‘Hoi Arjan en Isza, gefeliciteerd met jullie, voor mij nu al legendarische, huwelijk!’, twitterde mij Martin. Net als Sylvia een oud–studiegenoot. Weliswaar niet vanuit hetzelfde introductie groepje, maar wel onder andere — en niet in de laatste plaats — medeoprichter van Letterlik en –aanhanger.
Een mooie kwalificatie: “legendarisch”. Tsje, alles wat je niet kunt verwachten, gebeurt in Roemenië. Dat is een van de inspirerende kanten van dit land.
Vorige week zondag in de uchtend mijn trouwring om de mijn ringvinger bekeken en Isza in mijn armen genomen. Het voelt goed zo. We hebben wat documenten in orde te maken. Veuls te laat, maar ja die ene taak van de gemeentesecretaris Matilda...
Onze Nederlandse gasten bleven tot dinsdag. De maandaguchtend zijn we met Sylvia naar de wijk “Țiganie” van Bahnea gegaan. Voor de goede orde, ook de zigeuners zelf noemen deze wijk — țiganie heeft de betekenis van “zigeunerwijk”, maar ook van “kabaal” en dat is ook weer zo’n inspirerend aspect van het Roemeense.
Een mooie kwalificatie: “legendarisch”. Tsje, alles wat je niet kunt verwachten, gebeurt in Roemenië. Dat is een van de inspirerende kanten van dit land.
Vorige week zondag in de uchtend mijn trouwring om de mijn ringvinger bekeken en Isza in mijn armen genomen. Het voelt goed zo. We hebben wat documenten in orde te maken. Veuls te laat, maar ja die ene taak van de gemeentesecretaris Matilda...
Onze Nederlandse gasten bleven tot dinsdag. De maandaguchtend zijn we met Sylvia naar de wijk “Țiganie” van Bahnea gegaan. Voor de goede orde, ook de zigeuners zelf noemen deze wijk — țiganie heeft de betekenis van “zigeunerwijk”, maar ook van “kabaal” en dat is ook weer zo’n inspirerend aspect van het Roemeense.
Kinga, Isza, Antonia, Sylvia en Ida — a–typisch.
Sylvia had me van te voren gevraagd wat ze mee kon nemen voor Antonia. Ik antwoordde haar dat iets om mee te spelen het beste is voor Antonia.
Roemeense moeders hebben — zonder dat ik wil generaliseren — de neiging hun spruit te zien als een pop. Je praat er tegen met een onnatuurlijk hoge stem. Je kleed het mooi aan — het liefst met drie, vier lagen kleding en twee, drie mutsjes; immers ook al is het buiten dertig graden, een kind kan altijd kou vatten.
Maar laten spelen met speelgoed, of voorwerpen die existentioneel–fenomenologisch als speelgoed dienen komt zelden voor, zo heb ik kunnen observeren. En dan bedoel ik speelgoed dat kinderen uitdaagt, waar kinderen wat van kunnen leren.
Aldus bracht Sylva een houten doos voorzien van Nijntje–illustraties met uitschuifbaar deksel met uitsparingen mee. Via de uitsparingen kun je houten blokjes in de houten doos laten komen. Antonia werd spelenderwijs geleerd dat je een blokje kunt pakken en in de doos — nog zonder het deksel, dat komt later —kunt doen.
Intermezzo
Gisteren kwamen Kinga en Antonia langs. Florin moest met Atletico Bălăușeri gaan voetballen in Sângeorgiu de Pădure. Een mooie gelegenheid om bij opa en oma, papa en mama te verkeren.
Ik zag dat Antonia steeds boos naar me keek als ik even weg moest naar de voorkamer — ik moest nog een verjaardagskaart maken voor de Roemeense auteur wiens werk ik vertaal. De kaart afgemaakt besloot ik met Antonia te spelen. Ik verzamelde wat plastic flessendoppen en plastic schaaltje. En. Ja hoor. De doppen werden — zoals van Sylvia geleerd — in het schaaltje gedaan. Op een gegeven moment zette ik het schaaltje op haar hoofd. Verbaasde blik. Lachen. En. Antonia had het door!
