Isza en ik kletsen over van alles en nog wat.
“Heb je een paar vellen papier voor me?”
Ik kom terug met een ringbandschrift met ruitjespapier en twee pennen, een rood– en een blauwschrijvende. Isza wil haar Engels verbeteren. De rode is voor de correcties.
Ze vertelt dat ze op school voor Engels ooit een 9,99 had gehaald en dat alle leerlingen hun handtekeningen op de schoolblouse van Isza moesten zetten — maar, ja, als je dan langere tijd niemand hebt om Engels mee te praten, verleer je veel.
Na de paar zinnen Engels begint ze te schetsen en ze vertelt dat ze het zo jammer vond de schilderopleiding niet te hebben afgemaakt.