Elf maanden geleden was het me ook al eens overkomen. Ik had vijftig procent korting gewonnen op de totale inhoud van mijn boodschappenkarretje. Inmiddels bijna een jaar verder en in het bezit van een Roemeens burgerservicenummer.
Begin mei liet ik mijn naam achter op de Facebook–pagina van Bucegi–bier. Afgelopen dinsdag werd ik gebeld. Ik had een bax de bere gewonnen — een geseald pakket zes flessen bier. De beller vroeh mijn adres en BS–nummer. Vervolgens keek ik op de Bucegi–pagina. En inderdaad mijn voor Roemenen redelijk exotisch klinkende naam stond erbij:
Op zich is dat gratis bier niet zo’n slecht vooruitzicht. Gisteren was het 35º in de schaduw, de kans was dus niet nul dat het een graad of veertig was — op een enkel zomers buitje na, was dat de gevoelstemperatuur van afgelopen week.
Veel dingen doen we zelf, maar dat betekent ook een hoop werk. Bij dergelijke warmte moeit elke avond de tuin besproeid worden. Van de week de aardappelen besproeid Calypso®, een anti–coloradokever insecticide. We moesten wel — je kunt niet alle planten in de moestuin beschermen met as, knoflook of bananenschillen — as strooien we op de kool en bieten, bananenschillen en knoflook tegen de luizen op de rozen.
Verder moest er onkruid gewied worden, zoals elke week, en zien we voor de rest dat het lekker gaat met de tuin. Enkelt de kool loopt wat achter en de venkel... ...die hebben we niet meer gezien.
Afgelopen vrijdag konden we voor de eerste keer oogsten: ijsbergsla. Twee weken geleden hadden we al wat ervan gegeten. Maar nu ging alle sla uit degrond. Slechts een procent of tien was wat aangevreten door mieren of schorriemorrie van soortgelijke aard, dus dat viel alleszins mee.
We hebben van de week zowel spinazie– als slazaadjes gekocht voor de tweede aanplant.
We komen ook dingen tegen die we voor volgend jaar moeten gaan regelen — het bemesten van de moestuin met paardenpoep en een gedeelte van de tuin met een zwavelverbinding bevattende kunstmest, zodat de kool beter gaat lukken.
Van de herfst zullen nog wat meer zaailingen van de kersenboom in het omheinde veld worden geplant.
Voor zover mijn lichaam het toelaat werk ik zo veel mogelijk mee. Gisteren samen met Isza in het omheinde veld het gemaaide gras als kleine mijtjes verzameld om verder te drogen en uiteindelijk te worden opgeslagen als een mijt onder plastic zeil. Dinsdaguchtend, de vroege uchtend van vijf uur was de broer van Isza tegen een arbeidsloon van vijfentwintig lei de vijftien are te maaien met de zeis. Het was goed te doen voor me.
Isza vroeg me nog hoe het patriottisch werk me bevallen was — ik wilde een ode aanheffen op de Grote Leider, maar wist de tekst zo gauw niet meer...
One more thing. Afgelopen maand op mijn blog zo’n 5200 bezoekers op mijn pagina gehad, zo’n 170 paginaweergaves per dag. Het is mooi te zien dat mijn autobiografische flitsen en fratsen — vrij naar Pé Hawinkels — goed bezocht worden. Eveneens zo mooi was te zien dat er lezers en lezeressen zijn die spullen uit mijn winkeltje beginnen af te nemen.