Gisteren is me broer 49 geworden. Om kwart voor drie ’s middags geboren aan de Burgemeester Jansenlaan 421 Zwijndrecht. Een straat van ongeveer een kilometer lang uit de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw en ooit de straat met de meeste kerken per strekkende kilometer in Nederland.
Immers, alleen al de Gereformeerde kerk die een keer of drie twistten over de bijbelse intepretatie van de perfecte modaliteit van een hardgekookt ei leverde al een kerk of drie, vier op aan die laan.
Gezien de foto’s op zijn Facebookpagina heeft me broer met familie en me vader er een leuke avond van gemaakt met wokken en bowlen. Het fotootje boven — dat trouwens volgens goede Roemeense traditie scheef hangt — is de eerste foto die me pa van mij, me moeder en me broer maakte.
In de vroege uchtend een verjaardagskaart voor me broer gemaakt, koffie gedronken met Iza en vervolgens op weg naar Suplac.
Naar mijn goede kennis Claudio. Een in Târnăveni wonende man die gezellig over zijn gezin kan kletsen en ondertussen aanwijzingen geeft als ik hem een lift naar zijn woonplaats geef. Immers een agent blijft altijd een agent.
Ik werd om negen uur in de uchtend verwacht te komen opdraven in het politiebureau van Suplac. Ik had dit vernomen — zo gaat dat hier in dit land — van Tibi, de broer van Iza die momenteel hier vakantie viert — de goede man woont in Duitsland tegenwoordig. Een dag later had ik ook een chat van Marius op Facebook binnen waarin hij meldde door Claudio te zijn gebeld om door te geven dat...
...vooralsnog was het me absoluut onduidelijk waarom ik ten burele was geroepen. Verblijfsvergunning... Buren die geklaagd hebben over het geblaf Johnny Weismüller...
...totdat Hiero op bezoek kwam. De voormalige buurman van Blonda en die nu als haar chauffeur weer had teruggebracht in Laslăul Mare. Ik had mijn bril niet op toen hij de voorkamer binnenkwam. Ik was bezig foto’s van Antonia te bewerken. Soms —met het oog voor detail waarmee ik nu eenmaal erfelijk ben belast -- gaat dat beter zonder bril. Zodoende hoorde ik — opgegaan in mijn werk — wel ineens zijn hartelijke begroeting, maar de koppeling met het gezicht geschiedde een fractie later.
Hoe dan ook we zaten aan de tafel en het ging naast wat small talk over Blonda: ze wil met rust worden gelaten | ik moet haar niet lastig vallen via het wereldwijde web | haar wereld is ingestort | ze had haar verdere leven gekoppeld aan mijn huis in Roemenië | ze weet niet wat ze fout gedaan heeft | ze is heel erg angstig... ...wat me opvalt is dat Hiero een goed luisterend oor heeft en dat bij de modaliteit van Blonda alles om Blonda draait en dat anderen het altijd gedaan hebben... ...hij vertelt me dat Blonda bij de politie is gaan klagen over mij.
Ik krijg ook de bevestiging te horen van wat ik al eerder vermoedde en in eerdere instantie via een chat op Facebook bevestigd kreeg. Te weten de betrokkenheid van Blonda bij de verdwijning van Molda. In de nacht van 30 juni op 1 juli heeft zij zich ongeoorloofd toegang verschaft op mijn erf. De schuiven uit de grote poort gehaald. De poortdeuren opengedaan en artikel 224 lid 1 van het Roemeense Wetboek van Strafrecht overtreden. Dat kan tussen de drie maanden en twee jaar zitten worden, of een fikse boete. Hiero zei me dat ze die nacht mij of onder mij vallende roerende dan wel onroerende goederen iets wilde aandoen. Maar zich uiteindelijk bedacht heeft.
Immers, alleen al de Gereformeerde kerk die een keer of drie twistten over de bijbelse intepretatie van de perfecte modaliteit van een hardgekookt ei leverde al een kerk of drie, vier op aan die laan.
Gezien de foto’s op zijn Facebookpagina heeft me broer met familie en me vader er een leuke avond van gemaakt met wokken en bowlen. Het fotootje boven — dat trouwens volgens goede Roemeense traditie scheef hangt — is de eerste foto die me pa van mij, me moeder en me broer maakte.
In de vroege uchtend een verjaardagskaart voor me broer gemaakt, koffie gedronken met Iza en vervolgens op weg naar Suplac.
