De Roemeense fans waren wegens een probleem met het gecharterde Rombac–vliegtuig verhinderd. Met een vijftal andere Nederlands–Roemeense fans werden we na de wedstrijd nog speciaal bedankt door het Roemeense team. Ik kreeg van de voorzitter nog een vaantje, een aansteker en ik moet ook nog ergens een handtekening van de Dan Petrescu hebben — de international speelde aan het einde van zijn carrière bij Național, een club die in 2007 AFC Progresul București heet, na het bereiken van de tweede plaats in het seizoen 2008 ⁄ 2009 uit de competitie is gezet wegens schulden aan de Nationale Bank van Roemenië en momenteel in de vierde klasse regio București speelt. Een klasse hoger dan de club waar ik gistermiddag naar ben gaan kijken: ASC FC Atletico Bălăușeri, de huidige club van onze schoonzoon Florin.
De voorbereiding
‘Wil je echt mee?’
‘Ja, ik wil jullie wel eens een keer zien spelen.”
‘Maar we zijn pas om acht uur terug.’
‘Dat weet ik’
Sinds een aantal zaterdagmiddagen komt Kinga met dochterlief op bezoek omdat manlief gaat voetballen en zij zich anders maar verveelt in Bahnea. Zo’n zaterdagmiddag duurt van een uur of drie in de middag tot een uur of soms negen in de avond. Ik was dus op de hoogte van de duur van een wedstrijd en alles er omheen.
De laatste keer dat ik een voetbalwedstrijd meegemaakt heb was in 2002 — SC Heerenveen–FC Național București. Stand 2–0. Ik zag die wedstrijd in het uitvak. De Roemeense fans waren wegens een probleem met het gecharterde Rombac–vliegtuig verhinderd. Met een vijftal andere Nederlands–Roemeense fans werden we na de wedstrijd nog speciaal bedankt door het Roemeense team. Ik kreeg van de voorzitter nog een vaantje, een aansteker en ik moet ook nog ergens een handtekening van de Dan Petrescu hebben — de international speelde aan het einde van zijn carrière bij Național, een club die in 2007 AFC Progresul București heet, na het bereiken van de tweede plaats in het seizoen 2008 ⁄ 2009 uit de competitie is gezet wegens schulden aan de Nationale Bank van Roemenië en momenteel in de vierde klasse regio București speelt. Een klasse hoger dan de club waar ik gistermiddag naar ben gaan kijken: ASC FC Atletico Bălăușeri, de huidige club van onze schoonzoon Florin.
De voorbereiding
‘Wil je echt mee?’
‘Ja, ik wil jullie wel eens een keer zien spelen.”
‘Maar we zijn pas om acht uur terug.’
‘Dat weet ik’
Sinds een aantal zaterdagmiddagen komt Kinga met dochterlief op bezoek omdat manlief gaat voetballen en zij zich anders maar verveelt in Bahnea. Zo’n zaterdagmiddag duurt van een uur of drie in de middag tot een uur of soms negen in de avond. Ik was dus op de hoogte van de duur van een wedstrijd en alles er omheen.
Het spelershonk van ASC FC Atletico Bălăușeri
Aan Gheorghița, de trainer, werd ik voorgesteld als “schoonvader”. Binnen in het spelershonk kreeg ik een glas wijn aangeboden terwijl buiten de trainer een goulashmaaltijd aan het bereiden was op houtvuur.
Hoe lang zal–ie hier mee bezig zijn...
...vroeg ik mij af. Terwijl ik de foto maak loop ik naar achteren voor een betere beelduitsnede en beland met een been in een gat in de grond waar een riolering op uitkomt. In het kouder wordende weer zal ik de wedstrijd met een natte broekspijp, dito sok en dito schoen bekijken. De trainer begint in het Hongaars tegen me te praten. Leg hem snel uit dat ik die taal niet machtig ben. Twintig jaar geleden moest je diep door het stof gaan in Bălăușeri als je Roemeens sprak, gelukkig zijn die scherpe kantjes er wel van af.
De wedstrijd
De tegenstander van gister komt uit Tăureni, Zeventig kilometer heen en zeventig kilometer terug naar Bălăușeri. Een reis die bekostigd wordt door de thuisspelende club. De thuisspelende club betaalt ook het arbitrale trio en de vierde man. De rechter en de vierde mannen krijgen elk tweehonderd lei en de grensrechters krijgen tachtig lei. Ik kan me voorstellen dat Atletico Bălăușeri blij is met Fanforest, een houthandel uit het naburige district Harghita. Ook de Gemeente Bălăușeri prijkt op de prachtig oranje shirts als co–sponsor.
