‘Da’s leuk voor Isza. Vrouwen vinden dat leuk.”
Maar Isza had daar weinig zin in. Wilde na aankomst op het vliegveld zo snel mogelijk weer naar huis. Immers het had geregend en er was wat onkruid in de tuin gaan groeien. Werk voor de hak dus. Maar niet nadat we in Turda waren gestopt om bij Pizzeria Alegria allebei een pizza diavolo met twee Bergenbier, waarvan een zonder alcohol, te nuttigen.
Ineens komt er iemand op ons af — nu was dat al eerder gebeurd toen we de auto parkeerden, maar dat bleek een zeer opdringerige verkoper van een messenset. Dit keer was het anders — expat Dennis van Camping Aurel Vlaicu kwam gedag zeggen. Hij had net zijn schoonmoeder uit het ziekenhuis gehaald. Het goede nieuws was dus enerzijds dat ook de wereld in Roemenië klein kan zijn en anderzijds dat het weer goed met zijn schoonmoeder gaat.
De pizza daarentegen was voortreffelijk. Turda heeft een aardig centrum met een redelijke diversiteit aan winkels, ondanks de aanwezigheid van drie opticiëns bij elkaar in de buurt.
In de tussentijd werd ons terrein onder handen genomen door Dorel in opdracht van buurman Adrian — ons gras werd gemaaid, zodat de beesten vaan Adrian straks in de winter ook nog te eten hebben. We hebben met Adrian de afspraak dat hij ons gras mag gebruiken, zolang ons land braak ligt
Mijn lief was vanochtend al weer vroeg verdwenen. Om kwart voor zeven liep ze naar buiten, rookte een sigaret en ging naar Bade Ioan om met de hak zijn maïsveld van onkruid te ontdoen. 50 lei krijgt ze er voor, grofweg tien euro voor elf uur werk — van zeven tot zeven met een uur pauze.
Twee pizza’s en twee bier, dan houd je negen lei over.