Naar mijn goede kennis Claudio. Een in Târnăveni wonende man die gezellig over zijn gezin kan kletsen en ondertussen aanwijzingen geeft als ik hem een lift naar zijn woonplaats geef. Immers een agent blijft altijd een agent.
Ik werd om negen uur in de uchtend verwacht te komen opdraven in het politiebureau van Suplac. Ik had dit vernomen — zo gaat dat hier in dit land — van Tibi, de broer van Iza die momenteel hier vakantie viert — de goede man woont in Duitsland tegenwoordig. Een dag later had ik ook een chat van Marius op Facebook binnen waarin hij meldde door Claudio te zijn gebeld om door te geven dat...
...vooralsnog was het me absoluut onduidelijk waarom ik ten burele was geroepen. Verblijfsvergunning... Buren die geklaagd hebben over het geblaf Johnny Weismüller...
...totdat Hiero op bezoek kwam. De voormalige buurman van Blonda en die nu als haar chauffeur weer had teruggebracht in Laslăul Mare. Ik had mijn bril niet op toen hij de voorkamer binnenkwam. Ik was bezig foto’s van Antonia te bewerken. Soms —met het oog voor detail waarmee ik nu eenmaal erfelijk ben belast -- gaat dat beter zonder bril. Zodoende hoorde ik — opgegaan in mijn werk — wel ineens zijn hartelijke begroeting, maar de koppeling met het gezicht geschiedde een fractie later.
Hoe dan ook we zaten aan de tafel en het ging naast wat small talk over Blonda: ze wil met rust worden gelaten | ik moet haar niet lastig vallen via het wereldwijde web | haar wereld is ingestort | ze had haar verdere leven gekoppeld aan mijn huis in Roemenië | ze weet niet wat ze fout gedaan heeft | ze is heel erg angstig... ...wat me opvalt is dat Hiero een goed luisterend oor heeft en dat bij de modaliteit van Blonda alles om Blonda draait en dat anderen het altijd gedaan hebben... ...hij vertelt me dat Blonda bij de politie is gaan klagen over mij.
Ik krijg ook de bevestiging te horen van wat ik al eerder vermoedde en in eerdere instantie via een chat op Facebook bevestigd kreeg. Te weten de betrokkenheid van Blonda bij de verdwijning van Molda. In de nacht van 30 juni op 1 juli heeft zij zich ongeoorloofd toegang verschaft op mijn erf. De schuiven uit de grote poort gehaald. De poortdeuren opengedaan en artikel 224 lid 1 van het Roemeense Wetboek van Strafrecht overtreden. Dat kan tussen de drie maanden en twee jaar zitten worden, of een fikse boete. Hiero zei me dat ze die nacht mij of onder mij vallende roerende dan wel onroerende goederen iets wilde aandoen. Maar zich uiteindelijk bedacht heeft.
Wellicht heeft Blonda niet zelf Molda ontvreemd. Wellicht heeft ze een handlanger gehad. Molda is een ondeugende hond. Uit branie liep ze wel eens de straat op. Maar , kwam altijd terug. De herder in haar maakte haar een aan huis en erf gebonden hond. Molda was zich ook zeer bewust dat ze mij en het erf moest verdedigen. Haar gedrag zorgde er voor dat velen dorpsgenoten behoorlijk bang van Molda waren. Het feit dat ze niet blafte toen Jacqueline wederrechtelijk op mijn erf kwam, komt omdat ze Jacqueline goed kende.
Ik vertel Hiero dan ook dat de waarheid aangaande het lot van Molda voor mij boven het welbevinden van mijn voormalig zielenmaatje gaat. Zolang Jacqueline niet de waarheid over Molda vertelt, heeft ze een probleem met mij, zeg ik Hiero.
Zo loop de volgende dag ik ten burele binnen. Schud de hand van Claudio en zijn jongere collega die bureauwerk doet. Ik zie dat het kantoormeubilair in de 22 jaar dat ik hier kom nog niet veranderd is.
Jacqueline wordt binnengeroepen. Het laatst dat ik iemand zo verward, welhaast als in een psychose heb zien kijken was in 1999 toen mijn toenmalige vrouw gedwongen werd opgenomen. Dit is niet het zielenmaatje die ik mijn muze van het schone reizen noemde. Dit is iemand — zoals ik al eerder meldde — met een psychische stoornis: ze wil met rust worden gelaten | ik moet haar niet lastig vallen via het wereldwijde web | haar wereld is ingestort | ze had haar verdere leven gekoppeld aan mijn huis in Roemenië | ze weet niet wat ze fout gedaan heeft | ze is heel erg angstig... ...huilie–huilie doen bij de politie terwijl ze volkomen voorbij gaat aan het strafbare feit dat ze wederrechtelijk mijn erf heeft betreden, er mede voor heeft gezorgd dat Molda is verdwenen, dat ze op geen enkele wijze wenste mee te betalen aan basale vaste lasten en verbeteringen aan het huis... ...ook een Roemeense agent trapt daar niet in.