De wedstrijd
De tegenstander van gister komt uit Tăureni, Zeventig kilometer heen en zeventig kilometer terug naar Bălăușeri. Een reis die bekostigd wordt door de thuisspelende club. De thuisspelende club betaalt ook het arbitrale trio en de vierde man. De rechter en de vierde mannen krijgen elk tweehonderd lei en de grensrechters krijgen tachtig lei. Ik kan me voorstellen dat Atletico Bălăușeri blij is met Fanforest, een houthandel uit het naburige district Harghita. Ook de Gemeente Bălăușeri prijkt op de prachtig oranje shirts als co–sponsor.
16u42 — de spelers lopen naar het veld. Links de school en rechts een speelweide voor de kinders.
16u51 — De warming up. Tweede van rechts aanvaller Florin.
Florin speelt in de spits. Hij speelt als enige voor in de spits. Tijdens de wedstrijd zie ik dat Atletico Bălăușeri over twee sterke aanvallers op de vleugels beschikt, een breed middenveld van vier en drie verdedigers.
17u04 — het schudden van de handen en de wedstrijd kan beginnen.
“Wat een weer hè? Ben ik even blij, dat ik een badmuts op heeft. Wat een partij hè, goeienmiddag...
't Is al begonnen hoor. Lekkere vlag heb jij bij je zeg. Staat je club erg laag? Wat een elftal, hè.”
't Is al begonnen hoor. Lekkere vlag heb jij bij je zeg. Staat je club erg laag? Wat een elftal, hè.”
Ik tel een veertigtal bezoekers. Hun voornaamste bezigheden bestaan uit het bekijken van de wedstrijd, zonnebloempitjes eten en schelden op de tegenstander. Isza heeft me wel eens uitgelegd dat als Hongaarstaligen in Roemenië ergens goed in zijn, dan is het schelden. Uit beleefdheid — omdat in Tăureni nauwelijks Hongaarstaligen wonen — schelden ze tegenstander in alle geuren en kleuren verrot in het Roemeens.
17u06 — De eerste aanval...
...resulteert een halve minuut later in een hoekschop...
...nummer 10, Florin zet voor en de opkomende man achter de nummer 3 scoort in de derde minuut.
Zo, hij geef hem af. Hij scoort! Hij heb gescoord. We hebben een goaliejo... We hebben een goaliejo... Niet lang daarna volgt doelpunt nummer twee. Florin is de doelpuntenmaker. Ik krijg daar niet veel van mee — Isza belt me op om te vragen hoe het is. Ik zal nog eens een blog–entree moeten schrijven over het feit dat negentig procent van het Roemeense telefoonverkeer nergens over gaat en volstrekt overbodig is. Ik zeg haar dan ook dat ik net het tweede doelpunt mis, fototechnisch gezien dan.
Gheorghița vindt het prachtig.
17u28 — Goal nummer vier door de nummer vier.
17u33 — Uitkappen en...
...doelpunt nummer vijf!
Kouder en kouder wordt het, desalniettemin houd ik mij staande. De afrastering zorgt er voor dat ik voldoende steun krijg mijn knie te ontlasten. Een “taur” is een “stier” in het Roemeens. De “taur” uit Tăureni is eerder een kalf — wat spelen die gasten zwak. Twee met een bierbuikje ook nog.
In de pauze staat voor elke speler van Bălăușeri een eigen drinkflacon met sportdrank klaar. Wederom een teken van een goede organisatie.
In de pauze staat voor elke speler van Bălăușeri een eigen drinkflacon met sportdrank klaar. Wederom een teken van een goede organisatie.
18u00 — De tweede helft is nauwelijks een minuut oud en daar is doelpunt nummer zes.
18u10 — De tegenstander gaat bij de pakken neerzitten.
De verzorgster van Bălăușeri snelt er met een fles water en een EHBO–tasje er op af.
De verzorgster van Bălăușeri snelt er met een fles water en een EHBO–tasje er op af.
Door zich te manifesteren als verzorgster snap ik nu ook waarom zij met haar dochtertje in de dug–out zat. Ik dacht dat het de vrouw van de voorzitter zou zijn. Misschien is ze dat eigenlijk ook wel, maar ze kan in ieder geval een sprintje trekken.