Roemeense moeders hebben — zonder dat ik wil generaliseren — de neiging hun spruit te zien als een pop. Je praat er tegen met een onnatuurlijk hoge stem. Je kleed het mooi aan — het liefst met drie, vier lagen kleding en twee, drie mutsjes; immers ook al is het buiten dertig graden, een kind kan altijd kou vatten.
Maar laten spelen met speelgoed, of voorwerpen die existentioneel–fenomenologisch als speelgoed dienen komt zelden voor, zo heb ik kunnen observeren. En dan bedoel ik speelgoed dat kinderen uitdaagt, waar kinderen wat van kunnen leren.
Aldus bracht Sylva een houten doos voorzien van Nijntje–illustraties met uitschuifbaar deksel met uitsparingen mee. Via de uitsparingen kun je houten blokjes in de houten doos laten komen. Antonia werd spelenderwijs geleerd dat je een blokje kunt pakken en in de doos — nog zonder het deksel, dat komt later —kunt doen.
Intermezzo
Gisteren kwamen Kinga en Antonia langs. Florin moest met Atletico Bălăușeri gaan voetballen in Sângeorgiu de Pădure. Een mooie gelegenheid om bij opa en oma, papa en mama te verkeren.
Ik zag dat Antonia steeds boos naar me keek als ik even weg moest naar de voorkamer — ik moest nog een verjaardagskaart maken voor de Roemeense auteur wiens werk ik vertaal. De kaart afgemaakt besloot ik met Antonia te spelen. Ik verzamelde wat plastic flessendoppen en plastic schaaltje. En. Ja hoor. De doppen werden — zoals van Sylvia geleerd — in het schaaltje gedaan. Op een gegeven moment zette ik het schaaltje op haar hoofd. Verbaasde blik. Lachen. En. Antonia had het door!
Geheel volgens de beginselen van existentionele fenomenologie kreeg het yoghurtschaaltje de betekenis van hoed, alsmede een leermiddel. Daarom vind ik speelgoed zo belangrijk.
C.S. Tărnava Mica Sg. de Padure verloor overigens thuis met 2–0 van A.C.S. F.C. Atletico Bălăușeri
Einde intermezzo
Aldus zat ik met allemaal dames waarvan de naam op een “A” eindigt te kijken hoe leuk Antonia het van Sylvia gekregene vond. Wij hadden een kleine zachte bal meegenomen voor Antonia. Ook een verantwoord stuk speelgoed. Immers je kan de bal toegeworpen krijgen — zoals op de foto Sylvia doet — en je kan de bal vastpakken, wegschoppen — staat niet op de foto, maar toen er buiten gerookt werd, nam ik wat penalty’s door met Antonia.
Ondanks dat de schoonfamilie in Bahnea geen alcohol drinkt kreeg Sylvia een wijntje aangeboden. Zelfgemaakt en een limonadeglas vol... ...ook dat zijn inspirerende aspecten van het Roemeense leven.
’s Middags reden we naar de grote stad. Met mijn vader, broerlief en familie zouden we een hapje gaan eten. We hadden om twee uur afgesproken op het parkeerterrein bij de Lidl. Dat was het makkelijkste omdat de bedoeling van Restaurant Crama niet gehaald zou kunnen worden in verband met het faillissement van een maand geleden en de onduidelijkheid van een nieuwe eigenaar.
Om kwart voor drie kwam de familie aan — broerlief had nog even fluks de erebegraafplaats in Oarba de Mureș bezocht.