“Neen, mevrouw, we kunnen Arjan niet verbieden zijn blog te schrijven of iets op internet te zetten.”
Ook haar huilie–huilie over het feit dat zij haar in mijn huis in Zutphen opgeslagen spullen niet terugkriegt doet Claudio niets:
“Mevrouw, wat in Nederland gebeurt , blijft in Nederland.”
Ik zeg Claudio dat ze gewoon haar spullen terugkrijgt, op het moment dat ik zelf in Nederland ben.
Tussendoor blijft Jacqueline haar mantra ‘ik heb Molda niet’ opvoeren... ...gecombineerd met ziekelijk liegen over de ware toedracht in de nacht dat ze uit het dorp verdween.
Ik zeg Claudio dan ook, zolang Jacqueline niet met de waarheid over Molda over de brug komt ik door ga met het schrijven over wat ik hier zoal meemaak in dit mooie land. Ik zeg Claudio gedag met de mededeling dat ik mijn stiefkleinkind ga bezoeken. En. Wat is nu mooier dan deze blogentree af te sluiten met een sliep–uit foto van Antonia en een andere foto met drie generaties?
Ik vertel Hiero dan ook dat de waarheid aangaande het lot van Molda voor mij boven het welbevinden van mijn voormalig zielenmaatje gaat. Zolang Jacqueline niet de waarheid over Molda vertelt, heeft ze een probleem met mij, zeg ik Hiero.
Zo loop de volgende dag ik ten burele binnen. Schud de hand van Claudio en zijn jongere collega die bureauwerk doet. Ik zie dat het kantoormeubilair in de 22 jaar dat ik hier kom nog niet veranderd is.
Jacqueline wordt binnengeroepen. Het laatst dat ik iemand zo verward, welhaast als in een psychose heb zien kijken was in 1999 toen mijn toenmalige vrouw gedwongen werd opgenomen. Dit is niet het zielenmaatje die ik mijn muze van het schone reizen noemde. Dit is iemand — zoals ik al eerder meldde — met een psychische stoornis: ze wil met rust worden gelaten | ik moet haar niet lastig vallen via het wereldwijde web | haar wereld is ingestort | ze had haar verdere leven gekoppeld aan mijn huis in Roemenië | ze weet niet wat ze fout gedaan heeft | ze is heel erg angstig... ...huilie–huilie doen bij de politie terwijl ze volkomen voorbij gaat aan het strafbare feit dat ze wederrechtelijk mijn erf heeft betreden, er mede voor heeft gezorgd dat Molda is verdwenen, dat ze op geen enkele wijze wenste mee te betalen aan basale vaste lasten en verbeteringen aan het huis... ...ook een Roemeense agent trapt daar niet in.
“Neen, mevrouw, we kunnen Arjan niet verbieden zijn blog te schrijven of iets op internet te zetten.”
Ook haar huilie–huilie over het feit dat zij haar in mijn huis in Zutphen opgeslagen spullen niet terugkriegt doet Claudio niets:
“Mevrouw, wat in Nederland gebeurt , blijft in Nederland.”
Ik zeg Claudio dat ze gewoon haar spullen terugkrijgt, op het moment dat ik zelf in Nederland ben.
Tussendoor blijft Jacqueline haar mantra ‘ik heb Molda niet’ opvoeren... ...gecombineerd met ziekelijk liegen over de ware toedracht in de nacht dat ze uit het dorp verdween.
Ik zeg Claudio dan ook, zolang Jacqueline niet met de waarheid over Molda over de brug komt ik door ga met het schrijven over wat ik hier zoal meemaak in dit mooie land. Ik zeg Claudio gedag met de mededeling dat ik mijn stiefkleinkind ga bezoeken. En. Wat is nu mooier dan deze blogentree af te sluiten met een sliep–uit foto van Antonia en een andere foto met drie generaties?
Overigens ben ik van mening dat Molda’s plaats op mijn erf is.
Leu Exchange Rate
RSS Feed
