SVVHDB — RO CLXI

Een beeld dat ik nodig had. Een hele dag regen en natte sneeuw en dan is er een moment dat de zon doorbreekt. Tussen Gănesti en Abuș zette ik de auto aan de kant, deed het raam open en nam deze foto. Een foto — al zeg ik het zelf — om verliefd op te worden.
Ik en Isza waren naar de grote stad gegaan deze uchtend, wat boodschappen doen, maar vooral een stop in Gănesti, bij de bloemenwinkel. Heerlijke lieve mensen met een hart voor bloemen en planten. Waarom we daar waren? Om een graftak te kopen. Gister heb ik me een stuk in de kraag gedronken, en het was goed. Vandaag laat ik de dingen die dingen zijn voorbij gaan. Hetgeen niet wegneemt dat ik nog steeds worstel met het verlies van mijn grote vriend Nea Costel. Asperger zijn heeft vele voordelen, maar omgaan met emoties voor een Asperger is vreselijk.
Een infarct en Costel ging naar een andere wereld. Costel die me altijd de oren van mijn hoofd vroeg over Nederland, over mijn ex, mijn favoriete voetbalploeg — Feyenoord —, Costel de raadgever over moestuinen, akkerlanden... ...die een lieve vrouw weduwe laat zijn nu.

Een keer per maand ging ik met hem naar de grote stad. Hij had bankzaken te doen, kocht groente op de groentemarkt, ging naar de Lidl en betaalde me in wijn of rachiu of tarwekorrels. Ik had iemand hier in het dorp met wie ik kon kletsen op een hoog niveau... ...dat is nu voorbij. Het zij zo.