C.S. Tărnava Mica Sg. de Padure verloor overigens thuis met 2–0 van A.C.S. F.C. Atletico Bălăușeri
Einde intermezzo
Aldus zat ik met allemaal dames waarvan de naam op een “A” eindigt te kijken hoe leuk Antonia het van Sylvia gekregene vond. Wij hadden een kleine zachte bal meegenomen voor Antonia. Ook een verantwoord stuk speelgoed. Immers je kan de bal toegeworpen krijgen — zoals op de foto Sylvia doet — en je kan de bal vastpakken, wegschoppen — staat niet op de foto, maar toen er buiten gerookt werd, nam ik wat penalty’s door met Antonia.
Ondanks dat de schoonfamilie in Bahnea geen alcohol drinkt kreeg Sylvia een wijntje aangeboden. Zelfgemaakt en een limonadeglas vol... ...ook dat zijn inspirerende aspecten van het Roemeense leven.
’s Middags reden we naar de grote stad. Met mijn vader, broerlief en familie zouden we een hapje gaan eten. We hadden om twee uur afgesproken op het parkeerterrein bij de Lidl. Dat was het makkelijkste omdat de bedoeling van Restaurant Crama niet gehaald zou kunnen worden in verband met het faillissement van een maand geleden en de onduidelijkheid van een nieuwe eigenaar.
Om kwart voor drie kwam de familie aan — broerlief had nog even fluks de erebegraafplaats in Oarba de Mureș bezocht.
Alex en Leo bij zo te zien een Duits stuk luchtafweergeschut, de 2 cm Flak 30/38 te Oarba de Mureș.
©2015 Maarten–Jan
©2015 Maarten–Jan
De Crama bleek inderdaad gesloten, maar gelukkig kent Târnăveni het goede restaurant “Hobby” — een prima keuken, met als enig nadeel dat het redelijk kleinschalig is en je derhalve wat langer moet wachten.
We kregen de kaart en ik zag iets nieuws op die kaart staan.
‘Iets nieuws?’
‘Ja, de eigenaar kent ons zo langzamerhand.’
Het gerecht het “Bulz pe Târnave”, een naar later bleek overheerlijke combinatie van worstjes, spek, kaas, een gebakken ei en mămăliga.
We kregen de kaart en ik zag iets nieuws op die kaart staan.
‘Iets nieuws?’
‘Ja, de eigenaar kent ons zo langzamerhand.’
Het gerecht het “Bulz pe Târnave”, een naar later bleek overheerlijke combinatie van worstjes, spek, kaas, een gebakken ei en mămăliga.
Bulz pe Târnave
Tomatensalade en een alcoholvrij biertje erbij en het verpozen was weer aangenaam. Isza had een penssoep met daarna een glas witte streekwijn — Jidvei, een van de betere wijnsoorten in dit land. Mijn neefjes hadden schnitzels, schnitzel en schnitzels.
Na het restaurantbezoek togen we naar Laslăul. Botul had bij ons nog een pruimenstruikje achtergelaten voor de familie uit Ialomița.
Mijn vader wilde heel graag de Termopane wel eens zien, de dorpskroeg annex –winkel waar ik in mijn blog vaak aan refereer — de prijslijst bleek een bron van verbazing. Daarnaast was het leuk om ook afscheid te kunnen nemen van Lenuța. Mijn broer en mijn neefjes speelden een spelletje biljart en mijn vader maakte nog wat kennis met wat dorpsgenoten.
Alex en Leo wilden heel graag nog “tot ziens” zeggen tegen Johnny en Doutzen.
Na het restaurantbezoek togen we naar Laslăul. Botul had bij ons nog een pruimenstruikje achtergelaten voor de familie uit Ialomița.
Mijn vader wilde heel graag de Termopane wel eens zien, de dorpskroeg annex –winkel waar ik in mijn blog vaak aan refereer — de prijslijst bleek een bron van verbazing. Daarnaast was het leuk om ook afscheid te kunnen nemen van Lenuța. Mijn broer en mijn neefjes speelden een spelletje biljart en mijn vader maakte nog wat kennis met wat dorpsgenoten.
