Inmiddels alweer tweeëneenhalve week in Laslăul Mare. Afgelopen maandag, 1 december was het de Dag van de Vereniging, de Nationale Feestdag van Roemenië — 1 december 1918 werd tussen het Oude Koninkrijk Roemeniye en Transilvania, de Banat, Crișana en de Maramureș in Alba Iulia een decreet vervaardigd waarin het samenvoegen van Roemeense gebiedsdelen werd afgeroepen.
Ten einde als expat in dit land mee te laten zien dat ik enerlei historisch besef heb, alsmede te laten zien dat ook mijn etnisch–Ḧongaarse Isza evenzo blij is ging bij ons de vlag uit. Vooral de overbuurvrouw vond het geweldig.
’s Avonds op het journaal was te zien hoe in de Szeklergebieden Covasna en Harghita de zwarte vlag uitging. Zwarte vlaggen met een Hongaars lintje. Isza zat zich behoorlijk op te winden. Ook het feit dat geïnterviewden er blijk van gaven weinig Roemeens te spreken, dan wel deden alsof, kon haar goedkeuring absoluut niet wegdragen.
In de periode daarvoor bleek dat de Tibi, broer van Isza, die tijdens ons bezoek aan Nederland op ons huis gepast heeft een ongelooflijke hoeveelheid hout opgestookt had — toen we de veertiende november aankomen vond ik het al zo vreemd dat het zo bloedheet was gestookt, een graad of dertig... ...Een halve kuub hout in vier weken, terwijl het pas momenteel echt koud begint te worden is achterfaf toch wel een flinke aanval op mijn houtvoorraad. Naar later bleek had hij het ook klaargespeeld in vier weken tijdtwintig kilo vlees uit de vriezer soldaat te maken... ...het summum kwam toen hij ook nog zeshonderd lei wilde hebben, terwijl hij van te voren te kennen had gegeven absoluut geen geld te willen hebben. Meneer Tibi is nu boos en praat niet meer met ons, het zij zo.
Gelukkig was er de eerste zondag na onze aankomst een wat fijnere gebeurtenis, Antonia mijn stiefkleinkind werd gedoopt. Nu ben ik iemand die van tradities houdt, des te ouder de wortel ervan des te mooier. Als het over godsdiensten gaat, de ceremonie die ik ooit mee mocht maken in een of andere tempel op Sri Lanka... ...geweldig. Een tempel met een boom die voortgesproten is uit de boom waar Buddha zijn verlichting ontving. Wortels in de vierde, vijfde eeuw voor Christus.
De apostel Andreas heeft ooit in deze contreien het Christelijke geloof gebracht. Een paar eeuwen later dan de wederwaardigheden van Siddhartha Gautama, maar desalniettemin voortgesproten uit het Laatste Avondmaal. Zo kent de Roemeens–Orthodoxe Kerk veel tradities en rituelen die een zeer oude oorsprong hebben.
De doop van mijn stiefkleinkind zou echter niet binnen deze tradities plaats vinden. De ouders van Florin, de vader van mijn stiefkleinkind zijn Zevendedagsadventisten. Een godsdienstmodaliteit die pas in 1872 naar Roemenië is verzendelingd. Geen onderdompeling in water noch besprenkeling. Het kindeke wordt vastgehouden door de vader van Florin die tevens voorganger bleek te zijn. Er wordt wat demagogisch stilgestaan bij de wederkomst van Jezus en het kind wordt welkom geheten binnen de gemeenschap.
Voor een Asperger als ik was de dienst een volkomen ramp. Een kleine ruimte vol mensen. Harde muziek als in een jaren zeventig — hoewel er nog net geen drumstel in het gemeenschapsgebouwtje aanwezig was. En vier verschillende voorgangers die na een à twee volzinnen begonnen te oreren op een geluidsniveau dat te hard bij me binnenkwam.
Ten einde als expat in dit land mee te laten zien dat ik enerlei historisch besef heb, alsmede te laten zien dat ook mijn etnisch–Ḧongaarse Isza evenzo blij is ging bij ons de vlag uit. Vooral de overbuurvrouw vond het geweldig.
