Jongemannen zijn teruggekomen uit het bos waar ze hout hebben gekapt. Elke familie in mijn dorp beschikt in principe over een stuk bos, voor zover ze die in de loop der tijd niet verkocht hebben. Zo weet ik dat de moeder van mijn ex een hectare had — inmiddels weet ik via rechtbankverslagen dat die hectare vier jaar geleden door de broer van mijn ex is verkocht. Opgemerkt zij dat hij via een dubieuze notaris had laten verklaren dat hij de enige erfgenaam was. Een feit dat afgelopen januari door de rechtbank terzijde is geschoven. Hoe dan ook, de jongemannen hadden hout gekapt voor onze vriend Ioan.
Ik ben blij dat mijn snapshotcamera overal mee naar toegaat. Zo kan ik een beeldverslag doen van de tussen de jongemannen ontstaande ruzie over wie wat moet bijdragen aan de grote flacon bier. De man op de stoel links betaalt niet — naar zijn mening had hij gister al genoeg betaald. Uiteindelijk stilt de ruzie zich net zo hard als dat die opkwam. En er werd uiteindelijk weer fijn poolbiljart gespeeld onder het toeziend oog van de ijskast met Ola–ijs dat hier “Algida” heet.