SVVHDB — LXIV

1985. Augustus, ergens in augustus, dus bijkans dertig jaar geleden. Deze jongen toog naar Nijmegen toe om daar Nederlandse Taal– en Letterkunde te gaan studeren aan de KUN, de Katholieke Universiteit Nijmegen. Ten eerste vanwege Kees Fens en ten tweede omdat mijn oud–leraar Nederlands van OSG Walburg, Rijk Mollenvanger er studie–adviseur was.
Ik kwam een een introductiegroepje terecht. Met sommigen van dat groepje heb ik nog contact, bij voorbeeld via Facebook. Met een andere sommige heb ik contact via Wordfeud, mail een veiling voor de Gazastrook en wat dies meer zij.
Met haar zoon komt Pluis aanstaande zaterdag deze kant op. Isza heeft de zenuwen, want alles moet zo perfect mogelijk zijn. Ik probeer dit uit haar hoofd te praten, maar dat kost — eufemistisch gesteld — enige moeite.
Dus werd er begin deze week een begin gemaakt met een grote schoonmaak.

Het blauwe kleedje is een cadeau van mijn ouders geweest, na een vakantie op Kreta of daaromtrent en heb ik uit Nederland meegenomen. De kleedjes rechts worden preș genoemd. Deze zijn gemaakt van restjes stof en op een weefgetouw in de wintermaanden als er toch geen land te bewerken is door de plaatselijke bevolking vervaardigd.

De hele dag heeft Isza gewerkt aan het schoonmaken van kleden, kleedjes en gordijnen. Officieel zijn de Hondsdagen nog niet begonnen, dat is pas later in juli. Maar in principe is het hier al zo warm dat wel degelijk gesproken kan worden van Hondsdagen — 35 graden in de schaduw... ...en dan werken, dat zijn heel wat waterflessen op een dag.

Nu ik dit schrijf zijn de kleden en wat dies meer zij weer op hun plaats teruggekeerd. Met een uitzondering: de vitrage aan de deur van de keuken was dusdanig vergaan dat niets meer zou helpen. Dat wordt vervangen.

Verder is die dag de tuin verder onder handen genomen. Lele Trandafira — in dialect Trandasira genoemd — is een dame van een jaar of 82. Ze houdt van een neut en een peuk en gebruikt woorden die een dame van haar leeftijd niet geacht wordt te gebruiken. We kwamen haar tegen bij Dorina en ze bleek een kip met vijftien kuikens te koop te hebben.

Afgedongen heb ik Markiezin de Canteclaer van Barneveldt en haar oir van vijftien bekomen voor vijftig lei. Bij de Auchan een speciale kippenvoederbak gehaald en Isza maakt voor hen het eten klaar — een mengsel van maismeel en Nutrientul, kippenkrachtvoer van Roemeens fabricaat. Daarbij krijgen ze brandnetelthee te drinken hetgeen goed blijkt te zijn voor de weerstand.
Vooralsnog woont de familie in de bench van Molda. Maar daarna zal met materiaal dat over is gebleven na de bouw van de omheining een ren worden gebouwd naast het buitentoilet. Het grote houten hondenhok wordt dan hun nachtverblijf.