’s Avonds op het journaal was te zien hoe in de Szeklergebieden Covasna en Harghita de zwarte vlag uitging. Zwarte vlaggen met een Hongaars lintje. Isza zat zich behoorlijk op te winden. Ook het feit dat geïnterviewden er blijk van gaven weinig Roemeens te spreken, dan wel deden alsof, kon haar goedkeuring absoluut niet wegdragen.
In de periode daarvoor bleek dat de Tibi, broer van Isza, die tijdens ons bezoek aan Nederland op ons huis gepast heeft een ongelooflijke hoeveelheid hout opgestookt had — toen we de veertiende november aankomen vond ik het al zo vreemd dat het zo bloedheet was gestookt, een graad of dertig... ...Een halve kuub hout in vier weken, terwijl het pas momenteel echt koud begint te worden is achterfaf toch wel een flinke aanval op mijn houtvoorraad. Naar later bleek had hij het ook klaargespeeld in vier weken tijdtwintig kilo vlees uit de vriezer soldaat te maken... ...het summum kwam toen hij ook nog zeshonderd lei wilde hebben, terwijl hij van te voren te kennen had gegeven absoluut geen geld te willen hebben. Meneer Tibi is nu boos en praat niet meer met ons, het zij zo.
Gelukkig was er de eerste zondag na onze aankomst een wat fijnere gebeurtenis, Antonia mijn stiefkleinkind werd gedoopt. Nu ben ik iemand die van tradities houdt, des te ouder de wortel ervan des te mooier. Als het over godsdiensten gaat, de ceremonie die ik ooit mee mocht maken in een of andere tempel op Sri Lanka... ...geweldig. Een tempel met een boom die voortgesproten is uit de boom waar Buddha zijn verlichting ontving. Wortels in de vierde, vijfde eeuw voor Christus.
De apostel Andreas heeft ooit in deze contreien het Christelijke geloof gebracht. Een paar eeuwen later dan de wederwaardigheden van Siddhartha Gautama, maar desalniettemin voortgesproten uit het Laatste Avondmaal. Zo kent de Roemeens–Orthodoxe Kerk veel tradities en rituelen die een zeer oude oorsprong hebben.
De doop van mijn stiefkleinkind zou echter niet binnen deze tradities plaats vinden. De ouders van Florin, de vader van mijn stiefkleinkind zijn Zevendedagsadventisten. Een godsdienstmodaliteit die pas in 1872 naar Roemenië is verzendelingd. Geen onderdompeling in water noch besprenkeling. Het kindeke wordt vastgehouden door de vader van Florin die tevens voorganger bleek te zijn. Er wordt wat demagogisch stilgestaan bij de wederkomst van Jezus en het kind wordt welkom geheten binnen de gemeenschap.
Voor een Asperger als ik was de dienst een volkomen ramp. Een kleine ruimte vol mensen. Harde muziek als in een jaren zeventig — hoewel er nog net geen drumstel in het gemeenschapsgebouwtje aanwezig was. En vier verschillende voorgangers die na een à twee volzinnen begonnen te oreren op een geluidsniveau dat te hard bij me binnenkwam.
Momenteel bezig om de honderdvijftig foto’s van de doop te bewerken en op Facebook te zetten. Eigenlijk is mijn bestaan hier behoorlijk gevuld met enerzijds de alledaagse beslommeringen en anderzijds mijn schrijfwerk, ontwerpwerk en het inruimen van het huis met de uit Nederland overgekomen spullen. Een bijkomstigheid is het kouder worden van de dagen is was gister deze blogentree begonnen, maar kouder wordende vingers noopten mij te stoppen. Niet dat we kou lijden — in de middelste kamer annex keuken is het goed toeven met de houtgestookte warmte, maar ja om nu de hele dag hout te stoken... ...mijn naam is geen Tibi.
Overigens ben ik van mening dat Jacqueline Bieling, de roofster van Molda, er goed aan heeft gedaan uit Laslău Mare voorgoed te vertrekken.
Overigens ben ik van mening dat Jacqueline Bieling, de roofster van Molda, er goed aan heeft gedaan uit Laslău Mare voorgoed te vertrekken.
Leu Exchange Rate
RSS-feed