18u21 — de chauffeur in wiens auto ik en Florin meereden is tevens een goede balafpakkert.
18u27 — Actie voor de goal.
Ik weet niet meer of hier het zevende doelpunt uit voortkwam.
Ik weet niet meer of hier het zevende doelpunt uit voortkwam.
Helaas raken de batterijen van mijn Panasonic Lumic te snel uitgeput. Ik maak minder en minder foto’s en houd daarmee gelijke tred met Bălăușeri die minder en minder doelpunten maakt. De uiteindelijke stand zal 7–0 worden.
18u36 — De enige gele kaart van de wedstrijd wegens spelbederf.
“Zo, ze zijn over de middellijn. Van harte gefeliciteerd. Val niet over de penaltystip.
Hij is vandaag nogal wat aan de hoge kant. Een fatsoenlijke één–twee zit er toch niet meer in.
Heb jij een fatsoenlijke één-twee gezien? Ja, met de cornervlag bedoel je.
Dacht zeker dat het een buitenspeler was met bronchitus.”
Hij is vandaag nogal wat aan de hoge kant. Een fatsoenlijke één–twee zit er toch niet meer in.
Heb jij een fatsoenlijke één-twee gezien? Ja, met de cornervlag bedoel je.
Dacht zeker dat het een buitenspeler was met bronchitus.”
De reporter van Prima TV Mureș is de man met de camera. Er is dus zelfs belangstelling van de locale televisie. De man in het blauw op de achtergrond is de assistent–trainer. Bălăușeri beschikt over een staf van drie trainers. Een keer in de week wordt er getraind. Helaas zal het team het vanaf volgende week zonder Florin moeten stellen — hij gaat voor twee maanden naar Duitsland om geld te verdienen.
De voorzitter en de burgemeester feliciteren de ploeg.
De derde helft
Ik heb het prachtig gevonden, ondanks dat ik kats bevroren ben. Met de ploeg loop ik mee naar het spelers honk. Ik krijg een glas wijn en een stoel aangeboden. Mijn knie wat rust gevende schouw ik het honk. Ik bemerk mijn vooroordeel over voetbal in de lagere regionen van Roemenië. Deze club heeft gewoon leuke faciliteiten. Ik maak wat foto’s zonder flits met mijn kleine cameraatje. Wellicht moet ik me de volgende keer wat meer als fotograaf profileren en dichter op de voetballerts gaan zitten.
Ik heb het prachtig gevonden, ondanks dat ik kats bevroren ben. Met de ploeg loop ik mee naar het spelers honk. Ik krijg een glas wijn en een stoel aangeboden. Mijn knie wat rust gevende schouw ik het honk. Ik bemerk mijn vooroordeel over voetbal in de lagere regionen van Roemenië. Deze club heeft gewoon leuke faciliteiten. Ik maak wat foto’s zonder flits met mijn kleine cameraatje. Wellicht moet ik me de volgende keer wat meer als fotograaf profileren en dichter op de voetballerts gaan zitten.
Links de deur naar de douches, rechts die naar het keukentje.
Het geluidsstation:
“Thunder, thunder, thunder, thunder
I was caught
In the middle of a railroad track
I looked round
And I knew there was no turning back
My mind raced
And I thought what could I do
And I knew
There was no help, no help from you”
“Thunder, thunder, thunder, thunder
I was caught
In the middle of a railroad track
I looked round
And I knew there was no turning back
My mind raced
And I thought what could I do
And I knew
There was no help, no help from you”
Met dank aan Fanforest voor de overdaad aan fris, bier en wijn.
Ik heb niet echt een website van Fanforest kunnen vinden. Dus product–placement heeft geen zin. Hoe dan ook. het plezier voor het spel straalt er in dit honk gewoon van af.
Florin laat zich interviewen.
De maaltijd tot slot.
De trainer kijkt toe hoe de staf, voorzitter, de vierde man, het arbitrale trio en de spelers in twee ploegen de maaltijd nuttigen. Goulash met pasta, een heerlijke koolsalade en prima brood. Nog een glaasje wijn tot slot en ik krijg weer wat gevoel in de vingers. Oh ja, en Bălăușeri staat nu derde op de ranglijst.
Leu Exchange Rate
RSS Feed
