SVVHDB XXXIII

Oh, Arcadia, wat vloeit mij aan? Een bakkie koffie en dan aan den arbeid gaan. Het zou zo maar het begin van een gedicht kunnen zijn. Maar in dit eenentwintigste–eeuwse Arcadia is er de gelukkige aanwezigheid van uchtendkoffie. En Molda, die een uchtendknuffel krijgt. En ik die tijdens het schrijven even naar buiten kijk om het resultaat van mijn eerste zelfaanvaarde uchtendarbeid bezie — bedenk dat deze er om half zeven vanuchtend opgehangen werden; heerlijk dat uchtendritme.

Gisteren gekocht bij Anusz in het ook tot de gemeente Suplac behorende Idrifaia. 15 lei per hangende mand. Achter een prachtig houten afscheiding met traditionele poort ligt een enorm terrein met heel veel bloemen. Nooit geweten. Op het terrein stond ook een grijs busje, dat — als ik mij goed herinner — ook dient voor het vervoeren van hopen vrijwilligers van de Gereformeerde kerk in Zwartebroek. Het zou dus zo maar kunnen dat ik gestuit ben op een witwasserij van zwarte kerkgelden...
...Anusz is een hele vriendelijke vrouw die zich verontschuldigt dat ik beter Roemeens spreek dan zij. In gedachten verontschuldig ik mij voor de discriminerende hulp uit Nederland — want denk maar niet dat die Zwartebroekers geen onderscheid maken in etniciteit bij hulpverlening. Van dat bord bij de ingang van Idrafaia met de vermelding dat Zwartebroek een zustergemeente is van Idrifaia, daar heb ik nooit een gemeentelijk besluit over terug kunnen lezen. Raar, nog raarderder als je bedenkt dat er geen zelfstandige gemeente Zwartebroek is en dat op de site van Suplac Zwartebroek niet vermeld wordt als zustergemeente.

---

Beide foto's van Idrifaia, bord en bloemenwinkel via Google Maps.

Het heeft al een paar dagen niet geregend, en de knoflook stond er slapjes bij. Water gegeven en tevens gezien dat de — ik dacht — bietjes aan het opkomen zijn. Laslău Mare ook bekend is als Laslău Român mogen Roemeens getinte molentjes niet in de tuin ontbreken.

In de tussentijd ben ik hier een trendsetter aan het worden. De buren een huis verder jos — beneden, ik woon sus; boven —  hebben net zo'n omheining laten bouwen als dat ik gebruikt heb voor mijn terrein. En de buren jos vroegen mij gister wat ik nu betaald had, want zij willen ook een afscheiding maken.

Verder nog twee bessenstruiken gepland, zodat Blonda en ik straks onze eigen jam kunnen gaan maken en die voor grof geld verkopen ten gunste van ons hondenproject Suplac. En zo werd het langzaamaan twaalf uur en moet ik naar Târnăveni, naar de plaatselijke fotograaf gaan.
Van de week bij de bolda kwam ik Tanti Mariora tegen. Ze had gehoord dat ik grafisch vormgever ben en een scanner heb. Aldus kreeg ik mijn eerste klusje hier in het dorp; haar zoon Gherasim — beter bekend onder de naam Sosu Tamu — was zes weken geleden als een Maleier in de beek gevallen — diezelfde die achter mijn huis loopt — en jammerlijk verdronken. Morgen, zondag, wordt er een parastas gehouden, de traditionele herdenkingsdienst voor de overledene — deze worden drie maal gehouden: na zes weken, maanden en jaren.

Oorspronkelijk een pasfotootje in Tamu's militaire boekje.
Dumnezeu să-l odihnească — is de traditionele bede: moge God hem rust schenken.

Ik eindig met een illustratief beeld van het recht van overpad dat de buurman jos heeft om de essen aan het eind van zijn land te knotten.