Alex en Leo wilden heel graag nog “tot ziens” zeggen tegen Johnny en Doutzen.
‘Dag Doutzen, tot de volgende keer!’
©2015 Maarten–Jan
©2015 Maarten–Jan
De volgende dag brachten we Sylvia naar het vliegveld. Overal politie, gendarme en het Detașamentul de Poliție pentru Intervenție Rapidă, een eenheid die ik voor het eerst van mijn leven in actie zag.
Ik parkeerde mijn auto op de invalidenparkeerplaats en bij het uitstappen kwam er meteen een agent op me af met de instructie elders te parkeren, immers het betrof een invalidenparkeerplaats. Ik wees hem op mijn kaart en werd uiterst vriendelijk te woord gestaan, inclusief excuses. eveneens iets dat ik voor het eerst van mijn leven meemaakte: en parkeercontrole en excuses. Alles wat je niet kunt verwachten gebeurt in dit land.
Ik he niet kunnen nagaan waarom al die bewaking er was, behalve dat er veel bussen klaarstonden en veel Joden rondliepen met keppeltjes.
Aldus vereenzelvigde zich een enerverende tijd weer met de schijfjes vergankelijkheid van het dagelijks bestaan.
Woensdagmiddag togen we naar buurman Moldovan om ons bestand met levende have te vergroten met konijnen. Drie stuks voor veertig lei (nog geen tientje).
Ik parkeerde mijn auto op de invalidenparkeerplaats en bij het uitstappen kwam er meteen een agent op me af met de instructie elders te parkeren, immers het betrof een invalidenparkeerplaats. Ik wees hem op mijn kaart en werd uiterst vriendelijk te woord gestaan, inclusief excuses. eveneens iets dat ik voor het eerst van mijn leven meemaakte: en parkeercontrole en excuses. Alles wat je niet kunt verwachten gebeurt in dit land.
Ik he niet kunnen nagaan waarom al die bewaking er was, behalve dat er veel bussen klaarstonden en veel Joden rondliepen met keppeltjes.
Aldus vereenzelvigde zich een enerverende tijd weer met de schijfjes vergankelijkheid van het dagelijks bestaan.
Woensdagmiddag togen we naar buurman Moldovan om ons bestand met levende have te vergroten met konijnen. Drie stuks voor veertig lei (nog geen tientje).
Hierdoor ga je “lief” met een “v” op het eind spellen.
Kopen doe je niet zomaar. Je krijgt een glas wijn, of drie. Je kletst over van alles en nog wat — moldovan heeft drieënveertig jaar als tractorist gewerkt op de staatsboerderij en mankeert derhalve van alles. Ik geloof dat we een uur daar gezeten hebben. In ieder geval piste er een konijn op mijn broek. Ook dat zijn de inspirerende aspecten van het dagelijkse bestaan in dit land.
De nieuwe bewoners van Găinistan — hier nog in de aankomsthal —
worden welkom geheten door de commandant van het leger van Găinistan.
worden welkom geheten door de commandant van het leger van Găinistan.
Aan het eind van die woensdag togen we naar de Termopane voor een biertje en een vieux. We bleken het gesprek van de week. Velen hadden het over ons feest, ook al was het van horen zeggen. Velen spraken ook over de malheur die de gemeentesecretaris over ons had afgeroepen. Ook mijn vaders bezoek passeerde de revue.
Al met al was het een prachtige tijd zo rond ons huwelijk. Met familie, vrienden — gewoonweg de mensen die er toe doen.
Al met al was het een prachtige tijd zo rond ons huwelijk. Met familie, vrienden — gewoonweg de mensen die er toe doen.
De volgende dag werd Isza flink door Johnny in haar been gebeten, maar dat is weer een heel ander verhaal. Ik ga naar de buurman nu om maïs te vermalen tot maïsmeel voor onze kuikens.
Leu Exchange Rate
RSS Feed
