SVVHDB V

Zondag. Zo'n dag waarop alles kan gebeuren. Een goede vriendin die op FB vraagt hoe het met me gaat. Dorina en haar man Marius die komen buurten; Dorina voor een bak koffie en Marius om mijn slot van de poort te bekijken, een grapefruitbiertje te drinken, te kletsen over hoe mijn erf gemodificeerd zal moeten worden om mijn auto er op kwijt te kunnen — verhoogde poort, veel beton en steen en wachten op het voorjaar.

Voorjaar. Ook dan wil ik mijn eerste project gaan realiseren alhier. Een houten blokhuisje van twee kamers, een gang, een kachel, een veranda met hekje en daaraan vastgemaakt een grotere veranda met een grote houten tafel met twee banken en een stenen oven — allerlei namen werden genoemd wie dat zou kunnen doen; een dag, wellicht twee, zei Marius.

Voor de rest, rommel opgeruimd, een vetplant verpot, met Molda het balspelletje gespeeld — maar in tegenstelling tot Zutphen verdomt ze het om de bal weer terug te brengen...

...hoe anders dan de dag van gister.

Zaterdag. Zo'n dag waarop alles is gepland. Ik zou met de jongste zus van mijn ex, de zeer slechtziende Ana a.k.a. Nica (in het dialect van Laslău Mare: "kleine" — het Algemeen Beschaafd Roemeens benoemt dit als Mica) naar Târgu Mureș te gaan om een pakket bij de post op te halen.

Redelijk op tijd aan de andere kant van het dorp bij Nica aangekomen, zie ik haar kletsen met Miki, die eigenlijk Mariora heet, maar er zijn al zoveel Mariora's in het dorp...

Of ze ook meekan rijden.

Maar natuurlijk.

Ik had al van te voren tegen Nica gezegd dat ze voor 50 Lei mijn tank moest vullen met benzine. Van Miki wist  ik dat ik dat niet hoefde te zeggen.

Gedrieën op pad en bij de ingang van de grote stad Miki achtergelaten bij de Mall, we zouden haar later oppikken.

Met Nica naar de post dus...

...dus niet, ze zei ineens dat we naar Ionuț zouden gaan, het zoontje van de middelste zus van mijn ex. 

"Heb je het adres?"

"Neen, weet ik niet..."

"En nu?"

Stilte.

"Ik bel Dorina wel..."

Veel heen en weer gebel, niemand te bereiken behalve Dorina, versleten mobiele nummers van Ionuț gescoord, maar geen adres...

En daar hield het op voor me, zeker toen ik ook nog hoorde dat hij in een heel ander gedeelte van de stad woont...

Uiteindelijk bleek ik dus gratis naar de stad te zijn gereden, in de mall leuke inkopen te hebben kunnen doen...

...ik noem: boek over Margareta, de kroonprinses van Roemenië, een ordner, een markeerstift, een elektrische kachel voor omgerekend €10, een orchidee, mineraalwater en een flesje wodka. Alsmede een bestelling voor Dorina en Marius.