Eergisteren was zo'n dag waarop het woord ‘deger’ van toepassing is, immers het regende eergister deger.
Isza was thuisgebleven. Ze zou gaan werken op het land van Bade Ioan — voor 40 lei per dag, maar vanwege de regen had dat weinig zin. Dus. Thuis een beetje opruimen. Een of andere Turkse soap kijken. En. Vooral haar rug rust gunnen — haar broer, de onverlaat, had haar als klein meisje met een hamer op de rug geslagen; sindsdien is het hommeles.
Voor mij een dag van achter de iMac. Nadenken over een flyer voor het Project Suplac van Dog's Wish. In onze ogen het liefst zo lelijk mogelijk, anders werkt het niet goed op de Roemeense smaakpapillen. Welnu ik heb mijn lelijkste best gedaan.
Gelukkig was er de hulpvaardige buurman Adrian die met zijn oerdegelijke Dacia wel raad wist. Binnen enkele ogenblikken was mijn verkeerd inschatten van de modderigheid van de ondiepe greppel te niet gedaan.
Wat vandaag dunnetjes overgedaan wordt is de greppel zelf. Deze word voorzien van betonnen wanden en bodem. Dat er niet over is nagedacht blijkt wel uit het feit dat de auto nog moeilijker het erf op te draaien is...