Unchiu Aurel ©2012 Blonda
Uchtendzon en uchtendkoffie — uchtendhondjes en uchtendkatten om me heen, iPad op schoot. Ik lees altijd zonder bril. de honden beginnen te blaffen op een dusdanige manier dat er iemand aan de poort moet zijn.
Dat klopt — goede waakhonden! Unchiu — oom — Aurel, de zwager van een tante van mijn ex aan de poort. Dezelfde tante wiens huis ik en mijn ex en haar broer kochten nadat tușa — tante — Maria was overleden. Een huis dat mijn voormalige zwager zich momenteel geheel toegeëigend heeft — welnu: “God slaapt niet,” pleegt men gezegdewijs hier in Roemenië te zeggen.
‘Moet je niet werken?’ vraagt unchiu.
‘Fysieke arbeid is niet voor me weggelegd’.
‘Heb je een ongeluk gehad?’.
‘Ik ben arbeidsongeschikt, ik heb zo mijn mensen die voor me werken’.
‘Woon je alleen?’
‘Neen, samen met me zus’.
De beste man zou niet kunnen vatten dat je met een vriendin zou kunnen samenwonen zonder een relatie te hebben. Van Plato heeft hij mijns inziens ook nog nooit gehoord. Dus dan is “zus” wel zo toepasselijk.
‘Ik heb een vraagje’, aap die uit de mouw komt. Ik bekijk hem nog eens goed en bezie hem met zijn kruk. Hij loopt moeilijk. wetende waar hij woont moet hij welhaast een kilometer hier naar toe hebben gelopen, een kilometer die hij ook weer terug moet.
‘Ik heb een miljoen nodig’. De meeste in het dorp rekenen nog met de oude leu — honderd nieuwe lei is een miljoen oude lei. Het blijft me verbazen, en voor een alfa als ik is al dat gereken een aardige belasting voor mijn hersenscelletjes...
Intermezzo
Ik ben niet echt een taalkundige, ik voel me meer een letterkundige. Maar het fenomeen van zelfstandige woorden die alleen in meervoud voorkomen, zoals “hersenen/hersens” in combinatie met een ander zelfstandig naamwoord brengt me in verwarring — ik kan me een college van Maarten Klein herinneren naar aanleiding van Hersenschimmen, het boek van Bernlef met als kern dat Bernlef eigenlijk een spelfout over het hoofd heeft gezien in de titel van zijn boek.
Dat Maarten Klein in zijn portemonnee altijd een foto van hem samen met Ome Willem bij zich had, omdat ze elkaars tweelingbroer bleken, is daarbij bijzaak.
...hoe dan ook, unchiu Aurel vroeg me geld te leen, de zoveelste in het dorp. Vanaf nu ga ik echt rond vertellen dat ik maar een uitkering heb van vier miljoen — oh, wat doe ik nu? Eh, vierhonderd lei, dat ik geen euroboom in onze tuin heb en dat er ook geen CEC op onze poort staat.
Even te voren stond er een vrouw met hoog opgetoupeerd zwart haar voor de poort. met een multomap in de hand. Ze sloeg deze open en liet een foto van een ongetwijfeld zwaar ziek kind zien, en een onduidelijk legitimatiebewijs. Bewijs genoeg om ook deze vrouw geld te weigeren.
Ik zit nu weer lekker rustig in de voorste kamer, te schrijven op de iMac en het programma Hugin uit proberen, en inderdaad, dit programma combineert veel beter een aantal foto's tot één panoramafoto:
Dat klopt — goede waakhonden! Unchiu — oom — Aurel, de zwager van een tante van mijn ex aan de poort. Dezelfde tante wiens huis ik en mijn ex en haar broer kochten nadat tușa — tante — Maria was overleden. Een huis dat mijn voormalige zwager zich momenteel geheel toegeëigend heeft — welnu: “God slaapt niet,” pleegt men gezegdewijs hier in Roemenië te zeggen.
‘Moet je niet werken?’ vraagt unchiu.
‘Fysieke arbeid is niet voor me weggelegd’.
‘Heb je een ongeluk gehad?’.
‘Ik ben arbeidsongeschikt, ik heb zo mijn mensen die voor me werken’.
‘Woon je alleen?’
‘Neen, samen met me zus’.
De beste man zou niet kunnen vatten dat je met een vriendin zou kunnen samenwonen zonder een relatie te hebben. Van Plato heeft hij mijns inziens ook nog nooit gehoord. Dus dan is “zus” wel zo toepasselijk.
‘Ik heb een vraagje’, aap die uit de mouw komt. Ik bekijk hem nog eens goed en bezie hem met zijn kruk. Hij loopt moeilijk. wetende waar hij woont moet hij welhaast een kilometer hier naar toe hebben gelopen, een kilometer die hij ook weer terug moet.
‘Ik heb een miljoen nodig’. De meeste in het dorp rekenen nog met de oude leu — honderd nieuwe lei is een miljoen oude lei. Het blijft me verbazen, en voor een alfa als ik is al dat gereken een aardige belasting voor mijn hersenscelletjes...
Intermezzo
Ik ben niet echt een taalkundige, ik voel me meer een letterkundige. Maar het fenomeen van zelfstandige woorden die alleen in meervoud voorkomen, zoals “hersenen/hersens” in combinatie met een ander zelfstandig naamwoord brengt me in verwarring — ik kan me een college van Maarten Klein herinneren naar aanleiding van Hersenschimmen, het boek van Bernlef met als kern dat Bernlef eigenlijk een spelfout over het hoofd heeft gezien in de titel van zijn boek.
Dat Maarten Klein in zijn portemonnee altijd een foto van hem samen met Ome Willem bij zich had, omdat ze elkaars tweelingbroer bleken, is daarbij bijzaak.
...hoe dan ook, unchiu Aurel vroeg me geld te leen, de zoveelste in het dorp. Vanaf nu ga ik echt rond vertellen dat ik maar een uitkering heb van vier miljoen — oh, wat doe ik nu? Eh, vierhonderd lei, dat ik geen euroboom in onze tuin heb en dat er ook geen CEC op onze poort staat.
Even te voren stond er een vrouw met hoog opgetoupeerd zwart haar voor de poort. met een multomap in de hand. Ze sloeg deze open en liet een foto van een ongetwijfeld zwaar ziek kind zien, en een onduidelijk legitimatiebewijs. Bewijs genoeg om ook deze vrouw geld te weigeren.
Ik zit nu weer lekker rustig in de voorste kamer, te schrijven op de iMac en het programma Hugin uit proberen, en inderdaad, dit programma combineert veel beter een aantal foto's tot één panoramafoto:
De voormalige cooperativa en Laslău Mic.
Leu Exchange Rate
RSS-feed
